Alle inzendingen over plan smeden

Brandnetels beheers ik, zelfs bomen kan ik voorkomen, paarse hemabollen rollebollen tussen lieve vrouwe - Zal ik voortaan wat meer in de pas, wacht even, straks smeed ik nog sonnetten, nee het moet niet gekker…

Ik droom dat ik dicht, woorden tuimelen moeiteloos over elkaar heen en smeden schitterende zinnen, die op hypnotiserend ritme zich als kralen aaneenrijgen tot diepgelaagde coupletten. Nog één sluitende slotzin voor het gedicht der gedichten voorgoed is vastgelegd.…

Dromend in wervelend verlangen naar nieuwe dag waarin helder licht weerschijnt verlangende momenten naar rust bij hen die wachten op gebeuren in hartslag waar Cupido zielen raakt twee in één zullen smeden en geen pijlen worden gemeden. Dromend vanaf vroege morgen.…

Vandaag berichtte TomTom baanbrekend hoe een nieuw plan werd uitgetekend. Voor honderden banen luidt dus het amen. Maar uw reisroute wordt herberekend !…

De oproep aan de steungroep, Achter jouw plan. Maar het zijn ook deze ban-dieten, Die je met pek en veren begieten.…

Je bent daar voor me, zus en broeder, om samen te komen aaneen te smeden en werken met vereende krachten... tot broederlijk en vreedzaam gevoel! Het is het altijd durend waken van mens tot mens: het zorgen vanuit een diep liefdevol en verzorgende wens!…

je glansde en polijstte niet maar brak en hakte stukken overbodig tot een vuur Je smeedde woorden tot een taal uit ongenaakbaar staal door het vlechten van metaal koud en hard of gloeiend heet uitgewalst tot strofen met het rood gevoel van diepe warmte je zinnen kaalgeslagen en gewet door het verleden snijdt heden door…

De lucht blikt donker terug als ik hem somber aankijk niet van plan op te klaren voordat ik een concessie doe: Voor een lach een zonnige dag…

Gloeiend zuurstof smeden met vlerken die liefde bedrijven me omarmen in het sterke stijven van wat ik zolang heb vermeden.…

in het vuur ziet een mens hoe het leven vlam vat en woedend hitte verteert in as legt wat gloeiend rood aan vuisten murw sloeg en verlangen smeedde de rook geeft signalen van rijk vergiste tijden de geuren verdampen in de weidse lucht uitspansel van beloftes dromen die daden wekken…

het zijn mooie zinnen smeden met woorden zo haarfijn ze plaatsen in de juiste lijn om sierlijk je papier te kleden nu laat je een witregel vallen om zo een strofe te bekomen blijf dan maar even dromen en laat je inspiratie knallen zo wordt het gedicht stilaan geboren nu nog deze laatste strofe lezers, je moet mijn tekst geloven opdat…

Vastbesloten naar een hoger plan. Geborgen nog in crêpepapier Ontvouwt de tijd een wonder. Geen aarzeling of angst voor groei. Het leven is bijzonder.…

Hij wacht even, dan: Het onder (goed plan!) de IJslandse vlag laten varen.’…

Welke charlatan kwam af met dat plan voor rust in een dure sarcofaag ?…

Poetin liet zijn tafel verlengen Macron ging hem een bezoek brengen Zo ver van elkaar Dreigt er geen gevaar Om mij van mijn plan af te brengen…

‘Het moet wat minder deftig allemaal De troonrede zal aan waardering winnen Als ik als koning spreek in korte zinnen Met uitleg in begrijpelijke taal Puik plan Dat kan’…

Mijn vrouw heeft donderdag haar heup gebroken, Zij lijdt al jarenlang aan Parkinson. De vogel die die ‘valboete’ verzon Had ik graag eventjes alleen gesproken… Gelukkig is haar toestand niet kritiek, Maar wie is hier het meeste hersenziek?…

ergens onbekend lopen wij elkander nooit gekend eenzelfde doel allebei iets van plan zonder overleg voor elkanders voeten dan een nieuwe horde…

Vrijheid genoten reizen zonder plan eindeloos de horizon uitgestrekt het land Optimale bezinning maximale rust doel voor ogen gaandeweg zelfbewust…

Bent u van plan fors te gaan kweken zonder u zwaar in schulden te steken ? Word Europeaan zoek een goede baan en duik vaker onder het deken...…

De Fyra van Brussel naar Amsterdam Zal toch nog gaan rijden NS en Staat willen vermijden Zondebok te worden van dit plan Hoera roept Italië, hoera Wie wil er nog een Fyra…

Hoe moeilijk Kan ik Het mezelf maken Door mezelf Weer zo Te laten Beïnvloeden Door hoe De ander Het wil Waardoor Ik mijn plan Laat veranderen En ik onzeker En zelfs Angstig wordt In het uiten Hoe ik het hebben wil…

de schrijver staat aan het roer van zijn boek smeed woorden in een hevige hunkering van storm regels glanzen over de reling letters swingen op het dek het scheepsjournaal in mooie woorden het boek, het boegbeeld van het schip met luchtige verzen in de zon waarin zinnen kraken in zeekoorts adjectieven bungelend overboord…

de zilverwitte berk nog kaal wordt bezet door meesjes die kwetteren van plezier de morgenhemel blauwt en draagt een gouden kroon zachte stralen smeden kleur heide in paarsrode tinten een camelia vol in de knop grauwe lijsters schrapen mos kijkend naar dit luisterrijk geheel laat ik even mijn hoofd verdwalen in het bontgekleurde ochtendtafereel…

Zoals ieder jaar smeden we met Nieuwjaar weer nieuwe plannen… De kalender toont zijn maagdelijk gelaat Elk blad is hagelwit en onbeschreven We dromen stiekem van een luizenleven En ook dat elke wens in vervulling gaat We hebben weer plannen, dat hoeft geen betoog Ook dit jaar ligt de lat weer torenhoog…

Wie haar schaafde, smeedde wil geen gras, wil knol, verteerbaar blad. Metaal klemt hout. Ooit breken zij hun eden. Haar meester stoot. Zij steekt, zij doodt. Al wat het duister zoekt wordt naar het licht geheven. Zij spreidt een brokkelig bed voor oogstbaar leven. ----------------------------- uit: 'Taalmachine', 2001.…

wie is die vrouw van tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk…

Vragend kletst hij z’n knuffelbeer of hondje de oren van z’n kop vult zelf alle antwoorden in na een door hem belegde top maar altijd bereid in overleg te gaan Ze smeden plannen samen En met z’n beiden kunnen ze weten ze zeker dan ook de hele wereld aan Wat een mooi vredig en schattig tafereeltje Wellicht zijn Hitler en/of Gandhi zo…

een blank wit vel papier wordt met zwart gekleurde inkt beschreven wit en zwart blank en gekleurd ze komen elkaar zo vaak tegen zoals al eeuwen lang gebeurd en als alles van zich is afgeschreven wat men over elkaar kwijt wil kan men in harmonie gaan leven de eenheid mens definitief af smeden en dan is het voor altijd rustig in beider…

hij pakte geluid wrong emoties eruit mat zinnen af voelde de klanken met ijzige blik smeed toen de woorden keihard in je gezicht hij brak dat wat hij wilde zonder een toon wanklank was wat je hoorde je verstilde en zag uitgemeten zijn hoon je bent niet verslagen hebt alles verdragen het viel van je af in het breken ben je veranderd…