6944 resultaten.
Kwijnen
hartenkreet
4.4 met 5 stemmen 519 het zand is nat, suizend helm
vloekende meeuwen
rotte planken drijven
op het zoute water
langs de oude weg een zoekende man
gevonden met zilveren lantaarn
leidde door donkere dalen
smachtend naar gemoedsrust
van alle woede, laat hem varen
en hem in golven van liefde verdrinken
om het ongeloof te bezinken
en zijn bescheidenheid te openbaren…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
Ik heb jou nodig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.403 De onzekerheid wordt gecamoufleerd
door schimmen van vals optimisme
een stuk puur geluk ligt gereserveerd
overstelpt door hoop en idealisme
Mijn gevoelens liggen diep begraven
onder invloed van kommer en kwel
ik wil zo graag de glans handhaven
maar mijn gemoedsrust schopt een rel
Mijn positieve inslag is nu overbodig
in mijn wereld zo kleurloos…
´Eenzaamheid´
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 112 Een blijk van wijsheid en inzicht en een getuigenis van geluk en gemoedsrust.…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.2 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Over de zee hangt matelijk te tampen
poëzie
3.5 met 10 stemmen 2.767 Over de zee hangt matelijk te tampen
een zoele en droeve klokke door de mist.
De dag is zonder klaarte en zonder lampe.
Hij, die zijn hart bezit, weet wat hij mist.
Een stemme galmt, en ieder loopt verloren.
Ik loop alleen. En 'k weet dat duizend zijn
die naast me dragen door te dichte smoren
lijk al te volle teilen melk hun pijn.…
En hoort uw hart
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.423 En hoort uw hart: hoort gij uw hart niet slaan ?
Daar is de maat waarop uw dagen dansten.
Niet wen gij waart met weelden overlaên
of dronken van een overmoed'ge waan,
stond ge in de rei die blijde tijd omkranste.
Brandde in uw brein al 't lijden dat het droeg
leg op uw hart uw hand, en gij zult horen
al de geheimen die, nog ongeboren,
zich…
Zon, strand, zand, wind en.....
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 181 Donkere wolken kwamen aan
een wind stak op best hard
beter nu naar de boulevard te gaan
echter voor 'k zover kwam:
Werd ik gezandstraald niet gering
kijk een uitje op strand met uitzicht op zee
Is 1 ding,
maar al dat zand waar 'k niet om vroeg
was wat ik mee naar huis droeg.…
EEN VRUCHT DIE VALT...
poëzie
4.5 met 2 stemmen 409 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de nacht, maar…
Mijn levensliefde
netgedicht
1.6 met 7 stemmen 901 zucht weleens
als jij wakker bent, zo vroeg
en ik brom soms op jou
omdat je levensgevaarlijk doet
en ik zoveel van je hou
kijk dan vertederd naar die toet
ik heb mijn ouders nooit verstaan
totdat jij in mij was ontstaan
nu weet ik zoveel meer
omdat ik van je leer
pure onschuldigheid
en zoveel levenslust
ben weleens jaloers
op je gemoedsrust…
De leegte
hartenkreet
5.0 met 3 stemmen 175 Het stille trok een streep
onder gedachten
doch ver verwijderd zijn
maakte plaats voor leegte
waarin ik geen gemoedsrust vind
zonder stof voor praten
enkel voor gebeden
omdat mijn kind zijn kracht verliest
die híj langzaam los moet laten
het is niet te verhullen
daarom verkiest míjn geest
een overdaad aan bezigheden
om de leegte op…
De glorie van stilte
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 30 Waar de ochtendzon prijkt
Zonneharpen spelen
En jij naar wolkjes tussen blauwe luchten kijkt
Zand en dennen het landschap delen
Sereniteit
Waar windzuchtjes met dennennaalden spelen
Je voelt je gevlijd
De stilte in natuurschoon te mogen delen
Hier heerst Veluwse armoe
In een lustoord van schoon
Gemoedsrust kwam je toe
Waar slechts een…
Het breistertje
poëzie
3.2 met 10 stemmen 4.753 Mooi Kniertje staat van dag tot dag
En breit voor haar deur een kwartiertje:
Voor wie dat paar kousen wel wezen mag,
Mijn allerliefste Kniertje?
Voor wie dat paar kousen wel mag zijn,
Voor moêrtje of voor vaârtje?
Zucht dag op dag die bleke Krijn,
Of zijn ze voor Grietje of Saartje?
Wel Krijnbuur! wist je dat zo graag?
U wil ik het niet…
Genoeg vissen in de zee
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 340 Tijden van onzekerheid,
Verslagenheid, genegenheid
Verloren en vergeten
Alsof niets en niemand je wat boeit
Niemand anders, geen enkele vis
Voor wie je hetzelfde voelt…
Adem van de zee
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 150 adem van de zee
streelde het lichaam en de ziel
je gaf je over met ontroering
de euforie van geluksvervoering
heelde door haar macht de kracht
want zij haalt alles uit de bron
daar verdween de grens die ik verzon
in eindeloosheid
wenkte stralend licht het vergezicht
naar kwaliteit van leven
daar aan de zee
vloeide liefde tomeloos in een…
Onder de oppervlakte
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 316 fonkelende helderheid
niet alleen onder de oppervlakte
maar bij elke voorzichtige benadering
een vage schijn in rimpelloze breekbaarheid
In haar glanzend web
onthaalt zij ieder nieuwsgierig oog
een spiraal waarin
ik vaag herken
de lijn van schepping
Een tedere aanraking maakt mij bewust
van grote kracht, een stroom
die innerlijke gemoedsrust…
Moordbasket van het verzakende veulen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 243 De perverse hoop
spitste zich op de roede van welbehagen
en mijn ijdele gemoedsrust verankerde zich
onder mijn vermoorde gat in een dubbele spagaat.
'Wil ik jou een kind schenken?' vroeg ik haar.
'Of liever', dacht ik 'ruk me dan toch de tong uit!'…
Zonlicht op Mossel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 55 Als het licht speelt tussen de bomen
En jij gedachten weg laat dromen
Visioenen door natuur gegeven
Beland in een wereld van beleven
Als natuur speelt als harpmuziek
Vogels zingen in een vrolijke ritmiek
Het voelt spontaan en heel sereen
En zonnestralen alle kanten op verdween
Je hebt er gemoedsrust uit meegenomen
In het plaatje blijven…
Een beetje ouder
hartenkreet
3.8 met 21 stemmen 2.658 Je lijf een beetje ouder,
je geest soms wat verward.
Maar het zien blijft hetzelfde,
want dat doe je met je hart.…
Sprakeloosheid
netgedicht
4.2 met 26 stemmen 215 Hoe broos zijn de klanken
van uitgesproken woorden
vertalend de gemoedsrust
in de beleving van gedachteloze
eigen leven leidende emotie.
Ze zijn niet te vergelijken met
de zachte kracht van universele ziele-intuïtie,
waarbij sprakeloosheid de broosheid
gaat overschrijden van klank en woord
wanneer men zielewijsheid in stilte hoort.…
van god los
hartenkreet
3.3 met 3 stemmen 194 de gemoedsrust van velen
door anderen verstoord?
kunnen we
ons zelf vermaken
als wij door onze spot
anderen blijven kraken?
we leven maar eens!
dus zuigen we 't uit!
geven we zo niet
sartre nu nog dagelijks gelijk?
de hel dat zijn de anderen
en één van die anderen
ben ik!…
Wie schrijft, schrijv' in de geest van deze zee
poëzie
4.6 met 12 stemmen 3.708 zolang de europese wereld leeft
en, bloedend, droomt de roekeloze droom
waarin het kruishout als een wijnstok rankt,
ruist hiér de bron, zweeft boven déze zee
het lichten van de creatieve geest.'
1939…
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.2 met 9 stemmen 3.096 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
- En waar ik sta, ten zatte levens-zome,
vol als de…
Gelijk een hond
poëzie
3.4 met 11 stemmen 1.650 Gelijk een hond die drentlend draalt en druilt
om eigen vuil, beruikt met schroom'ge teugen...
- Waarom uw avondlijke vreê bevuild
met slijk van derf verleden, o Geheugen?
Gelijk de vogel die zijn woonst beslecht
met peerlen bloeds, door de eigen pluim te plukken...
- Waarom, waarom uw beeltenis…
gesprek met de zee
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 81 alleen jij en ik
een dierbaar moment
met jou die mij kent
gedachten razen
aflandige windkracht elf
wandelend met mezelf
ik heb je lief
je biedt perspectief
stelt gerust
alles mag ik achterlaten
je spoelt het weg
als ik je dankbaar gedag zeg
is de wind gaan liggen…
Tijd van leven Kwartet
netgedicht
4.5 met 8 stemmen 228 Als ik ooit een keer
echt doorheb hoe te leven,
ben ik er dan nog?
Als ik eindelijk
begrijp hoe het leven gaat,
zal het dan nog gaan?
Wie kan mij zeggen:
Bestaat er tijd van leven
zonder verlangen?
Zal ik weer dansen
als ik het leven liefheb?
Of is dat te laat?…
Pilaren van rust
netgedicht
1.5 met 2 stemmen 64 Pilaren van rust
Als groene ornamenten verschenen
Het maakt je natuurbewust
Bij het strekken van je benen
Hun zachte wuiven in de wind
Robuuste vormen aanschouwen
Door het gemoed bemind
En zij, straks, hun bladeren weer openvouwen
Het lieflijk deinen
En vogels verschijnen
Als pilaren van trots
Als natuurlijke rots…
Pasen
poëzie
2.7 met 11 stemmen 2.613 En 's avonds daalde
Hij op Zijn duintop
En zag de velden
Veelkleurig schemeren -
Nog teder blinken -
Zag hoe de zon zich
Baadde in de golven,
Zag hoe de zee zich
Wond om Zijn aarde,
En al de sterren
Stegen en daalden
Rondom Zijn hoofd.
-----------------------------------
kuras = borst- en rugharnas…
DE NOORDZEE
poëzie
4.8 met 6 stemmen 3.504 De Noordzee doet zijn gore golven dreunen
En laat ze op 't strand in lange lijnen breken.
Zijn voorjaarswater marmren groene streken
En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen
Zie van 't balkon mij naar den einder leunen
Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken:
Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken
En 't oog wil buiten…
DE TERRASSEN VAN MEUDON
poëzie
4.0 met 1 stemmen 377 De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen
Strekt zich de stad in blond en rozig licht -
Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen:
Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht.
Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken
Sombert rondom een kom een herfstge tuin.
Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken,
Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…