Netgedichten

netgedicht (nr. 11.549):

Liefde door schuld

Dat dit ooit ons restaurantje was
ben jij al tijdenlang vergeten.
Hebben we na dit halfleeg glas
ons laatste avondmaal gegeten?

De ober krijgt je oogopslag,
je laatste glimlach en zijn geld.
Ook hij lijkt enigszins van slag
als hij ons wisselgeld vertelt.

Je maakt me radeloos
met voorbedachte rade.
Mijn hele leven uitzichtloos,
want ik krijg levenslang.

Al pleegde je liefde door schuld,
je krijgt toch vrijspraak ben ik bang.

Liefde door schuld,
maar toch vrijspraak ben ik bang

Terwijl je zelf je jas aantrekt,
kijk je hoopvol naar de uitgang.
Zelfs dit afscheid moet perfect,
je krijgt toch vrijspraak ben ik bang.

"Neem jij de auto maar. Ik zie wel."
Hou ik de eer toch aan mezelf?
Nu geen sleutel meer maar deurbel,
Van nu geen tijd meer na half elf

Je maakt me radeloos
met voorbedachte rade.
Mijn hele leven uitzichtloos,
want ik krijg levenslang.

Al pleegde je liefde door schuld,
je krijgt toch vrijspraak ben ik bang.