Alle inzendingen over ronald OR naar OR expeditie

Met de boerka ben je in overtreding Als het aan Minister Ronald Plasterk ligt Een leraar kijkt graag in een open gezicht Liever geen gezichtsbedekkende kleding Als je met examens een boerka draagt Is de kans zeker hoger dat je slaagt …Het kabinet vindt gezichtsbedekkende kleding onwenselijk.…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Een grote groep scholieren nowadays Verplaatst zich als een dronkenman per rijwiel Het is ternauwernood niveautje zijwiel Voor rampspoed kent men een gegronde vrees Maar ja, wie is er in dit tijdsgewricht Nou nooit eens stuurloos of uit evenwicht?…

. --------------------------------------- uit: 'De expeditie naar Cathay', 1991.…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Met duizend armen Heb ik je hartstochtelijk Geprobeerd lief te hebben, Te omhelzen waar ik maar kon - Leven dat mij ongedacht, Onverwacht gegeven was; Het omarmen was kennelijk Alleen aan mij toebedeeld, Jij omarmde mij gevoelloos Terug, keek daarbij in mijn Beleving uitsluitend verveeld…

Eenzaamheid is stiekem huilen terwijl een ander om je lacht eenzaam zijn is willen schuilen daar waar geen mens een mens veracht eenzaam als je wat wilt delen waar niemand ook maar iets om geeft eenzaam als je jezelf wilt geven terwijl ook alles in je beeft Eenzaamheid is je uit te strekken naar een hand die nooit verschijnt eenzaam voelt…

Je bent zo bang staat hier al zó lang; en tijd en regen tikken door. Waar moet je heen, zo heel alleen, De wereld haalt jou steeds naar beneden. Je zegt: "k moet gaan, 'k wil hier vandaan" steeds op de vlucht voor: ach, je weet het zelf niet. Je voelt je ziek, zo in paniek, en diep van binnen schreeuw jij het uit! Je ziet de wereld…

Zo loop ik maar door, aldoor maar door, zoveel mogelijk rechtdoor want een doel heb ik niet te verwachten. Er is gezegd dat dit bedacht is door onze vader maar dat weiger ik te geloven. In het begin was er slechts een grijze zaterdagmiddag. De straten waren leeg, de man kwam thuis, de vrouw liet haar benen zien. Het kwam en ging…

Wanneer De weg een eeuwigheid lijkt Het pad een eeuwigheid lijkt Kom tot het zijn Zodat De weg een moment is Het pad een ander.…

Als er straks een schip vaart met veel jong grut Afgeladen met zeer strakke gespierde jongenslijven De grachten vol met wilde mannen, met een stijve Denk ik als hetero waarschijnlijk toch alleen aan kut Maar door Cohen, onze hoeder van de goede zeden gaat de leeftijd eerder naar boven dan naar beneden…

Het pad waar je niet vanaf kan raken Omdat je kleuren volgt op de bomen Alleen in stilte met mijn dromen Slechts bezig met mijn eigen zaken De stappen van de duizendtallen Die hier liepen in ver verleden tijd Zorgen en angsten raak ik kwijt Woorden die de stilte hard ontvallen Waar de scherven van mijn leven achterblijven Alleen, met…

Zinnen zweven door de lucht Niet uitgesproken woorden Geen geluid bereikt mijn oren Wanhopig oog en diepe zucht Stilte scheurt door helse hoofden Zeg het, zeg het, verdomme dan Samen wetend dat het niet kan van ons valt niets meer te geloven Er is niets uit te leggen of uit te spreken Maar over, uit, de liefde klaar Ik hoor de deur…

Lopend langs de speeltuin waar ik met jou vaak zat jij die daar altijd cola, snoep en vieze handen kreeg En waar ik droomde dat ons leven altijd zo bleef omdat ik met jou zoveel plezier in het park had Waar jij zo klein, verbaasd keek naar de mussen Die brutaal landde op onze broodjes of onze koek En jij met je handen klappend naar ze sloeg…

De Pont Neuf, waarop jij snikkend naast mij liep omdat je weer eens, de verkeerde schoenen aan had, zag er prachtig uit in de avondlucht. De grote rondvaartschepen gleden hel verlicht over glinsterwater. Jij weigerde om door te lopen en je deed je verkeerde schoenen uit. Wat ik best vond. Ik liep door en liet je achter en toen ik veel…

De bel was uit, de gordijnen dicht. Al dagen lang, waarom dat was, dat wist ik niet. Ik leefde in het duister 's nachts, en overdag bewoog ik in het schemerlicht. Met een boek over ziek en dood en de geur van vochtig Russisch land, bevond de wereld zich nog slechts, tussen mijn muren en gordijnen. En veel later, als er later was zou…

Er was niets te zien, buiten. Binnen ook niet Binnen was ook niets te zien. Binnen waren de muren, en de vloer en het plafond, en dat verschrikkelijk grote raam. Dat verschrikkelijke grote raam, waardoor je naar buiten kon kijken. Je kon kijken naar het gras. Je kon kijken naar de lucht. Maar verder, verder was er buiten niets. Oké, soms…

Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ik heb er niet om gehuild. Ook dichters gaan dood. Dat weet je, ook dichters gaan dood. Of je een dichter lang kent, of kort, of een beetje. Dichter of niet. Dat maakt niet uit. Steeds vers verdriet, maar, Ik heb er niet om gehuild. Ik heb er nog geen traan om gelaten. Ook dichters gaan dood.…

Mijn stad, mijn stad, waar ik in het donker struin, dronken dwaal en die ik stap na stap zo vaak doorkruis. Mijn nacht en ontij stad, waar straten in het donker lanen zijn, met struikgewas, bloemenpracht en bomenrij. Zonder al die mensen en lawaai en slechts mijn voetstap die tegen slapende huizen klinkt. Mijn stad, mijn stad, 's…

Grijze luchten, altijd maar die grijze luchten En slappe koude bomen met rillende vogels Die niets meer te zingen hebben met dit weer Boven de nog koudere waterwegen van mijn stad Heimwee heb ik naar blauwe luchten en wijn en zee en visgerechten in zuidelijke oorden. Naar zwoele vrouwen in zomerjurken die met me flirten op het strand…

Tekst Ronald Offerman.…

Tekst: Ronald Offerman. Van de CD Industrial volume 04…

De nachten, die waren lang. ´s Avonds zag je de witte muren, grijs en dan donker worden. En hier en daar brandde een groen lampje. Of soms rood. En aan de overkant, op een andere afdeling, daar waarde de dood ook rond, de hele nacht, met zijn zeis en cape. In het lange donker keek ik uren naar de deur die nooit open ging. Ik keek…

Ik luister naar de vloer De vloer die vroeger zo kraakte, als jij zachtjes naar mijn bed liep, om te kijken of ik sliep. Terwijl ik stiekem naar je keek. Het raam met in de verte de toren met de klok die ik vanuit mijn bed kon zien. Beneden hoorde ik de zware stem van vader en af en toe hoestte hij. In de verte een brommer of een auto…

Wij wachten niet meer. Wij hebben genoeg gewacht. Al die maanden en jaren dat we er naar uit keken. Hoe we er dan samen over spraken, wanneer het kwam en hoe dat zou zijn. Maar nooit kwam het, nooit, en telkens stierven we dan een beetje. Toen na al die jaren toen kon ik het niet meer, niet meer wachten. Ik had genoeg gewacht. Het…

Het kasteel Vol licht en de zee die zo blauw is Met de lucht en cipressen Om daar te wonen met die kleuren Al die kleuren en dat moois En jij die daar staat en waarschijnlijk aan iets anders denkt Aan vroeger Met verre ogen Of in je hoofd luistert Naar het concert voor de doden Terwijl ik niets hoor Ik leef om te kijken Naar al dat moois…

Bij Dudok dronken we koud bier met uitzicht op de macht. Na een dag vol slenterpas en toeristenogen. Noordeinde en Binnenhof, hup Holland hup, de schouwburg en Lange Poten. Natuurlijk indisch eten en het ijspaleis 's nachts in de Passage hoorden we eenzame stappen onvast en hol. 's morgens katerig bij Mesdag en daar pas schoten mijn ogen…

Ongehoord en ongezien, voor lange tijd verdwenen. Maar het leven gaat door, misschien, dat zullen we pas later, zeker weten. Als je ooit nog wederkeert op verdwaalde, trage schreden.…

Soms dan droom ik dat ik ijsbeer en jou weer draag zonder tranen in de nacht Soms dan voel ik weer jouw hoofd op mijn borst, en ons ademen in de schemer Soms fantaseer ik dat alles hetzelfde is, en niets helemaal verdwenen Maar soms, dat is maar soms en de waarheid kost me vaak zoveel moeite om te leven.…

Mijn lege hart dwaalt door de straten. Ander licht, zie ik, in huizen waar ik eens kind aan huis was. Mijn stem klonk door de vroege avond Oewaai ! Oewaai!! Dan met mijn vrienden langs parken en speeltuin. Waar mijn hart weer thuis zou willen komen, maar waar ? Waar zijn de vrienden na al die jaren? Waar is zij?? Zij die ik toen zo lief…