Alle inzendingen over parel OR strijd

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken de onmacht steeg me langzaam naar de strot de vloeren van mijn vesting bleken rot en gingen vaag, doch onheilspellend kraken Geloof me maar, van strijden was geen sprake het was berusten in een helder lot het lichaam spande stiekem een complot met cellen die verwoed de kop opstaken Vergeet de…

Hier gaan we weer nat getergde voeten neerzettend na een hete nachtelijke strijd waarin de naderende wakkere ochtenduren dromen doen bezwijken en bij het opentrekken van gordijnen elke binnenshuiselijke illusie voor de wereld wijkt. Het moment waarin nachtelijke wegen verdwalen in dagverhalen ...…

De strijd is gestreden Moe en voldaan Alles gegeven Nu laten gaan Het vele zwijgen Het mocht nooit ontstijgen In het menselijk bestaan Begaan In een wereld van emotie Die nooit losliet Innerlijk bleef het bestaan Hortend en stotend liet hij het gaan De rust werd gevonden Tijdens het doorgronden Waar liefde het pad vond En hij wist…

Langs de uitgetreden duistre weg Bouwt, om de tuinen te versperren, De oude ruige beukenheg Haar zwarte wal tegen de sterren,- Het dorre hout ruist in de nacht Als een eindeloze klacht. Van onder kaal en afgetrapt, Vol puisten aan haar arme stammen, Is zij aan alle kant gekapt En wuift geen tak meer uit haar kammen,- Van buiten is…

Kind van wonden, Dat een stonde Als een bleke sterre beeft, Voor wier luister ’s Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde leed, Wier geflonker Uit de donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen Met de morgen Van uw leven leven moe, Gaan uw ogen Als de hoge Bleekgeworden…

eens droomde ik van jou een stralende lach een blik vol vreugde en geluk je was als een parel in een oester vol mysteries maar iedere keer ik dichterbij kwam klapte je dicht toen zag ik hoe iemand je meenam en je aan een ketting hing mijn parel het was een droom en toch ben ik je kwijt mijn lief…

zomeronweersbui stort parelend kristalsteen langs de regenboog…

EVAM (ZO) hij is de parel in de lotus – eer ik hem – heilige vrede…

Vroeg in de morgen  glinsterende dauwdruppels  parels in het gras…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

overeind te houden Koester mij, koester mij laat mij voelen en voelen dat jij er bent, jij er bent Hoeveel innerlijke, hoeveel inwendige strijd zal ik nog voeren, hoeveel schade verduren voor ik niet meer kan niet meer wil, niet meer zal?…

in herboren liefde hernieuwt zich een droom die als zweem van verlangen ons zacht wil bekoren waar ik een traan in schoonheid diep geborgen in mijn hart koester als een parel ontsproten uit de nacht verglijdt toekomst in het niets een wens wordt verlangen waar tranen als parels zich hernieuwen in dromen…

Curieus is 't toch dat de natuur Al wat de mensen hier bederven Met hare vriendelijke verven Wel weer terecht brengt - op den duur! Een paviljoentje, of andre taart - Een klerenmagazijn bijvoorbeeld - Is nog maar niet voorgoed veroordeeld, Maar wordt juist mettertijd wat waard. Ja zelfs een standbeeld in ons land - Iets op zichzelf betreurenswaardigs…

Wie is het die de zwarte voren In golvend goud verandren doet, Wie mesten en wie maaien 't koren, Wie is het die de wereld voedt -? Dat zijn de paarden en de ploegers, Dat zijn de zweters en de zwoegers, Dat zijn de zaaiers van het zaad - Dat is de daad! Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe…

Wat is 't nog dat mijn hart behoeft? Wat is dit wonderlijk verdriet - Ik voel mij doof en diep bedroefd, En zit en zie - en weet het niet. Wat is het dat mij zwijgen doet, Hoe is mijn ganse lichaam stom - Is 't leven slecht - is 't leven goed - Of niet - of wel - waarom - waarom? Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie Dat ik verloor of dat…

Wij zoeken 't ver:- Ik zoek het zuiver schone beeld, Dat kan verzoenen met dit leven: De vreemde vlinder die daar speelt Draagt 't op haar vleugelen geschreven - Doch als 'k mijn handen om haar sluit Wis ik die tere tekens uit! "Gij volgt vergeefs wat immer vliedt En houdt de schone schijn voor 't wezen, Door eigen onrust…

Ach kind: waarheid en leugen Zijn altijd wat verward, Want geen van beide deugen Ze alleen voor 'n mensenhart. Weef tusse' uw hart en 't leven Het kleed van schone schijn - De bloemen daar geweven Zullen de ware zijn. Als andren ze anders noemen Hebben zij ook gelijk - Het zijn nu eenmaal bloemen En leugens tegelijk. Wat deert…

Dit is het wat de schemering mij bracht verbijstering om de dag, haar korte duren het willen overdoen van verloren uren het willen tegenhouden van de nacht een laatste vogel zingt, en in zijn droeve toon hoor ik de weemoed van mijn eigen klacht: 'k heb niet geheeld wat ik te helen dacht ik was niet schitterend maar doodgewoon op wijsheid in…

En ook: compacter door de tijd die samensmeedde wat het was: een ongevochten oude strijd naar enig roerloos waterpas. Alleen wanneer dit samensmolt vervloeide wat nooit was gestold tot wat er nimmer was geweest. Een steels gekoesterd klein moment verborgen en weeral ontkend daar waar het gromde als een beest.…

begaan Zijn verlangen naar het leven en de dood kon niet meer samengaan Hij had niets meer verwacht Hij uitte geen klacht Nooit zag men een traan Hij droeg een te zware ballast die hij alleen torsen moest Zijn leven had hem verrast Hij leefde verder op zijn laatste reserve en bleef maar eindeloos rondzwerven Hij heeft een bittere strijd…

Met een lange jurk aan, staat hij aan je deur, Wanneer je opendoet krijgt hij een rode kleur.. Even blijven jullie staan kijken, Dat is ook niet zo raar, Voor beiden is het wennen, Is het nou hem of haar..? Het is tijd om te gaan praten, over dit innerlijk gevecht, er bestaan geen twee kanten, Het is niet goed of slecht.. Een kwestie…

Dag lieve meid, dit kon je niet winnen, ‘t was een ongelijke strijd!…

te kunnen winnen Al is het moeilijk en niet zonder slag of stoot Maar je overgeven zonder strijd, nimmer Dat doe je niet aan die gluiperige sluipende dood…

taferelen van strijd fragmenten van beproeving staan op het netvlies gebrand de aardkloot draait door bedrog en macht steken elkaar de loef af ik droomde dat er vrede was de uitdrukking bestaat maar wilskracht ontbreekt…

groots zijn jouw woorden alhoewel deze na enig rond dwarrelen opgaan in het niets ogen vurig gebarende handen welke graag het voorgaande onderbouwen worden nageaapt op de muur mondhoeken zakken stil je gelaat langzaam wegzakkend in de te grote fauteuil alsof de strijd verloor *…

De nacht strijdt met het ochtend gloren zonder dat ze ooit nog won, ook dit keer heeft ze al verloren want aan de kim is reeds de zon. Het licht trekt langzaam over velden waar zich nu nog dauw bevindt en tjilpende vogels, zij vermelden dat een nieuwe dag begint. De zon heeft nu haar hoogste punt bereikt en ook haar grootste kracht, de…

laat me los...ik wil vrij zijn hou me vast...ik wil blij zijn laat me los...je doet me pijn hou me vast....het voelt zo fijn laat me los...ik wil, ik zal hou me vast...voor ik val…

hoe bezwaard moet ik zijn zodat de aarde moe wordt om mij verder te dragen mag ik nog wel geloven en weer om adem vragen wie beschermt mij immers tegen verzuurde grauwe wijn die bij voortduring, zo lijkt, voor mij wordt ingeschonken het is alsof elke dag, ieder moment zich steeds meer van mij afkeert mij vervreemdt van zuiver zien…

realisatie dat elke realisatie er één gelijk aan alle anderen is, de asceet in de grot niets verder of dichter bij de waarheid is dan de crimineel in zijn cel, en hoelang moeten we nog wachten op de realisatie van de dichters dat de -naakte waarheid- niet uitgesproken noch geschreven kan worden, hoelang nog blijven we vechten, deze zinloze strijd…