Alle inzendingen over reigers krijgen eten OR domesticeren OR wat men op straat so

Schotse runderen moet je weten kijken er ' So sweet Schottish ' door…

Ze had flink gehuild menige traan geplengd de laatste dagen nu lag ze bijna languit op straat bij Mika, mijn 3 jarige bruine labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste…

We moesten Prinsjesdag maar eens herijken Hoe wordt de derde dinsdag weer een feest voor heel het volk? Ooit is het dat geweest Nu komen elk jaar minder mensen kijken De troonrede blijft zeker ongemoeid Zo schattig, hoe de koning daarmee stoeit…

schichtige vissen donkere silhouetten stille waterkant…

Het is de reiger, blauw-grijs, die krijst.…

vis onbeheerd achter gebleven heerlijk ter afwisseling de reiger vist de ovale aanwinst bij een hoekperceel leeg verschalkt en passant enkele forse oranjeklanten in een belendend rond pronkstuk met rotspartij en frivole waterplanten keert tegen het einde van de middag voldaan terug naar zijn domicilie krant kopt: overlast reigers groeit…

We noemen hem de blauwe reiger Maar aan het water oogt hij grijs In zijn stofjas: een erkend zwijger Zijn roep is niet meer dan gekrijs. Hij houdt zo van die stille waters Hun diepe gronden en wat er leeft Onder het oppervlak, de praters Daarboven negeert hij beleefd.…

stokstijf als de dood ijzig turend naar leven splijtend het water…

Met vleugels gespreid in de zon gelijk een heer in zijn loden jas, stond roerloos wachtend aan de plas de blauwe reiger toen mijn dag begon. Zijn wijds geopend vleugelpaar vergaart het zonlicht op zijn buik, als ook de bloesems in de vlierstruik zich lavend aan het warme voorjaar.…

Was eindelijk zo mooi versleten, als was hij nooit reiger geweest. Toen kon ik me weer vergeten. --------------------------------- uit: 'Geen beter leven', 1985.…

Roerloos wachtend langs de waterkant, zijn snavel als harpoen gereed...…

stokstijf als de dood ijzig turend naar leven splijtend het water 2010…

Hoger dan die boom bouwt hij met kleine takjes zijn openlucht nest.…

Reiger in de sloot strekt zijn twee vleugels breed uit klaar voor het vertrek…

Hij staat geduldig aan de rand van het water op vis te wachten...…

Eenzame weg zonder aandacht het duister als de overwinnaar gaf creativiteit maar licht En maar wachten op iets de nacht is de meester daarom loopt hij Die hatelijke donkere straat waar hij zo van houd een lege straat zijn straat Ooit lukt het hem weer dan zal hij weer ideeën krijgen dan zal het lof hem weer toewaaien Tot dan loop…

gerne So mien jung, moei kieke Ungelieke en so rieke T”is recht unne gaeve Hunne siele te laeven Miene friende, o so tere Gelieke vao ende mien mude Maoke mien so mere Icke sou so gere die lefe kere As icke meuge sterfe Ende alle werumme sie Laeve mie die stille Gelieke die dode die ruste wille Waor dan…

al een tijdje kijkt de reiger op de vijver neer en denkt ik krijg er ook nu wel eentje weer hij cirkelt boven het water en ontwaart een stuk of tien een paar tellen later heeft hij genoeg gezien hij duikt naar de aarde als een racende raket en schat de buit op waarde maar ai, hij stuitert tegen het net hij worstelt en komt boven en…

Hij is de poelkikker die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen En blijmoedig in het donkere water verdwijnt Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren Die in groten getale in de voedzame bodem…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Voor reigers zijn de vissen dan uit zicht, Het lukt ze niet de winter door te komen. Als dierenvriend zit ik ook op haar spoor, Wat help ik kuikens graag de winter door.…

de kikkers kwaken in een plas na de regens de reiger doodstil…

kikkerbilletjes bibberen in de blubber grauwe reiger spiedt…

een hap en een slik was voor de reiger genoeg moedereend zag niets…

De reiger zit blij bij de goudvissenvijver de buit is binnen…

hoog opgetrokken hangen reigers volledig in hun spanwijdte…

winterse beelden inééngedoken reigers trotseren de kou…

Mijn schoenen dragen antwoorden, vragen, liefde en spijt, onhebbelijkheden van de dag. Het verlangen naar vrede, een lach en een traan die bevrijdt. Mijn schoenen brengen mij waar ik wil zijn. In voor en tegenspoed met vreugde of pijn. Op wegen in de zon, tevens onder hevige regen. Mijn schoenen passen, horen bij mij, bij mijn leven, mijn…

Mijn tong lapt mijn bord leeg, opa vindt het niet goed – want ik meen het niet.…