Alle inzendingen over polyamorie OR levenslang

ik zie peuters achter tralies het is slechts de dependance van kinderopvang 'jong dynamisch' maar goddank de schijn bedriegt ook al ogen ze wat bang hier krijgt niemand levenslang…

Mijn wil heeft het begeven Waarmee ik levenslang Naar mijn van te voren Reeds geijkte mijlpaal Standvastig door het leven ging Te veel, te lang, te zwaar, Uiteind'lijk losgeraakt van mijn horizon Ging ik net zo lang door tot ik niet meer kon…

Voor opvoedfouten geldt goddank verjaring - Hier spreekt er een met levenslang ervaring.…

Die mensen doen vaak levenslang hun werk, dat door hun land bekroond wordt met een zerk.…

Levenslang veroordeeld? Ik houd mijn hart steeds vast. Nu ik weet, ik ben zijn voorbeeld. Het puzzelstukje past!…

Wees mijn obsessie een leven lang in een avontuur waar variatie fantasie en dromen wachten die alle illusies te boven gaan en met een levenslange luciditeit over een waarachtige liefde schijnt.…

De eerste ben ik al Lang weer vergeten, Heb er nooit bij stil Gestaan, maar pijnlijk Zichtbaar is elke dag Nog de beschadiging die mij Levenslang werd aangedaan…

Van kookles bleef ik levenslang verstoken, Op dat gebied ben ik autodidact. Nu wil ik meedoen aan ‘HEEL HOLLAND BAKT’, Want ik kan als geen ander water koken. Ook etensblikken open ik perfect, Ik heb mijn culinaire kant ontdekt.…

Ons boevengilde heeft zich voorgenomen om levenslang niet voor te hoeven komen.…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Jij links van mij Jij in mijn hart geest en ziel Jij maakt me blij Jij bent degene voor wie ik viel. Wij op een boot Je vader die met water spoot Wij op onze levensweg Vaders zegen dat is wat ik je zeg. Regenboog Regendruppels Zonnestralen. Verwachtingen zo hoog Verrassingen zo schoon Het ontwaken uit een droom Ik strek me loom.…

Mijn hele leven uitzichtloos, want ik krijg levenslang. Al pleegde je liefde door schuld, je krijgt toch vrijspraak ben ik bang.…

ontdaan voordat zij de eer naar zich toe trokken wederzijds te krijgen dat zij niet wilde acteerkracht: het huwelijk was gearrangeerd glimlachend aangedaan met een valse traan hart en handen aaneengeklonken eenzaam star de blik vooruit gegarandeerd door hun familie ingesloten wraak, o wraak sla niet meer toe voorbij, verdamp levenslang…

Het zijn de dagen, die ik pluk en zo geniet ik levenslang. Voor 't einde ben ik geenszins bang: ik maak me om de dood niet druk. Die kan voor mij geen pret bederven. Onsterflijk zal de dood me maken, als al m'n lichaamsfuncties staken, want na m'n dood kan 'k niet meer sterven. Dan ben ik dood en dat is dat.…

Voor altijd gevangen in hetzelfde lichaam. Is er niks meer?…

voor altijd in de schaduw van lijkt er geen ontkomen aan het opgedrongen stigma in wat voor bochten je jezelf ook wringt, lijkt vluchten zinloos daar één blik of woord je genadeloos aan de grond nagelt door hen die geen scrupules hebben…

vrijgekomen zielen schreeuwen om hulp nu de deksel van de doofpot wordt gelicht zij zijn alleen hoorbaar door hen die de gruwelijke waarheid onder ogen zien de last niet meer kunnen dragen van al die opeengestapelde feiten veel te zwaar voor kinderschouders om te dragen laat staan voor hen zwijgt de waarheid nog steevast op de bodem…

Onaangedaan Reageer ik als Het erge nieuws Tot mij komt - Onaangedaan - Want er was Al zoveel pijn Aan vooraf gegaan…

't Wordt tijd dat men het eens overweegt en aan die man een enkelband geeft. Dan kan naar verluidt zijn cellicht weer uit en weet men wanneer hij niet meer beweegt…

Van mijn moeder leerde ik naaien Van mijn man leerde ik volharden Mijn zoon leerde me gedichten schrijven Allemaal hielpen ze me vooruit En nu aan het einde van mijn leven leerde ik door de grote aardbeving hoe mensen vriendschap geven Goed dat ik leef. Afgelopen weekend overleed de schrijfster in Japan, 101 jaar oud. ----------…

Maandenlang heb je Hem getreiterd, gepest, Geschoffeerd en buitengesloten Alleen al om de kleurrijke kleren Die hij droeg, hij was zo´n aparte, Hij hoorde nergens bij, Maar één ding ben je vergeten, Kwikzilverige pester die nu meehuilt Met de wolven in het bos, Dat je je hebt vergist, dat je Anass nu opeens zo heel erg mist Je hebt levenslang…

Alleen omdat een vreemdeling een graai deed in het duister ontneemt dat helaas levenslang het avondrood zijn luister.…

Haal hem uit zijn schaduw voor Hij herkent zich in deze vorm: Een vleermuis, of een vis die in een fuik Begint te deken. Laat hem door Zijn polsslag leven, geef hem storm En van elk woord het vruchtgebruik, Maar wek hem niet, verstoor De klaarte van zijn versvorm Niet. Met rijm dat zijn verbeelding fnuikt. ------------------------- uit…

Woorden gaan als een vergeet-mij-nietje. Behalve de zin die nooit is uitgesproken. Alles naar de kant in een hoek geveegd. Het hart met de schouders ineengedoken. Als schaamte of misschien onwetendheid. Het woord dat onopgelost blijft knagen. Een terugkerende onbeschrijfelijke steek. Het woord dat je blijvend mee moet dragen.…

Ik zag jou, kwam dichter, het nam poolshoogte, de diagnose luidde: begeerte Je ogen zien blauw, binnenkort niet die alleen: ik kus je te pletter Ik heb jouw hart gestolen, daarvoor kreeg ik levenslang: mij niet gelaten…

Het woord trof doel een nieuwe kroontjespen vlijmscherp geslepen sneed pijn los van mannelijke onverschilligheid Ik gaf weg en telde uit onder de doden om een ziel te krijgen het leven onder de duim gouden munten op gesloten ogen voorgoed terug bij jou…

wij ouders moeten ervoor open staan in de laatste fase het vertrouwen in onze kinderen tot nul af te bouwen hoe opvoeden je ook is afgegaan zij die er thuis met rekenen vroeger al boven uit staken voelen zich na de dood geroepen waar zij zoveel kunnen betekenen om tot exacte deling te geraken hadden ze ooit potjes om te snoepen nu schaven…

smeer me nooit in tegen zonnestralen niet m’ n hoofd niet m’ n buik en ook niet m’ n schouders want ik leef al eeuwen lang beschermd zwetend in de schaduw van m’ n ouders…

ook je ingewanden heeft verbrand vlammen ogen in een desperate koorts bij het zien van het minste soort nooit was er die uitgestoken hand wel de hitte van een grote brand de reden is nooit uitgesproken al in eerst ontmoeten zagen jullie wederzijdse spoken maar niemand laat zich zien in het bespiegelende vlak zo is bestaan een levenslange…

Ze waren stapel op elkaar. Hun minnevuur werd snel geblust op zolder in de twijfelaar, waarin het stel naar hartenlust de liefde kon bedrijven. Ze bleven nog een poos in bed. Een goede nachtrust kwam van pas. Ze rookten nog een sigaret en stoorden zich niet aan de as die restte van hun lijven. Het klokje had hen niet gewekt: ze waren…