Alle inzendingen over schaduw OR overmand OR andrew

De familie ontpakt kadootjes in huis Met gelach onder de kerstboom en Andrew ligt bibberend in de kou Er schijnt slechts licht in zijn droom De maan schijnt lieflijk door het raam Geen blik wordt binnen hem gegund Te druk een iedereen met elkaar Het had niet plezieriger gekund Daar ligt een jongen klein van stuk In de kou, in die donkere…

geeft het goede voorbeeld Een moeder laat haar kind niet alleen Laat haar zo beschadigde zoon niet los De zichzelf zo beschadigde zoon niet los Natuurlijk heeft ze hem, haar zoon Alle hoeken van het paleis laten zien Natuurlijk heeft ze hem ook gestraft Natuurlijk heeft ze hem ook geleend Want het blijft haar kind Haar lievelingskind Andrew…

Gelijk 'n open boek komt zij, nietsvermoedend bij hem op bezoek ze lachen en praten hoe de tijd voorbij vliegt heeft geen van beiden in de gaten tot ze overmand wordt door gevoel even werd 't stil, al balancerend valt ze hals over kop van haar stoel…

´k Heb haar op mijn netvlies staan En word door emoties overmand…

De Spanjaarden Ze praten hard, keihard De Britten Die schreeuwen, brullen Weinig Koninklijk Maar in de paleizen Die van Madrid en Londen Converseert men ook bepaald niet stil Gezien de grove schandalen in verleden en heden Van vooral hun grensoverschrij(n)dende gedragingen Gaat hun spreken met ongetwijfeld grof geweld gepaard!!…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

ik roep naar de zingende merel die trippelt over pannen met mos van het aflopende dak van toen in het heden maar van de toekomst los wil de vogel voor mezelf als een schutsvrouwe op mijn hand die liefde kleurt op een blazoen in het verleden doch blijkt reeds van mijn toekomst los * zij is al bij leven door onthechting overmand…

Al kan ik niet altijd de juiste woorden spreken en stokt soms mijn stem omdat emotie mij overmand ik herken wel jouw pijn. Keer je dus niet van me af, laat mij je nu maar helpen zal de last met je dragen samen is het niet zo zwaar.…

Nu May heeft opgegeven, overmand, begint de stoelendans: Wie strijdt er mee voor ‘t leiderschap en de premierstrofee? Wie wint vertrouwen, Johnson, Raab of Hunt? Een roze toekomst daagt voor ‘t Britse rijk. Of staat het moederziel alleen te kijk?…

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Schaduw, schijn of onderdeel van mij. Naargelang de dag, vóór mij, achter of opzij maar steeds standvastig nabij. Zelden opgemerkt of vereremerkt. Zonder echter; ben ik er niet. Een wezen zonder schaduw; is een lichaam zonder ziel. Schaduw; voorafbeelding van het leven. Nooit stil, altijd anders.…

Bevrijd zal ik pas zijn Wanneer de schaduw Mij in zachtheid bedekt, Stil in duisternis uitgestrekt.…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

afgescheiden van de buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten moeten werken ver voorbij de schaduw…

Door de tijd getekend sleept ze traag zich voort verschuilt zich achter vormen die ondoorlaatbaar zijn Krachtige vingers nemen groteske vormen aan een veldslag is gewonnen als de zon zich buigt…

het was stil vandaag ik was niet alleen verwarmde me aan de zon in de schaduw van jou niets zeggen vertelt soms meer dan dreggen naar nutteloze woorden het was stil vandaag bij jou…

Er staan twee mensen Aan het eind van de straat De zon op hun gericht Schaduwen vormen zich Aan hun voeten Geschreeuw Weerklinkt tussen de huizen Ze gaan allebei een andere kant op Vormen zo hun eigen weg Schaduwen blijven achter Het staat op de straat geschreven Lange tijd verstrijkt Lantarenpalen floepen aan Mooi recht in een rij Nu…

flauw kaarslicht tovert schemerdonker en silhouetten tegen de wand zwart contrasterend in alle facetten komen ze beeldend tot leven onder één vorm op het stenen doek aan de ene kant van het lege bed…

Wind en zon maken van mijn losgeraakte haar een Medusahoofd…

Ik slaap niet, ik luister naar mijn schaduw zie hoe bedroefd hij de handen in zijn zakken steekt en af en toe knijpt in de nacht soms bukt hij zich eigenlijk al sinds jaar en dag om een dode vogel onder de houten planken te begraven hij laat de wind met de duisternis praten ontbindt zelfs geen stormen in de ijzige kou hij ademt…

's Ochtends vroeg kom ik uit het café in de schaduw van m'n kater, iemand staat in het wit met z'n armen te maaien Ik herken engel Gabriël van 'n schilderij en ben aangedaan dat ik van zo dichtbij naar gods boodschapper mag zwaaien Eerste dagkroeg gaat alweer open m'n kater, bang voor natte voeten hou ik met bier op 'n afstand Een agent regelt…

Je bent die donkere plek op witte lakens die milde schaduw in de nacht je bent dat heel nabij verlangen dat net dat mij wil vangen je bent dat dobberen op de gracht dat lenig op mij wacht…

ik zag niet hoe jouw ogen zochten langs de bladeren op de grond alsof je leefde in de dood met hen de laatste schaduw nog leek vast te klampen en uiteindelijk besloot nogmaals zeg ik je ik zag het niet noch het tuinpad waar je laatste voetstap nog afgedrukt staat -als bemind- ik zag niet hoe je naar me omkeek ik hoorde…

Aan de schaduw van de bomen kan je het zien de zon staat al hoog…

ik zie nog hoe je altijd noodgedwongen in zijn schaduw liep - hij was zo'n grote man - en hoe hij dan weer jou steeds opnieuw in het zonnetje zette - hij was zo'n warme man - hoe groot is nu die lege plaats naast je niet enkel pijn en eenzaamheid maar vol herinneringen hij was in dit leven zoveel mensen tegelijk dat zijn afwezigheid…

Ik verstopte me voor de zon omdat ik bang was dat zij teveel van mijn gedachten in mijn schaduw zou vinden Want met mijn schaduw leef ik in harmonie ben ik één geheel licht en donker soms enorm groot en af en toe heel klein….…

Wij gooien alle twee onze schaduw voor ons uit 'k word alsmaar kleiner zeg je en je kijkt eens naar mij op ja zeg ik maar dat deert toch niet de zon…

toen de duisternis mij overviel restte mij nog het tasten en zuchten alsof ik ook voor deze dag moest vluchten ik stiet tegen een muur doch plots zag ik weer het licht een ingebouwde schakelaar was voor mijn wijsvinger gezwicht * Wenn der Schatten fällt wenn die Finsternis mich überfiel blieb mir…

Er zijn van die dagen, dan loop ik me voorbij Dat kan toch helemaal niet want mijn schaduw houdt me bij! Er zijn van die dagen dan doe ik helemaal niks Dat geldt ook voor mijn schaduw overwerken doet ie zich dan niet, hij is dan vlak bij me.…

Ik ben jouw schaduw niet, niets dat ik achterliet, het zonlicht ging verdwijnen, nu zie ik hem weer schijnen. Ik ben jouw schaduw niet, door hem, die de zon weer schijnen liet, laat ik me eindeloos verwarmen , in liefdevolle armen. ‘k Beleef het leven nu in zonneschijn, geen schaduw meer te zijn.…