Alle inzendingen over pretentieus OR essentie OR prtentie

bij alles wat ik zeg wat er uit mijn pen komt weet ik dat ik de essentie niet vangen kan bij alles wat ik niet zeg wat mijn pen ongeschreven laat weet ik dat alleen in het zicht van het einde alles van zelf spreken zal…

Papier, pen Open ogen, open oren, voelend lichaam En natuurlijk, expressie, essentie, en Zo ontstaat de Waarheid Innerlijk En uiterlijk…

De betrekkelijkheid van het leven heeft mij achterhaald gevangen in verlangen heb ik mijn tol betaald In de schaduw meegevoerd van teveel en materieel van er zijn of er komen het zicht op de essentie door mezelf ontnomen.…

daar staat ie breed dreigend met professorale oogjes en strenge voelsprieten rood en dampend van woede verstard in essentie maar uiteindelijk is alles voor de overlevenden voor mij zonder mayonaise…

Kunst is de essentie van een nieuwsgierige geest, Kunst is een verlossing van het hart, kunst is een gave van het Universum, Kunst zonder Liefde voor Jehovah God is onvolmaakte expressie.…

In al zijn werk trok Bruna naar de bron en drong in eenvoud door tot de essentie. Dat deed hij zonder enige pretentie. Zelf vond hij dat hij het maar matig kon. De erfenis die hij ons heeft gegeven: het understatement tot een kunst verheven.…

Ik dicht mezelf niet zoveel toe ik dicht je liever bij me. Als al mijn letters kussen waren niet één viel doelloos op de grond. Ik gaf je ook mijn laatste letter mijn laatste letter op je mond.…

Mijn essentie heeft lief, tot het einde.…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

wij leven in een gevoelloze maatschappij waarin de tijd en het financiële de spiritualiteit en het genot hebben uitgemoord emotionele waarden verdwijnen de essentie neemt de hoofdrol en drijft de gevoelswaarde van het toneel…

Prijzenswaardig pretentieus pronken zij. Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte paarden witte wanen. Wonderschone wijven blijven zij. Witte paarden op zondag. Witte paarden in de wei. Witte wanen worden werkelijkheid. Morgen misschien ook voor mij.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

laat alle wegen langs mijn ogen waden water en land, klinker en zand ik moet kiezen, heb niets te verliezen tot ik waarachtig vind, de essentie die alle wegen verbindt, naakter dan een pasgeboren kind…

Licht en lucht die Alles doen groeien, Voorkomen dat de Dood voortijdig zijn Intrede doet, essentie Van de natuur, die Het weer laat opgaan Over deze aarde en Alles tot bloei zal Brengen, en die elk Schilderstuk hoe kunstig Ook tot leven brengt…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

je was een fiere boom spreidde je takken voor vele vogels die in jou nestelden in het Arboretum staat jouw essentie als sierlijk kunstwerk geworteld in de grond ik buig voor jou fiere boom bewonder je vorm…

ik wilde zo graag de zorgen van jouw gezicht wissen je handen pakken om samen weer energie te gaan delen de lift omhoog naar nieuwe horizonten of omlaag naar minerale bronnen het leven genieten in aardse essentie de warme geosfeer die in eigenheid geluk geeft dat in zeer ruime mate voorradig is omdat wij die spirit rechtstreeks…

Laat je die links liggen omdat rechts meer voor de hand ligt of kies je weer Keizerlijke kleren zo vaak afgewezen omdat jij volwassen bent in mijn hart een kind gebleven aan de wereld vast in de natuur een vriendschappelijk verschijnsel dapper spelend met de wind laat je vlinders vrij vergaderen afspreken dat ik mijn gedrag verander…

Geluk zit in heel kleine dingen zoals een pas ontloken bloem in dauwdruppels van de vroege morgen een oogopslag een enkele zoen Het zit in kijken naar de sterren in stralen van de ondergaande zon soms zelfs in koele regendruppels en in een witte roos op het balkon Het zit in dromerige golven in lopen langs het uitgestrekte strand…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt…

Waaruit de essentie in de ware aard doorklinkt als bombastisch hoorngeschal, verlegd het wegen in de daad - kracht van de taal en legt de kwetsbaarheid van de verborgen nuance bloot.…

Onwillige woorden schrijf ik die net niet zeggen wat ik denk teveel denk ik streep woorden in de strijd één woordje meer of minder raakt aan de essentie één verkeerde letter… weg woord ben de weg kwijt…

conflict, oplossing, overbodige ballast overboord, terug naar de essentie een man en een vrouw, meer niet niet ter zake doende religie, ras, geaardheid het gaat om voortplanting waren het de eerste twee mensen of zijn het de laatste twee wat is het probleem ?…

Ik heb je gekregen, maar ook weer verloren sterven is definitief onherroepelijk mijn lief resultaat van worden geboren het yin en het yang de essentie van het leven een grote tegenstelling een leven lang dat is mijn houvast nu leef ik in pijn maar ooit zal er ook weer vreugde zijn…

De grootste zonde die we kunnen begaan in deze tijd als het gaat over onze medeschepselen is niet door ze te haten maar door onverschillig voor hen te zijn ze als pionnen op het schaakbord van het politieke spel te verplaatsen en in wollig taalgebruik hun pijn weg te praten dat is de essentie van onmenselijkheid.…

achter maskers van dierenhuiden stromen hun herinneringen de onmetelijke vlakten de bevroren steppen de doden in de bomen het knagen van de gieren het wachten op de dooi het begraven van de skeletten de kale essentie van een ondoorgrondelijk bestaan in bemoste steppengronden…

Alleen geestelijk is weinig te beleven wat bij geen wezen lukt, blijft maar even, onbeschrijfelijk rukt de smart aan ons vel, de essentie van verliefdheid, aangeboren, tussen aarde en de hel, paradigma van een streven, wat ziel en lijf niet scheidt, meer kon Descartes ons niet geven.…

Verborgen achter de buitenkant, sluimerend in de binnenkant, verblijft de essentie voor het oog onzichtbaar. Haar toegang via een vraagstuk zonder oplossing, als een sleutel waarbij nooit een slot werd gemaakt. Als een goochelaarstruc, in eeuwige afwachting van haar ontmaskering. Als een mysterie om geleefd te worden.…

essentie aanvoelen. Dichten is... over onze zoektocht vertellen, in woorden, uit een woordeloze taal. Dichten is... hopen dat iemand begrijpt, wat jij begrijpen wil. Gedichten zijn vuurvliegjes. Dichten is vuurvliegjes vangen, en die verwonderd weer loslaten, en nastaren.…

Maar ook een schicht, van zulke intensiteit dat via ons de eeuwen worden samengebrand tot de meest voelbare essentie.…