Alle inzendingen over schoenen OR familie OR dood

Familie, Bloed verwanten Worden ze genoemd Voor mij betekent dit Niets Omdat er Niets is Tussen ons Alleen Dat woord Familie Zorg daarom goed voor jezelf. Ik kon het en jij kan dit ook. En deze woorden verbinden ons met elkaar. In liefde. Volg altijd je eigen hart en vertrouw op jezelf.…

kijk ik woonde in een huis met 7 papegaaien ik hoefde niet te praten kijk ik was slecht in kunstjes ik keerde me zwijgend naar binnen kijk te midden van 7 papegaaien wist ik niet of ik daar nou werkelijk was…

Wat doe ik hier In een huis met familie Het voelt niet als familie Het zijn mensen waarmee ik samenleef Elke dag vraag ik me af Zullen ze ooit echt familie zijn Maar ik weet het antwoord al Ik zal altijd onderaan staan Waarom doet het toch zo'n pijn Als ik me nooit verbonden heb gevoeld Theoretisch gezien zijn ze familie Maar praktisch…

Een dickpic, een van forse snit, ging rond (een echt familie-lid)! We houden ’t voortaan in de smiezen, we zijn gehecht aan het precieze. Al zijn wij mollen aardig blind, we zijn eenieder goedgezind mits vrouwtjes, daar wringt echt de schoen, hun juiste mondje opendoen!’…

hij wilde gecremeerd, maar doden leven niet, hij ging onder de grond zwijgzaam zijn wens was niet in tel op de dag des oordeels nam hij gruwelijk wraak zijn familie kreeg hij wel verzorgde een enkel reisje via vagevuur naar de hel…

zwerfvuil in de straat - of iemand kan bezemen - wordt een gezin uitgewezen ter dood veroordeeld of minder veel minder, tot de bedelstaf ga en vermenigvuldig u niet langer de familie klinkt wat raar onverstaanbaar en bij tijden zo agressief, is dat nu echt die fanatieke pater familias of doet hij zich zo voor de media ter wille te zijn?…

dood ging…

zorgvuldig strooit hij het papiergeld uit bij het huis van zijn dode zoon ritueel verbrandt hij het dodengeld dat in as opgaat maar niet verdwijnt de biljetten gaan over naar de voorouders in het hiernamaals zij kunnen nu alles kopen wat ze nodig hebben vader en de familie zoeken elkaars nabijheid schuiven dichter…

Ook ik ben dan heel angstig want u bent o zo groot ik ben maar een kleintje en wil nog lang niet dood. Ook ik heb mijn familie die houdt heel veel van mij als ik weer veilig thuis kom dan zij die telkens blij.…

Dat meisje, dat bij haar familie verdween. Niet omdat ze het slecht had, niet omdat ze dingen vergat. Pijn vanbinnen, niet van buiten. Tot ze haar deuren sloot. Voor haar vrienden een scheldwoord, voor haar “de dood”.…

ik stond nooit in de schoenen van een ander laat staan dat ik ooit 1000 mijl in de schoenen van iemand anders liep ik ken iemand die ooit 1600 kilometer in de schoenen van een ander heeft gelopen hoe doe je dat? ze keek me aan en glimlachte wie de schoen past trekke hem aan…

hij heeft van zichzelf een dode gemaakt zij het een milde dode die weleens van zich laat horen voor ons bestaat hij sinds jaren uit een stem zijn lichaam houdt hij voor zichzelf het moet al oud zijn nu hij heeft van ons een blinde familie gemaakt we zijn getraind op zijn stem horen precies hoe hij zich voelt ook al blijft hij praten…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

ik kan het geluk toch niet schaken als het sterven me niet past, het frivole van een vlinder me niet meer raakt de dood draagt witte schoenen in een vluchtig gebaar, het kijkt niet terug maar leidt me langs het leven en verdicht mijn ziel met roze wijsheden rijp zijn tussen woorden die raken…

bloemen geplukt om dood te versieren met leven emoties applaus op de kist wit gezicht in een glimlach een leven en drie maten vooraf gaven toon aan de band ze wiegden gevoel met familie en vrienden verstrooiden de dood zochten troost in hun eigen verhaal klarinet en sax fluisterden taal hij was hun ziel zong met elan hun donkerste…

voor nabestaanden en familie....…

Ik zou toch net zo goed een kind van mijn ouders moeten zijn. Maar het voelt niet alsof ik dat ben, waarom heb jij mij zo laten vallen, heb ik jou wat gedaan waardoor je niet meer in postitieve zin over mij kan praten? Elke nacht denk ik aan je, elke dag ben jij in mijn hart. Waarom heb jij me zo in de steek gelaten? Ik ben toch net zo…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

gezin dat niet op een gezin lijkt, familie die niet op een familie lijkt, liefde die niet op liefde lijkt, maar verdriet, dat is de werkelijkheid…

de mooiste vleugel vertolkt Bach De Andriessens-familie is eindelijk trots en collega Jeroen heft het glas op "De wereld draait door!!"…

De telefoon doet me ontwaken Anders kan dit geluid me nooit wakker maken. Vreemd genoeg zit ik dit keer ineens rechtop in mijn bed. Ik voel een vreemde rilling over mijn rug voordat ik mijn benen op de grond zet. Snelle onrustige voetstappen op de trap. Mijn deur gaat langzaam open, ik zet me schrap. Ik hoop dat ik me vergis, mijn gevoel…

Span acht zwarte paarden voor de purperen koets laat witte draperieën haast vrolijk wapperen in de zon Dochters Sions weest niet bevreesd vetes zijn verlaten als vrede in haar geest in droefheid en weemoed begraaf ik mijn doden opnieuw gedragen naar benee…

Pa ik wilde even laten weten dat ik aan je denk Ik wilde je even laten weten dat ik je alle liefde schenk Dat ik je al de pijn niet gun Maar alleen maar vrede Vrede dat hoop ik voor je waar je straks mag zijn Want wat heb je nu aan die pijn Ik zou nog zoveel willen zeggen Je zoveel dingen willen uitleggen Maar helaas dat begrijp je niet…

haar moeder’s hand daaraan haar ringen de wijsvinger een beetje krom een lach op haar gezicht.. vredig maar onwezenlijk hoe ze daar lag en tegelijkertijd toch niet hoe zij later in 't ouderlijk huis een extra trui aantrok haar moeders trui en hoe zij zich toen nestelde als een poes in de witte rieten stoel haar moeders stoel…

Afscheid genomen van een oude buur hoe mager en dood vijfentachtig jaar de familie gecondoleerd, aangehoord hoe zeer ik op mijn vader lijk van uiterlijk Afijn vanmiddag dus wordt ze begraven, weer wat draden doorgeknipt, ik verlang naar zweven naar bevrijding van de vaste grond als ochtendmist opgaan in de lucht…

Mooi de zomerweg En verscholen tussen Vele bomen Een verpleeghuis Woonbestemming voor Vergeetouderen Leerplaats voor jonge mensen In`t smetteloos wit Confrontaties met aftakeling Geur van diepe wonden De dood Ontroostbare familie En toch moeten Goedkoop Jong In`t smetteloos wit.…

wie telt de doden in landschappen onder zand schrijft in zwarte inkt over wat kon gebeuren hoe het daar toen was hoe het hier kan gebeuren het daar en het hier zijn familie van elkaar blijf spreken herhaal ver voorbij duizend malen over toen en nu verwantschap met hier en daar wie blijft verhalen over jou en de ander wie raakt…