Alle inzendingen over overgeven OR misdreven OR leven

wanneer de langgerekte reeds herfstig uitziende velden zich plots in een laatste bloei zo mooi ontplooien kan ik niet anders dan me overgeven aan het gele dat me zo intens omgeeft ik me warm weet gestreeld…

Kunst, ontstaan vanuit het niets De mens die wil, blijven geloven in iets Met angst om het hart Dat we allemaal verdwijnen Terwijl vragen onbeantwoord blijven, niet zichtbaar worden tijdens het aardse leven en ieder mens zich uiteindelijk aan zijn eigen lot moet overgeven Blijft de kunst, ontstaan vanuit het niets zichtbaar…

Zullen we ons nu overgeven aan het spel dat liefde heet durf je het met mij te beleven zodat je alles om je heen vergeet Door liefde zijn we gevangen genietend van deze roze waas waarin we naar elkaar verlangen zijn ware gevoelens ons de baas We laten ons heerlijk meesleuren op passionele vlagen van de wind pure liefde mag ons leven inkleuren…

We laten ons heerlijk meesleuren op passionele vlagen van ons gevoel pure lust mag ons leven inkleuren bevrediging is slechts het doel.…

zag kennelijk het goede hart dat ik in me had, dat nogal eens ruw kon kloppen en ik moest me wel overgeven en gaf me dan ook volop aan jou.…

Vertrouw dan maar op Gods nabijheid In alle omstandigheden van dit leven Wil Hij u alle steun en sterkte geven Van Hem komt alle macht, voor altijd Onze God is een en al ontferming Zonder Hem kunnen we niet leven We mogen ons aan Hem overgeven Hij neemt ons op in Zijn bescherming.…

Moegestreden verlaat het verleden de hunkering naar erkenning van het zijn in het heden beloofd en verwacht weggegooid en veracht kan ik niet meer zijn die ik was, verloren in de val naar de onwaarschijnlijke werkelijkheid gekneusd en gewond wil ik mij overgeven aan het eindige opnieuw verloren in het weten ......…

Een avontuur in Hansje Brinker-taal Je kunt er elke ramp mee overleven De Maya’s zullen zich zelfs overgeven Wanneer je dit kleeft aan je kathedraal Wat jammer dat het vroeger niet bestond Voor asbestvlekken op de plattegrond…

De slotakte van mijn leven, ik doe het er maar mee.…

jij hebt naar je handen gekeken vingers die veel hebben glad gestreken het werken gewend maar in het minnekozen niet op waarde gekend het is de warmte die afschrikt in het totale overgeven ieder wil nog even een eigen stukje privé leven kom je te dichtbij dan voelt dat niet…

vindt het vlees en bloed zijn plaats schaterlachend zich zal overgeven…

leven Zachtjes weer wat aan De ergste druk Is van de ketel De meeste troep Nu van de baan…

Als leven gezien mag worden Als een sterke boom Tegen hevige stormen bestand Zul je ooit kunnen denken Dat deze eens niet meer Tegen deze hevigheid opgewassen is Dat deze op een tijd al zijn krachten Flexibiliteit moet overgeven Aan de heerszucht van het weer Mensen kijken in een opwelling Wel eens naar een boom Zien de schoonheid ervan…

Je vraagt me heb je pijn Maar wat zegt het jou Als ik uitleg wat ik beleef Je kunt met me meeleven Maar mijn pijn niet beleven Soms zou ik het willen overgeven Gewoon, maar voor even Zodat je voelt wat ik voel En begrijpt wat ik bedoel Als ik je vraag bevestig met ja…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Vannacht ben ik op jouw eiland gestrand te laat en na veel slapeloze nachten moet ik me overgeven of overgéven wat waren het moeilijke jaren het ach en wee was niet van de lucht soms dacht ik, ik sta er alleen voor maar jij liet een wonder gebeuren door de glans van jouw lieve ogen werd ik die bijzondere postzegel, die jij aan jouw…

in blauwe nachten wil ik mij overgeven aan de slapenden zoals ik mij overlever aan hen die mij lezen met wijd open ogen poëzie opslokken in draden van begrippen buigzaam vlechtend in het weefwerk van tijd verbeelding in het licht van de zoete maan…

gevoelig ben ik in mijn stilte mijn geest in het universum op oneindig denken zonder gedachtes overgeven aan eindeloze gevoelens op die plaatsen waar ik het nooit meer kwijt raak de zon schijnt en ik denk aan vandaag en gisteren in het centrum van gewone dingen…

Ontspannen lag ik even in bocht 7 Dat duurde circa drieëntwintig uur De pilsjes dronk ik als ontwenningskuur en soms moest ik al plassend overgeven ’t Gebeurde collectief bij al die bomen Het schijnt dat Mollema is langsgekomen…

Om onze lichamen te verwarmen En onze wereld omarmen Laat nieuw leven groeien, En nieuwe bloemen bloeien Het is genoeg geweest, Winter onze kwelgeest, Je kunt nu heengaan, Jouw werk is gedaan Je mag de staf overgeven, Aan het nieuwe lenteleven.…

Studentensteden bruisen veelal van het leven. Studenten zoeken een onderdak dat voor hen doorgaans niet direct bestaat. Op kamers gaan is voor hen een opstapje naar het volwassen leven. Is het zich overgeven aan een universele kennisbron; terwijl er ook nog zoiets als een sociaal leven met alcohol bestaat.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

We mogen het overgeven aan onze Heer Die de tijd en ons leven in handen heeft En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer. Ook in het nieuwe jaar zal Hij ons leiden Wij mogen op Zijn woord vertrouwen Wetende: op Hem kunnen we bouwen Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden.…

We mogen het overgeven aan onze Heer Die de tijd en ons leven in handen heeft En ons Zijn liefde en vertrouwen geeft Hij wil ons nabij zijn, steeds maar weer. Ook in het nieuwe jaar zal Hij ons leiden Wij mogen op Zijn woord vertrouwen Wetende: op Hem kunnen we bouwen Hij blijft Zijn vleugels over ons spreiden.…

maar jij verwacht een pittig tegenstreven in een duel voor twee je overwinnaarsblik is mij te veel en te snel heb ik weer toegegeven zoals altijd in dit leven…

zag ik mijn geest zweven in later stikkend overgeven godzijdank was ik niet gebeten…

ik weet dat water me zal dragen als ik mee ga met golvende slagen geen gespartel van ik worstel en kom boven maar je overgeven aan de stroom van leven dat wind mij niet gaat snijden op de hoek als ik rustig laveer kust hij mij met koude snoet zacht koestert zomerzon de nog winters witte huid die zonder smeren en keren al snel…

Ik zou zo graag, Al is het maar heel even, Mij overgeven Aan vergetelheid. Het is mij niet gegund In deze stille strijd. Al vordert ook de tijd Mijn leven draait voorbij. En als de slaap Toch heim'lijk is gekomen Verschijn je in mijn dromen... En leef je aan mijn zij. Ik kom niet los van jou, Ik blijf met jou verbonden.…

door het diepste dal, zijn op de hoogste berg gekomen het was de hemel waar we in verrukking zijn gebleven jij was godin en ik een god, samen schiepen we ons nieuwe leven…

in de stroom des tijds veelvuldig demonstreren, oefenen en gebed heeft de wereld moeten ervaren ondanks welgemeend koesteren aangewakkerd door bevlogen zielen met woorden zonder zelfzucht zonder haat om het hardst geroepen dat de vijand zich niet zal overgeven voordat hij is losgemaakt.…