Alle inzendingen over schuchter OR voorhangsel OR bevroren

achter het vroeg gesloten raam bedrijf ik onverschillig de liefde met roestbruine windvlagen die dode vogels laten vallen tussen bewust verzwegen verzen het huis kreunt niet langer meer om de lege kamer, waar doden ’s avonds wederkeren om slapeloze nachten te vergezellen naar een koud beslagen vlakte de verte duizelt op mijn huid en ik…

de koude wind de oude eik met kale takken te staren naar zijn afgevallen bladeren die dor en droog de grond bezaaien, geen kleur meer hebben vertrapt door mensenvoeten, droog en krakend tot verpulvering en zelfs zijn stam voelt koud waar bast al afgebrokkeld is nu buigt hij 't hoofd, en alleen de zwarte aarde weet de pijn van zijn bevroren…

hoe diep kan het graf van mijn adem zijn dat ik met duim en vingers graaf wanneer het zand likt en kijkt naar mijn wimpers als naderende nevel voorbij het ijzeren hek van doodse stilte wat tussen jou en mij bestond, verdwijnt geluidloos, steeds dieper in de nacht tot de maan valt en niet verder mijn huid dunspijlig…

Als in het nachtelijk Donker zelfs het licht Van alle lampen Lijkt te bevriezen Tot een groot blok IJs dat door en door Massief is, dan wordt Mijn ik ook langzaam aan Koud als steen En lijkt het alsof Ik nog maar moeilijk Tot leven ben te wekken…

ijzige lijnen verbergen een stille strijd bevroren woorden…

we zullen naar de toekomst kijken de hoop vasthouden in de bevroren tijd, ook al zijn we het zwoegen de onzekerheid moe 't licht op ons gezicht zal 't niet doven noch de vreugde' blos van onze wangen roven het gaat in de nacht met ons mee och schoonheid zo liefdevol teder wie zoekt die zal vinden de oeroude wijsheid de…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

De kou heeft haar ziel Meer en meer raakt ze bevroren Onomkeerbaar bevroren Bevroren en omringd door kou Omdat ze zich ooit liet smelten door jou...…

De zon op het dak de pannen blinken dat het een lieve lust is her en der klinken helle stemmen in de tuinen zo lichtvoetig is de jubel om het felle licht verre van schuchter springt van tak tot tak al 't prille groen…

maar van wat kunnen we beter niet vragen het voeren van de kippen sluist mijn adem door de weke aderen van deze tijd, het kiest en onthaast door het wankel gekakel van het verlangen dat mij aan het leven bindt losgeraakt van dart en pijl schraapt de eeuwige tred zich in mijn sporen voort, deze dag is niet ontheemd, het herkent de schuchterheid…

jongen, Een kruiwagen heb je nodig, Je kunt nog zo goed zijn, Maar als je niemand hebt Uit hogere kringen die je Verder helpen wil, Dan blijf je nog nergens - Vader, wat je veertig jaar Geleden tegen mij zei Is alsnog uitgekomen: Ben ver gekomen zonder De kruiwagen die jij me noemde Maar uiteindelijk toch gesneuveld Door schuchterheid…

Ergens bij de wolken, heel hoog, woont een schuwe regenboog Als de zon komt opgestegen verstopt hij zich steevast heel verlegen Ook de druppels van de regen komt hij het allerliefst niet tegen Maar als zon en regen samenkomen, voelt hij kracht door al zijn kleuren stromen en vormt hij vliegensvlug tussen deze twee zijn kleurrijke brug…

een stem aftastend schuchter verlegen werd ... jouw stem kleurrijk verhalend vertederend en ... mijn stem vragend verklarend zwijgend werden ... onze stemmen veelzeggend eerlijk blijvend…

O laat me eerbiedig u genaken, van liefde bevend en ontzag, en uw gewijde handen raken, en schuchter opzien naar uw lach: dees lippen, die schier nooit eens lachten, dit harte dat van weedom brak, ontloken, met verjongde krachten, of nauw Gods woord de schepping sprak.…

Nooit zult gij weten, lief, hoe voor een schuchter groeten Ik óprees in de nacht en waakte voor uw raam.…

Ik ben op bezoek bij een lieve mevrouw haar dochtertje van een jaar of zeven acht zit verlegen onder de tafel kijkt bedenkelijk naar die grote ruige kerel kleine Annemarieke zit stil bij mij op schoot terwijl er een foto wordt gemaakt met haar beertje strijkt ze over mijn neus en wangen ik ga er weer vandoor het meiske roept tegen…

Schuchter oranje straalt de zon fel in het oog voor een schoon schouwspel terwijl donkere wolken met gedonder wegdrijven.…

U kent vast de natuurkundige wet Dat water, als het eenmaal is bevroren, Daardoor niets aan volume heeft verloren, Maar juist met tien procent is uitgezet. Dus als men uw pensioen bevriest, wees blij: Dan krijgt u er vast tien procenten bij!…

Aarz'lend tot stand Gekomen het verwijt Schuchter groeiproces Dat tot wasdom kwam Splijtend het commentaar Keer op keer - Tot op die dag - Toen ging het niet meer…

hoe ik onder een schuchtere winterzon zowaar de eerste krokusjes bloeien zag hoe ik blijmoedig verder liep, alsof het warempel al een beetje voorjaar was…

elke keer Krijg ik last van bevroren gedachten Ik hoopte steeds maar nu niets meer Als ik denk aan mijn geduld en liefde Hoe ik mijn grenzen heb overschreden Krijg ik last van bevroren gedachten Miljoenen tranen zijn weggegleden…

gevangen in een kubus met muren van ijs bevroren bevroren verstijfd liggend alles horend verstild verstilde woede en verdriet geen woorden meer verstopt verstopt in die ijskubus wanhopig vechtend…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

eerst nog wat schuchter zoekt de dag z'n stek dan breekt de zon het wolkendek voel ik de streling op mijn huid... de tederheid voeten uit…

Dat was het dan na een geanimeerd gesprek en een schuchtere handdruk liep ze weg hoogstwaarschijnlijk zal ik haar niet meer zien navoelen wel had haar meteen duidelijk moeten maken wat ik toen voelde…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

maar omdat het zo hoort schuchter stappen we als de wind vanachter de duinen door ons leven over een vlakte die eindeloos lijkt…

Een schuchtere student uit Schore Las zijn boeken achterstevoren Z’n moeder zei, kom Ik weet wel waarom Je bent in de stuitlig geboren…

Winter 96/97 Ik weet het nog heel goed Ik stond voor het raam Keek naar buiten IJsbloemen op de ruiten De wereld verstild bevroren Mijn gevoel verstild Mijn hart bevroren De leegte die jij naliet Ik was verloren…

Daar veinst een geluid Knisperend door het oor Het kruipt onder de huid Totdat ik bevroor Haar schoonheid zo limitieus Haar lach onbedeusd Keek zij mij aan Bevroren, Betoverd In een enkele knal Vermaakt tot kristal Totdat Uiteengespat Het is dat ik Haar bemin.. De IJskoningin…