Alle inzendingen over schellenboom OR schellen OR droom

de schellen vielen haar van de ogen toen haar hart samen met woorden en klappen in het water viel komma's en punten alles viel versnipperd overboord niemand droeg haar gebroken woorden opnieuw naar zee onverbonden taal valt zelden in goede aarde…

Ik ben voor niets angstig geweest niet voor donker of het schelle licht, niet voor een optreden op een duister feest niet voor oorverdovende stiltes, of het verkeer, aanstormend in vage dromen waarin ik bivakkeer, waarin het uitzicht mij niet gunstig lijkt, ook daarin heb ik een afgewogen verweer.…

Een leghen tokkelt snibbig na de paas: Bah, daags een flut-ei lozen, wat een baan! Ik voel me nooit kiplekker zonder haan In eigen buik ben ik toch zelf de baas? Ik snak naar kroost, een thuis (géén batterij!) Met toegewijde snoeshaan aan mijn zij…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Zwaar gegeseld, diep getormenteerd vliegt de daad de doden over grenzen van verbastering Niemand is die helleschreeuw van gelifte schellen ontgaan Legde die vloek, stom verbouwereerd de woorden in olie brandde de buitenste duisternis…

Het café verkruimeld het schelle licht der zon Geen blijven of gaan van maan Stam staan in kroeg Twijfel zaaien tussen benen De krijger, heraut, Aan hem ode-…

een lans doorsteekt mijn hoofd borst buik zo alles, het verwondt het splijt mij, mijn wereld; een vaste aarde het pint mij in de weke grond de storm schudt mij sterk als speelbal naar alle kanten warrig worden mijn gedachten wazig het zicht op gehavende restanten en jij jij stroopte de schellen van mijn…

met zijn moeiheid vocht En de oogjes dicht-kneep voor het schelle licht;- Dan thuis komt en naar bed gaat en dan droomt Van stekelige takken aan 't geboomt, Een varke'op 't mist-strooi als een groot gedrocht, Zo is dit warrig boom- en schuur-gezicht.…

Het regent daar smurfen en ìk mag eindelijk blij zijn want mijn vrolijke droom komt uit. Ik zelf weerhield niets slechts resteren: pijn in het hoofd verlangen naar eindeloos leven in het Morgenland, met jou zoals is beloofd.…

De moeder zat appelen te schellen; Mien huushouwing, docht ze, wordt groot; Ik heb er genoeg mee te stellen, Al hêt ook mien man goed z'n brood. Zij zag ze um de taofel daor zitten Zes kienders - 'en aorige trop! - Die speulden heel zuut met de pitten, Went ielk had z'n appeltje al op.…

Trots en moedig wacht het oude volk in het schelle nimbuslicht op een nieuw verhaal; aandacht van hun stille fluistering.…

Als ik je ogen lachend in de lens van de liefde zie lonken vallen de schellen van mijn ogen die zich vullen met opwellende tranen. Het afscheid zal ondraaglijk zijn. Het zo eerlijk liegende beeld, gevangen door mijn roze bril, vernedert wreed mijn tere wereld. Gelaten heb ik je laten gaan. Je hebt me zoveel pijn gedaan.…

Wanneer we niet langer vluchten kunnen, vallen schellen van verblinde ogen, sterven illusies, nadert de dood, of gloort, o wonder, het dagend levenslicht.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

Geen schelle kleuren, die de blik verblinden, Geen vreemde vormen, die de ziel verbazen, Uw luchten zijn als bronnen van extasen, Die heeml en aard met bevend licht verbinden. O lief mooi land, vol weliggroene weiden, Waar rosse rundre’ en ranke popels dromen, Waar blonde schapen graze’ op malve heiden!…

Neem de schellen van onze ogen. Laat ons zien, zo bidden wij, wie wij mensen werkelijk zijn.…

Toen was daar jouw finale verbijsterend mooi zoals je ging en puntgeslepen scherp jouw blik de laatste akte schetste de wereld draaide door terwijl een ogenblik van o zo waardig zijn zich kleedde zoals je was geweest niet één keer keek de tijd nog om maar snelde voort in het tumult van veel te schelle stemmen de dag kromp stilletjes ineen…

smelt wapentuig om en maak er glijbanen van voor de kinderen [senryu]…

Deze nacht was het mooiste mijn deel je droeg mij woorden aan, alsof je hart klopte en veel opkwam met de wassende maan. Het was als brood voor mijn mond ik genoot van de kruimels licht, alsof het het eerste had van de ochtendstond compleet verguld ontspannen en onverplicht. Alsof je nog steeds wist wat taal is wat ik dagelijks uit onze…

Voor nauwelijks veertig jaar was hier alles nog bleek en blond, een enkele vetkuif in de snackbar met schelle jukebox op de hoek van de lange donkere straat, waar ik als bange kleine jongen niet naar binnen durfde te gaan voor een simpel onschuldig patatje.…

er zijn zo van die mensen die mij niet mogen het aantal neemt door de jaren heen alleen maar toe heb ze mogelijk in hun verwachtingen bedrogen worden van mijn aanwezigheid ondraaglijk moe of zal het zo zijn dat ik nu pas, door de jaren gelouterd, de schone schijn doorbreek van zelfgenoegzaamheid waar de ziel schellen verdrijft…

Dit gevecht is niet te winnen vanuit een strak verstarde blik in zichzelf gekeerd naar binnen gevangen door een bangerik soms moeten wij buiten spelen om alle angsten te verslaan en de wonden laten helen voor kansen op een nieuw bestaan door het kijken over bergen vallen schellen van de ogen wie ontsnapt aan eigen tergen hoeft zijn tranen…

tussenkomst van Ma’at was nodig om mijn schellen te verwijderen dan is de wereld niet zo hij bleek en ik weet niet wat ik weet zie alles maar kijk niet spreek de woorden met de mond dicht deze werkelijkheid is niet de mijne!…

Wanneer de schellen van onze ogen gaan. Dan kijken we niet langer maar we zien, tijdens Magische Momenten, de zinvolle zin van ons bestaan.…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

het is te vroeg en deze open ochtend veel te zacht zoals mijn bed dat ongedekt verlaten ligt, een laken tot sierlijk kleed geduwd, het leven nog maar half geweken een radio, een lied speciaal voor mij, de zanger lacht een nieuwe morgen elke dag, een waarheid uitgestreken in tranen, boeken met verhalen waar ik niet meer aan dacht maar nog van droom…

Laat de schelle tonen vlieten uit de zangerige keel en als vooglen henenschieten in hun wislend klankgespeel. Want dan reppen tong en veren vrije liedren, lang versperd, vooglen die hun kop bezeren aan de traliën van mijn hert.…

niet voor donker of het schelle licht, voor een optreden op een duister feest, voor langdurige stiltes, in het vijandige verkeer of in aanstormende dromen waarin ik bivakkeer, waarin het zicht en afloop niet gunstig lijkt, als ik mij in dat gevoel verslik ontrafeld wordt door de ontnuchterende rede, zijn de angsten van ervaring, gegrond…

wees een uiterlijk neutraal gesloten boek laat je alleen lezen door wie echt interesse in jou heeft toon diegenen jouw ziel en zij zullen ook zichzelf beter begrijpen toon aan hen jouw verhalen sprookjes legenden laat ze zien wat ze nooit echt herkenden of ooit met stelligheid ontkenden verwijder schellen - open ogen…

Op het vallen van de schellen, van onze ziende blinde ogen.…