Alle inzendingen over pies OR bol OR vlaai

de aarde staat met wapens overvol hé wereld hoe haal je het in je bol…

het kabinet gaat namelijk nu even beslissen of je na een ongelukje van " naast de pot pissen" toe bent aan een verschoning nog even en we lezen in de wetboeken piesen en poepen, graag in alle hoeken niet in de luier of broek, want dat wordt evenmin door het ziekenfonds en dus het KABINET vergoed…

Geen theater is zo groot als de bol waarop wij leven. Ik wou dat ik naar buiten kon …al is het maar voor even.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Mijn handen liggen op een kristallen bol de tinteling verwart mij, beeldvormend komen herinneringen in mij op trillend, sidderend, ik transpireer zuig krachten op, zie een andere weg mijn geest verzwelgt de kristallen brandend van verlangen, nu splijt de bol zich duizenden glinsteringen stralen mij aan ik beleef de fusie van de krachten…

begeef je in de schilderij hou je bij het purper word Knossaal op Kreta ga 's morgens naar het strand verzamel vuil gele murrexslakken stinkend en duidelijk te vies voor burgers om aan te pakken doe ze in een grote pot met zout en flink veel pies uiteraard ken je Aristoteles purper is violet rose tot donkerrood geslacht varieert tot…

Het licht is de kracht waarnaar de bloem bloeit, de vogel vliegt en de mens zoekt.…

'T is zwoegen en zweten voor ons recht, maar eerlijkheidshalve dient gezegd dat wat de mens ook mag verzinnen oprecht gedrag zal altijd winnen. Dus doe je best om mens te blijven en tracht dat kwade te vermijden. Leef een leven vol mededogen al voelt het vaak of je wordt bedrogen. Uit deze gedachte komt mijn wens te willen leven, zo intens…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

paardenbloem jouw zaad wit doorschijnende bol wind: neem me mee blazen!…

bol van verhalen kleuren je wangen luchten in het avondrood [senryu] foto: Martien Montanus…

Explosie na zo vele uren trainen, de stooteruptie bleef gedistingeerd, dat straatvechten heeft hij nooit geprobeerd, de gentleman die zat hem in de genen Qua streven wilde Arnold all the way, als zwaargewicht zou hij de scepter zwaaien, dus na het eten van vijfhonderd vlaaien toen stond hij op De Spelen in L.A.…

Over me staat, als transparant kristal rondom een oude berggod in zijn hal een halve bol van stilte, die me omsluit: 'k hoor, hoe heel ver een lang gillende fluit een tunnel boort; mijn berg kraakt overal. Een blaf, ginds, hakt een gat; en recht en smal knapt een spleet open, tot mijn oor hem stuit.…

Er weent hier geen, Er heeft hier niemand vreugd: Gij hebt de oude Bols alleen Als nationale deugd. Gíj drinkt en zwelt, gij ademt stank, Luid wordt uw vuile aard; Ah, barsttet gij maar van de drank, Gij zijt uw drank niet waard!…

Doorschijnende halve bol van nevel, ligt Over het kerkplein, ied're lamp een maan, 'T elektrisch violet; schaduwloos gaan De mensen, zwart het lijf, vreemd wit 't gezicht; De toren als een vinger opgericht Uit lage schemering van mensenwaan, Teruggetrokken en afwijzend, staan De middeleeuwen naast 't elektrisch licht.…

nachts roestte alles nog eens vast de metalig ruisende rietstengels vervagen even zwart en wit als een lekgeschreven stilte schiet als een fluks flapje luchtballon de gammelgeschroefde hemelpoort aan diggelen en noemde het ook water deze troosteloze waterwereld is een goedverborgen ruimtenevel knipoog nu leef ik weer op deze bol…

die pracht uit één bol kan komen de groei van een amaryllis ’t grootste plezier dat er is…

mijn handen omvatten het universum in een glazen bol, kijk als je schudt dan beweegt het, sterren schuiven achter de maan, bomen vallen uit de lucht bergen breken de zee in twee en de zon drijft uitgeblust met de ondergang mee…

Een glazen bol gevuld met meeuwen rolt over de golven naar de horizon waar oranjerood zonnelicht vurig weerkaatst krachtige vleugels zoeken gespreid een uitweg om de wind te benutten die hun wil beheerst vlieg, o vlieg engelen der zeeen ontdoe u van het glazen vlies bijt door de navelstreng verspreidt vermenigvuldig neem bezit…

z’n bol is los z’n vlag hangt uit ziet hij fluit zoens en fluitekruid surplace de Josse daar komt zijn zoon gezet zijn eigen toon ‘het stijgt je naar de bol ouwe geeft dat jou lol je maakt me hoorndol’ hij flapt er uit - de ijdeltuit - ‘ik ben als gedicht alom op zicht ‘t is nu bekend ik ben erkend als eigen merk in de dichterskerk…

Alleen als ik de knop omdraai, slaapt alles weer in, tot de volgende opstoot van water uit de stenen bol.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Zon, zon Gouden bol Laat de bloemen bloeien Zon, zon Overal Doe mijn wangen gloeien Smelt het ijs In mijn glas Laat je stralen Stralen Schijn je licht Op mijn hoofd, Op mijn huid En haren Kom, Zon Laat je zien En jaag weg Die regen Kom, Zon Warme bol En straal Aller wegen…

Een dikke vrouw uit Siddeburen had veel last van nare kuren: ging uit haar bol en had veel lol, omdat niemand haar wist bij te sturen.…

onbeschroomd stapelen wolken zich tussen de zon en mij daar waar de warme bol net nog scheen wateren zij nu over mij heen…

Als de koekoek roept lees je in een floep de toekomst in een bol Emmentahl.…

de glazen bol en liefde heb je meegenomen…

De zon zakt als een gouden bol in het water Ik denk aan later Ik kijk naar de lucht mijn hart is op de vlucht Het zit klem bij hem…

Passioneel getrouw in tijden van harmonie tikt de wijzer voort gestuurd door de felle ster zichtbaar in de glazen bol.…

rood bewoog de spraakwaterval van hoog naar beneden nooit even stil en tevreden over het spraakmakend heden hoog opgezeild klapperden oren steevast verleden tijd strengden ogen de te volgen route zonder mededogen het boegbeeld sneed bol gepramd regelmatig de zelfkant pas toen ik je kuste verstomde jouw vocale energie met…