231 resultaten.
apodiumbeet
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 1.144 hij vervult zijn uren
hem eens vrijgevig geschonken
met het delen van zijn gedachten
talenten penseelstreken gebracht
in de luwte voor de nacht
het is de eenzaamheid
die hem steeds verder drijft
maar ook de reflectie
aanbidding of begrip
in de ogen op hem gericht
terwijl hij zijn kunstjes brengt
ongepubliceerde artiest
in hemdsmouwen…
Door klapwiekende muizen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 287 de maan vervleert
door klapwiekende muizen
stralen korten schaduw
tot ontkleurend duister
de grond is nog warm
als licht zich spiegelend
aan de hemel de aarde
een laatste veeg geeft
maanlicht versijpelt
in vallende schemering
een ongebroken witte roos
in geel verzachtende reflectie
roos en maan zijn roekeloos
in hun oplichtend…
Beroering
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 61 De wind blaast de tak
zachtjes tegen het water
het frisgroene lenteblad
kust het oppervlaktewater
Rimpels komen in haar spiegel
de reflectie verdwijnt
zij keert zich naar binnen
haar starheid verzacht
Langzaam warmt zij op
de zon helpt hier een handje
verdrijft de koude rillingen
van de lange wintermaanden
Nu kan zij ontspannen…
Achteruit
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 746 Kijkend,
over de schouder,
zie ik m'n wereld
door een lens
van traanvocht heen.
Vechtend,
tegen spoed
wil ik vertragen
om even stil te staan,
ik alleen.
Traag,
m'n hoofd
terug draaiend
richt mijn blik zich
voor me uit.
De toekomst
vangend
in 't verleden
loop ik achterwaarts
vooruit.…
Berusting
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 454 Het hart is leeg.
Het gevoel verschuilt zich
achter de rietzoom
van een oeverloze vijver
waarvan het oppervlak
even accentloos is
als de weerspiegelde lucht.
Niets verraadt enige emotie
anders dan de kilheid
van een ingetreden winter.
En vanuit het gevoelloos zijn
treedt een rust naar voren
die de verlatenheid
van het landschap…
Perfectie
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 752 Doe regelmatig water bij de wijn,
en gun jezelf eens tijd voor wat reflectie.
Perfectie is echt helemaal niet nodig.
Het is genoeg om goed genoeg te zijn,
en alles méér dan dat is overbodig.…
Avond aan een bergmeer
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 478 Een koele bries
breekt de reflecties
van ruïnes op het water.
Lelies dansen,
statig en bedachtzaam,
als droegen ze as in hun kelken.
In een onzichtbare verte
bedekken zware wolken
als oogleden de bloeddoorlopen zon.
Sterrenloze duisternis
verbrandt het licht
en alle vogels zwijgen.…
Stukjes zelfspot
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 54 het was altijd
frappant hoe
haar lach
opening gaf
aan gedachten
ze de vrijheid
liet zich te uiten
op alle gebied
tegendraads
zonder beperking
waar haken en
ogen verschenen
was men geneigd
stemverheffend
gelijk te claimen
dan parelde
haar lach de
agressie kapot
met vileine
stukjes zelfspot…
Staar
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 577 Het water slaapt
met glazig geopende ogen,
in het riet hangen
als groene tranen
wat gloeiwormpjes.
De bleke pupil
van de maan vervormt
wanneer een vis plotseling
opduikt en weer verdwijnt
met een plons.…
Perspectief van vrijheid
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 141 in het zwart
dat ik de muren gaf
zat de dief van
mijn perspectief
hij reflecteerde
geen oeverloze mantra’s
waarop ik vroeger al
mijn hoop had gezet
in eindeloos herhalen
dacht ik de toekomst
te bepalen door rustig
mijn eigen weg te gaan
maar stilte kwam
oorverdovend binnen
met een carrousel van
ongekende mogelijkheden
ik heb…
Schaduw
netgedicht
1.0 met 101 stemmen 47 ik heb me
zolang als
ik leef altijd
veilig gevoeld
als mijn schaduw
maar bij mij bleef
omdat hij aardig
op mij leek
ook al waren
de proporties
door lichtval
en spiegeling
niet altijd mijn
werkelijkheid
toch kijk ik nu
wat vaker om
als ik het
snel doe dan
lacht hij erom
tenminste dat
zie ik of denk
ik te zien het
blijft af en…
Het zwarte innerlijk
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 407 Duisternis betreden
Op eigen initiatief
De werkelijkheid verlaten
Zonder de terugweg te markeren
Voortgedreven door angst
Dalen we dieper af
Tot we daar aankomen
Bij de poel van zwart
Een glimp van reflectie
Laat daar onze zonden zien
Verdriet en ontroostbaarheid
Dringen door tot onze geest
De pijn die we voelen
Ondraagbaar en kil…
Hun zelfbeeld
netgedicht
4.0 met 109 stemmen 53 ik heb de
spiegelbeelden
vaak weg moeten
dragen na
eenmalig gebruik
soms barstte het
evenbeeld in
luide snikken uit
wat reflecteerde
toonde het ver
boven zijn stand
geleefde lijf
waarvan het
gezwollen gezicht
het visitekaartje
was van grote ik
waarheid heeft
altijd pijn gedaan
in verontschuldiging
gingen velen weg
omdat zij…
Verbindingskunstenaar
gedicht
2.0 met 558 stemmen 58.388 Strepen kunnen wel, maar lusjes?
Een mens loopt al vaak kreupel
voor het hart daartoe noopt, mooi woord.
Een verbindingskunstenaar heeft dan
zijn touw paraat en knoopt, denkt na
pitriet, ach ja en raffia - de wereld buigt.
Hebben we de handjes netjes gevouwen?
Heeft iedereen
de opdracht van verleden week al af?
-------------------…
Spiegelbeeld
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 1.033 Weer die ogen
Die lege ogen die me aanstaren
Angstig en bedroefd
Op zoek naar iets
Maar wat
Elke beweging volgend
Gereed om te vluchten
Ik ga dichterbij
En de ogen blijven me aankijken
Diep in me ziel
De ogen begrijpen me
Weten hoe ik me voel
Ze willen me helpen
Maar hoe
De ogen kijken me nog steeds aan
Wanhopig zoekend naar een antwoord…
Mensdom
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 127 Oneffenheden aan de buitenkant
als waas over het goede innerlijk
of de schone schijn als dekmantel
van dat wat zich niet laat zien
of als machtige boom zijn lijnen in
het blad en hart blootgeeft, voelbaar
zichtbaar in doorgezaagde stam
de wind zingt in onze oren dat wij
moeten reflecteren in eigen nerven
daar wij amper weten wie wij zelf…
Je eigen gezicht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 75 sta jij wel echt
in de schaduw als
je anderen laat praten
of houdt jouw ego
alles in de gaten ten bate
van je eigen heil
is het ware interesse
in wat mensen zeggen
of een entree naar meer
vaak draai jij om
als een blad naar de zon
koester je aan warmte en licht
jij zal duidelijker
moeten zijn in het tonen
van je eigen gezicht…
Als ontheemde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 78 haar hoekje is bezet
waar ze altijd staat te wachten
’s-morgens om kwart voor achten
de rollen waren goed verdeeld
in dag en tijden van de week
vastigheid als steun tegen vergeet
het protocol is nu doorbroken
iemand heeft haar plaatsje ingenomen
dralend kom zij dichterbij
elkaar bekijken was al afgeleerd
de smartphone voor vermaak
samen…
Despoot
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 431 Wellicht zijd gij daar
despoot die alles weet
uw manifest vreet in
evenmensen laten kruipen
door overwicht
zonder aarzeling
eeuwig het antwoord heeft
stuurt naar eigen plek
nimmer struikelt
over het verweer
nimmer reflecteert:
doch gij, doch gij, doch gij
doch gij krijgt ook de eigen stek
als ieder ander mens
met één gelaat…
Vandaag in Den Oever gewandeld,
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 119 alwaar het ijs tegen de pier omhoog groeit,
zoals mijn gedachten weleens tegen de klippen,
waar ik deze vroeger dan liet hangen te drogen
om ze bij laag tij te laten vervlieden
met het ritme en de ruis van de regelmaat,
maar welke ik heden ten dagen durf voor te dragen
voor beschouwing en beminning,
het zij op papier, het zij in mijn hoofd,…
Eigenliefde
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 296 Ik voel mijzelf een Sibelius-cd
ik voel mijzelf prachtige natuur die stil staat op een oude foto...
mijn hart wil zingen
majestueuze klanken wil ik klinken
maar mijn geluid zit in een jewelcase
en niemand zet mij op.
Ik wil waaien als de wind door Finse wouden
stromen als water – val omlaag
spat omhoog
val omlaag, stroom weer verder
slingerend…
Kwam ik mezelf tegen
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 191 bij het verkennen van
de grenzen in het leven
kwam ik mezelf tegen
er was geen groeten
in ontmoeten maar
wantrouwen en argwaan
een vreemde snoes
die pikte op het
veld vol hoenders
moest ik met hem
de strijd aangaan of
konden wij het samen aan
na kukelen en paaien
vonden wij een compromis waar
geen enkele haan ooit naar zal kraaien…
Wonderbaarlijk water
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 335 water is er maar
is er niet
levensvocht eeuwig op zoek
naar identiteit
beweging maakt hoorbaar
bevriezing hanteerbaar
verdamping zichtbaar
verdunning smaakbaar
overal en nergens
altijd onderweg
water
wonderbaarlijk onmisbaar…
HERNIA EN HULP!!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 382 Ik loop als een bejaarde
als een echte oude man
van zo rond de 85 jaar
kan amper nog zitten
laat staan opstaan
en op de fiets zonder stang
afstappend voor elke drempel
elk bruggetje is mij te hoog
en iedereen laat ik inhalen
wacht ik keurig bij elk stoplicht
stapje voor stapje
en zo voorzichtig mogelijk
op de treden van de gang-trap…
Grenzen verkennen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Bang voor een beetje reflectie
Voor mijn eigen imperfectie
Lekker doelloos mijn emotie ontwijken
Naast de pot grissen en mijn koppigheid bewijzen
Dat was mij levensmissie
Tot, en ik zeg vandaag maar vandaag is alweer voorbij
Ben je wakker of ben je alweer de kluts kwijt
Ze proberen me te verdoven met antipsychoten
Hoe kom ik op de crisis…
Reflecterende blik
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 108 Door stilstaand water
spiegelt een heldere blik
aan de waterkant.…
Ontdek…
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 80 eens vele wegen richting jouw beeld
het wikken en wegen, vooral de rust
bij jou is genesteld, niet bij iedereen
reflecteer want de spiegel wil klanten
mijn spiegel is al jarenlang gebroken
die kon de bergen en dalen niet aan
zich aftekende in rimpels en wallen
vanuit de verte zijn genen niet helder
mijn beeld werd pas veel later duidelijk…
Besef van uw spiegelbeeld
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 175 Uw spiegelbeeld vloeit in mijn reflectie
die ik meedraag met een vlek in mijn schaduw
de koude rilling als van de zonsverduistering.
Die eclips geeft mij het besef wie u eigenlijk was
zonder dat wij ooit de handen hebben geschud
geeft deze kille bries het gevoel van zuivering.…
Samenwerking
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 140 We lopen slechts naast de waarheid en het licht
Gevangen in duister van gestorven liefde
Verblind de hoop die zich naar de toekomst richt
Verwijderd, elk gevoel dat niet beliefde
Ontheemd van elk gesprek dat ons nader bracht
Maar zoeken blindelings onze eigen wegen
We mijden dageraad en gaan door donk’re nacht
In ’t licht der ochtend komen…
op de rand van het dorp
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 296 Toen daar aan de rand van het dorp
verpozend aan de brede beek
de kerktoren vouwend tussen de rimpelingen
zie hoe de lucht zich ontdubbelt
zich buigt naar het water
blauw en zilveren linten drinkt
en elke horizon inslikt
de huizen samengevoegd
tot een vloeiende wereld van inkt
wars van elke dimensie
en ik voelde me verwant
aan het strepen…