Alle inzendingen over schuilen OR huilen

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Ik hoorde mijn kind huilen, Vanavond besta ik nog zij kan weer bij mij schuilen…

ik zal je woorden huilen je tranen schrijven je ogen kussen ik zal je laten schuilen je warm wrijven je vuren blussen ik zal je lippen strelen je hart bewaken je handen wassen ik zal je lakens delen je zuchten slaken je lichaam passen ik zal je laten dromen je ziel beroeren je lasten dragen ik zal je angsten tomen me niet verroeren…

Niets meer te zeggen of uit te leggen tussen jou en mij Voorbij Geen warmte meer schenken niet langer meer denken aan jou en aan mij Voorbij Niet langer bekoren elkaar toebehoren van jou en van mij Voorbij Zijn de nachten dat wij samen lachten om jou en om mij Voorbij ook het huilen het bij elkaar schuilen bij jou en bij mij…

Het kind dat soms even wilde schuilen als ze moest huilen en alleen in haar bedje door het raam lag te staren. Waar ze de vogels hoorde fluiten die ze zo graag wilde omarmen maar ze mocht niet naar buiten. Er waren ook tranen van het lachen mooie momenten die ze koestert en voor altijd in haar hart zal bewaren.…

nu kan ik nog wel bij u schuilen maar hoe zal het zijn in die nacht als de winden als wolven huilen en de eeuwige vierschaar ons wacht. o God! sta ons bij in het einde — wij zelf zijn zonder kracht.…

aan je houding te zien had je waarschijnlijk de hele nacht liggen huilen en elke ster van die nacht gaf weer een spiegel in je tranen ik zoek soms even een plekje om te schuilen wil er eigenlijk niet over praten...samen als ik langer zou blijven dan dat mijn hart het toelaat lijkt het steeds alsof mijn liefde langs een zijden draadje…

Ik werd bang en begon te huilen. Ik wou me zo graag ergens schuilen. Maar toen kneep jouw hand heel even en zei dat ik niet bang moest zijn, want ik zou het overleven.…

Morgen Morgen ga ik weer opnieuw beginnen Morgen ben ik weer bij zinnen Morgen wil ik niet meer huilen Morgen niet meer achter mijn masker schuilen Morgen begin ik weer vol goede moed Morgen wil ik een lach op mijn snoet Morgen ga ik het weer proberen Morgen moet het tij weer keren Vandaag alleen nog even niet Vandaag heb ik nog teveel verdriet…

Een plekje om te schuilen Dat je niet meer rennen hoeft Nooit meer stille tranen huilen moet Die van blijdschap dan weer wel Jezelf te kunnen zijn Nooit meer hoeft te twijfelen Aan wie of wat je bent Want van binnenuit is het zo goed Handen die je vast kunt houden Om te delen, warm en zacht Heel veel zonlicht dat zal schijnen Geen kou…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

je schouder huilen Als een engel uit de hemel op een manier zo bijzonder want twee mannen als jullie is toch eigenlijk een wonder…

de waarheid Wil huilen, kan niet lachen Ik ben het vechten moe…

zo heel verdrietig nu dank zij jou mijn dochter waar ik zo van hou gaf jij te kennen dat je me haat en nooit meer wil zien zelfs niet op straat moe gestreden als ik ben is er niets meer wat ik herken aan mijn kind mijn vlees en bloed en kwijn ik weg door hoe jij doet slaap ik pas na uren huilen kan dan even in mijn dromen schuilen…

jouw paradijs was leeg er stond een hek dwars doorheen het water twijfelde in stille poelen ach, de kikkers riepen wel libellen sprongen herwaarts van een blad de kwel stond leegte uit te huilen schuilen binnen groen lukte niet meer toen kwam een feloranje vlinder zonder hinder in jouw huis ze droeg de hakkels van gewond zijn, maar…

maar je moet niet blijven huilen, Ook al ben je reeds alleen. Spoedig zal de zon niet langer schuilen, Dan breekt ze stralend door de wolken heen.…

maar ook het schreeuwen en huilen. dat geluid zal wel tussen elke vier muren schuilen. van de elementen beschermt anders gaan de geluiden ervandoor stil onopgemerkt.…

Water nestelt in zijn oog Van binnen moet hij huilen Zij aanschouwt een man Wat zoekt toch deze vent? Tussen allerlei gedachten Stuit hij op dit moment "Kom, laten we weer gaan."…

In een donkere cel Niet geboeid Maar zittend Slapend In isolement Tot dat je weer wakker bent Ik zag je vaak Heb je één keer zien huilen Om de vriend die er niet was Waartegen je even kon schuilen Iedere keer de schelp Des levens die je beschermt Die hoort van je eenzaamheid De zee die je uit de samenleving doet verdwijnen Dicht gaan de…

in het rood van de maan zie je wolken schuilen... in de stilte van de nacht hoor je wolven huilen...…

In een abri kan je schuilen voor het gieren van de wind als de wolven in me huilen dan spaar ik kraai noch kind Maar morgen gaat het beter vast dan bied ik u mijn schouder aan, verlos ik u van zware last en droog ik elke traan. Doch heden ben ik misantroop, ik worstel met mijn geesten.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

Vriendschap is een open deur een huis om in te schuilen en als het soms eens moeilijk is een schouder om op uit te huilen vriendschap is aandachtig zijn en steeds opnieuw luisteren naar verdriet, weemoed, angst en pijn en tussendoor een bemoedigend woord fluisteren vriendschap is verbonden zijn in angst, verdriet en lijden en als de ander…

laatst bezocht ik weer je stille ademloze lippen en ik vroeg slaap je nog mijn liefste ik hoorde de voorjaarswind huilen om het antwoord de dood drukte jouw ogen dicht beneden waar de aarde steeds schuil gaat en jou diep ontving als een kind in haar schoot koud met daarboven het licht van het onmogelijke loodgrijs…

Waarom mocht ik nooit bij je schuilen? Mama, waarom kon ik jou nooit vertrouwen? Waarom moest ik door jou zo veel huilen? Mama ik wil je zo graag loslaten maar dat kan ik ook weer niet. Ik zou nog zo veel willen praten. Over mama? Waarom zag je dat kleine meisje niet? Mama, waarom heb je je zo naar gedragen?…

Zomaar even samen huilen om iets op de t.v. even bij elkaar schuilen over al het ach en wee...... Zomaar............…

Kijkend naar de grijze lucht, Zag ik de wolken huilen En in de toppen van de bomen, Zag ik de vogels schuilen. Gedachten door mijn hoofd, Nooit zal ik ze vangen, Terwijl ze steeds harder razen, Loopt er water over mijn wangen. Daar bij die boom stopte het, Langzaam ging het weg, Eén keer zag ik mijzelf nog, Kijkend over de heg.…