inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 14.082):

Door klapwiekende muizen

de maan vervleert
door klapwiekende muizen
stralen korten schaduw
tot ontkleurend duister

de grond is nog warm
als licht zich spiegelend
aan de hemel de aarde
een laatste veeg geeft

maanlicht versijpelt
in vallende schemering
een ongebroken witte roos
in geel verzachtende reflectie

roos en maan zijn roekeloos
in hun oplichtend spel
tegen het inktloze zwart van
de nog ongeschreven nacht


Zie ook: http://home.deds.nl/~wilmelkerrafels/

Schrijver: wil melker, 13 januari 2007


Geplaatst in de categorie: liefde

4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 287

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)