Alle inzendingen over restant OR verdwijnen OR afscheid

Want alle gedachten verdwijnen dan in een geurende stilte van respect. En als ik weer afscheid van je neem zal ik je eer bewijzen en mijn geurende hart met liefde bij me dragen.…

Te kort duurde het afscheid. Een lange trein bracht hem hier, op het spoor van een lege doos om in te verdwijnen. Wat haalt hem weer weg? Geld of een vrouw, wie weet? Wie zorgt voor hem of sterft hij af, verzakt en ontspoord?…

Ik rook; drink; lijd met je mee op jouw golven; te pletter waarschuwen ze voor de vloed. Als jij er niet meer bent in de nacht; dan eet ik nooit meer een hamburger met uienringen want dat doet zeer.…

Vroeger op zondag, Met je ouders naar het strand. Vlakbij Heemskerk met je voeten in het zand. Blinkend het zonlicht ontvangen in je ogen. De toekomst nog lang niet vervlogen. Je hoofd nog vol van het heden. Dat is nu lang geleden.... Het is nu raar...en denk telkens... Ik hier jij daar. Dag lief mens.…

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

Geruisloos trekt de stoet van dierbaren over de donkere stenen in dit afscheid Een enkele reis in het doodskleed die je naar de halte van leegte rijd... De wolken besluiten je mee te nemen naar het land zonder helse pijnen Een zonnestraal verlicht de aarde waarin je aardse leven voorgoed zal verdwijnen...…

ze weet ze feilloos te vinden mensen die met schrapen de wereld steeds hoekiger maken waarvan woorden de verbondenheid verstoren in het vriendelijk en respectvol omgaan met elkaar een laatste sneer dan verdwijnen nooit iets positiefs in het onverwacht verschijnen als surprise ook hun afscheid opmerking glijdt vaak vol venijn…

ook jij hebt die lach in jeugdig verschijnen dat vleugje magie zal nooit uit jouw ogen verdwijnen ben verliefd op dat tikkeltje drama het mysterieuze van ondeugd dat sprankelt in leven en vreugd vandaag diana gezien na tien jaar weer liefdevol afscheid genomen toch ben jij mijn prinses naar jou wil ik komen voor een levenlang…

struikelend over de restanten van leven zie ik gedaantes die geen stem meer hebben onherkenbaar zonder kracht op sterven na dood zie hoe dodelijk het leven is………

van begrip allengs kon ik alleen nog maar stikken weggegooid, verdwijnen in zuigend slib…

De avond mankt onder een naakte deken zorgen liggen stil in de hartslag van het heden de dood wiedt het zicht door de patrijspoort en verkleint het zuchten naar waarheid Half staat het licht te pruttelen in de komende ondergang van verdwijnende wanen, doch het restant snijdt het andere deel door jaren die geleefd blijken te zijn Het…

(voor vriend, bij het afscheid van lief) nu jouw aardse wezen eeuwig voortgang vindt ik blijf hier en beleef de warmte nog opnieuw -steeds weer- opnieuw elke dag ik heb jouw beeltenissen opgeslagen in de kamers van mijn hart de mooiste laten stil een glimlach in mijn ziel verdwijnen langs mijn lippen spreekt als immer jouw…

Het restant is voor Hercules Poirot.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

De avond valt, ik zal geen afscheid nemen. Ik leef, ik leef nu in zonneliedjes en winterdeuntjes. De nacht zal ik als zacht benoemen, stilte wordt steeds langzamer. De fijne tierelantijnen van de liefde wil ik bewaren, de lokkende rust warm omarmen. Ik zal verdwijnen met de noorderzon en merken dat de dagen niet meer jagen.…

na de opnieuw gelaatsboetsering met het restant achter de oren heeft zij sprekend breedbeeldlippen en alle spiegels afgezworen hoe triest het ook mag zijn blijft zij eeuwig lachen…

In de stilte van de avond voor het afscheid van het licht zie ik nog langs lange lanen jouw silhouet stil verdwijnen uit zicht je schouders wat gebogen je blik op de horizon gericht zacht hoor ik schuifelende voeten door het mulle stoffige zand denk aan handen alsof ze zoekend vragen naar een vriendschapsband een stem die vraagt om waarheid…

Ik hou van je, maar ‘k moet je laten gaan, eruit moet je, heel ver weg verdwijnen geen spoortje, geen restant, geen sprank anders vernietig ik mezelf, verrot ik...... gesmoord in passie en aanbidding. Ik moet terug.... Tabula Rasa.... opnieuw mijn leven leven zonder jou.....…

Nooit zal er sprake zijn van een blijvend afscheid. Vinden doe ik je overal.…

schimmig en verdwijnen in het laatste uur.…

Nooit was je zo zwaar. En zo mooi. Met ogen van lichtgroen water. Je vleugels ontplooid. Voorbij voorbij aan de laatste vader. In de morgen de woede doorstaan. De walg die omhoog kwam spoelen. 's Nachts door het zeewier gegaan. Het hoen van de wanhoop zien broeden. Zo moedig gestreden. Genoeg genoeg om de dans te ontspringen. Om straks…

De vrouw begon nu van zichzelf te houden Zij had geen ruimte voor een nieuwe band Die was als zwoegen door het mulle zand Als anderen dat eens aanvaarden zouden De vrouw begon zichzelf nu zacht te strelen Liet los haar vrijwel levenslange taak Van het verzorgen, want het was nu zaak Om voor het eind haar eigen hart te helen Zij was benieuwd…

De vrouw begon nu van zichzelf te houden Zij had geen ruimte voor een nieuwe band Die was als zwoegen door het mulle zand Als anderen dat eens aanvaarden zouden De vrouw begon zichzelf nu zacht te strelen Liet los haar vrijwel levenslange taak Van het verzorgen, want het was nu zaak Om voor het eind haar eigen hart te helen Zij was benieuwd…

VETBOLLETJE Op het bolletje twee kibbelende mussen Vogels maken blij REGENBOOG Drijfnat geregend zag ineens een regenboog Toch een beetje blij BLIJ SPEL Twee keer plankje leeg achter elkaar bij Scrabble geeft een goed gevoel SLAPEN Ik hoor je slapen je bent ver weg en dichtbij Droom je maar heel blij DROMEN Ik zie je dromen…

nog zijn er restanten van de anderhalfwereld in onze tijd relikwieën als sprookjes voor ouderen en kinderen vergeten is dat ook zij ooit hebben geleefd en hun zielentaal is opgeschreven bij feesten en evenementen goed en kwaad is gebleven maar de mens vond het sprookje een irritante fantasie die door machthebbers misbruikt werd te…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een terp van dode dingen tergt de lucht. Niets is zichzelf. Veel jichtig huisraad. Vocht, zwart vocht dat uit een koelkast welt. Voorgoed kapot, versjacherd, mensenhanden moe tijgt me een stad van afval tegemoet. En ik kijk en ik kijk. En als ik loop verlies ik haar, ik voel een baard, mijn jas verrafelt waar ik sta en alle wolken jagen Greenwich…