Alle inzendingen over rode OR jas

ik houd van sarcasme ik houd van passende woorden ik houd van omcirkelen zoals te proeven in woorden als: - van ons heengegaan dankbaar beter zo korte ziekte vredig - de jas van mijn vader de jas van mijn vader hing nog maanden aan de klink van de deur hoe lang ijlt een mensenleven na hoe lang dult men uitstel aan de voldongenheid van…

Luister mallerd een redevoering heeft niets te maken met de binnenkant van je jas een redevoering is een vuist maken naar de hemel schijten op de hoofden van je gehoor doe je jas maar dicht voor je kou vat en redevoer niet zoveel.…

Luisteren mallerd 'n redevoering heeft niets te maken met de binnenkant van je jas 'n redevoering is een vuist maken naar de hemel schijten op de hoofden van je gehoor knoop je jas maar dicht voor je kou vat redevoer niet zo veel.…

rood kleurt op de konen het zijn signalen van belang als ware het 't nieuw behang…

Het lichaam wordt geruimd als afgedankte jas.…

Jas aangetrokken, sjaal omgehangen. De wind waait door de deuren heen. Ik heb mijn raam met touw gebonden, en mijn stoelen op het vuur gesmeten. Bij een lucifer droomde ik van onze allereerste ontmoeting. Het was koud en jij vroeg of ik een flyer wilde. Mijn handen trilden. Toen moest ik al beter weten.…

Voor Els de Bruin Waar zieleroerselen doorgaans Hun plek op de gedichtensite Weten te vinden is de bron Van alle teksten onzichtbaar Opgeslagen op de site van Het innerlijk geweten - Broedplaats van de mooiste Van alle gedachten die spelenderwijs Hun dichtvorm aannemen als een Warme jas die als gegoten past In dit ijskoude land…

Weet je, als we kiezen ’t broze te delen het begin almaar te laten herbeginnen bedachtzaam zijn zonder te bezinnen en chaos scheppen in de rituelen dan laat ik mijn jas voor je open staan.…

haar jas haar warme jas sluit naadloos aan op al haar stille wensen en de liefde, die er altijd was…

Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken zouden ze toch zwijgen als het graf omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af! Dat schreeuw je niet van de daken dat fluister je zachtjes om je heen: Amsterdam is als verwarmen Amsterdam is als omarmen Amsterdam is om lief te hebben... Amsterdam, ik heb je lief, maar ik hou van Rotterdam…

jas jouw adem die zo vloeiend in mij ging mijn longen vullend met een zucht van goud dat toch mijn liefde aan een draadje hing vergeet ik haast nu jij zo van me houdt…

naast de klaterplas Ik wou dat het weer zomer was Als ik kon zou ik de winter lozen Dan verruilde ik deze koude dag Voor een perkje met rode rozen…

aan niet langer wou wachten ze stampvoette, akelig rood haar gezicht en weg was ze en ik bleef alleen met gedachten en met een niet eens zo geweldig gedicht)…

het lijkt het beste in dit land voor inwoners en ook de vreemden een jas rond de schouders te hebben wat zware stof tegen wind te veel bespoten met andere stof of nevel om de regen van het lijf te weren en met knoopjes of iets anders teneinde zichzelf te onttrekken aan te nieuwsgierig geblik laat dan enkel het gelaat met het rood van schaamte…

Maar uit zijn jas, terwijl hij liggen bleef Bevrijdde zich het laatste wat hij schreef Liefste, de oorlog is nog niet begonnen.…

Wolken in stilte, de aarde rood doorsneden.…

Zijn auto, zijn jas, en de post wachten op hem – gestorven of niet.…

raar Soms klopt ze met haar handen op de grond Zou daaronder iemand wonen Klop klop-klop Zou die Jas heten En het leuk vinden als we Zo nu en dan op zijn plafondje kloppen Ja Jas is overal zegt Ma Overal maar niet bij mij op school Ik heb daar vaak genoeg geklopt…

Als de regen langs mijn haren druipt En de wind mij in mijn jas verjaagt Als mij langzaam het gevoel bekruipt Dat de kou mij persoonlijk heeft uitgedaagd Als mijn haren druipen in mijn nek En ik huiverend mijn jas ophang Bedenk ik tevreden, en dat is gek Dat ik steeds vaker naar dit weer verlang…

Op een avond komt ze aan in het huis van de bewoner alles is van glas de deur de tafel zijn hoofd is van glas zijn voeten rinkelend karkas hij wil drinken uit een glas ziet haar niet komen ze draagt een glazen jas love you tintelt hij ping! ---------------------------- uit: 'Glazen jas', 2007.…

Gezichtje nog wat dieper in mijn jas gedrukt.…

ik groet je met mijn hoed en met mijn jas ik draag een kruis –je weet het niet je ziet het pas als ik mijn ogen in de jouwe zet en keurig net vouwt zich mijn jas mijn hoed verlicht zijn rand en zacht heel zacht vouwen mijn vingers rond jouw aangeraakte hand…

Een struikje in zijn tuin, droeg dikke rode knoppen. Tijd, om eventjes te stoppen. Wat was het voor een struik? Ik kende hem niet. Mijn zoon ook niet. Hij had hem gekregen, als klein plantje. Maar hij doet het nu goed, zodat ik kijken moet. Ik wil altijd weten wat ik zie, dus zocht ik hem op: ‘struik met dikke rode knoppen.’…

poëzie te schrijven die als een jas met je meegaat ik haat je wel eens altijd moet ik erop letten dat ik je niet vergeet soms lig je te wachten in stoffige hoeken door jou, omhulsel, ondervind ik het leven aan den lijve ik groei in je vorm waar ik steeds meer naar sta --------------------------------- uit: 'Ode aan mijn jas'…

twee duinkonijntjes koesteren zich in de zon - ik knoop mijn jas dicht…

hang mijn aardse jas aan de kapstok van de dood voorgoed naar eeuwig…

Volle tas Vale jas Schuifelpas Bak voor glas…

wanneer ik haar jas wegbreng naar de garderobe merk ik dat haar warmte nog aanwezig is...…

hij herstelt mijn hart met naald en dunne draden verstel ik zijn jas…

Je blies donderwolken en waaide de warmte weg, je waaide weg Ik droom jou veilig in mijn liefde onder watervallen van geluk Ik droom en droom en droom nog een keer maar het blijft sneeuwen Is er een jas tegen de kou? Is er een jas met dikke zakken? Is er een jas warm genoeg?…