Alle inzendingen over steeds weer

Ik loop steeds weer vast het stoort mij zeer ik zoek in de woordenkast het lijkt eindeloos te duren ik vind niet de woorden maar die kille uren zij staren mij aan.…

weer…

Wie zegt me dat ik fout doe, fout of goed, de harde waarheid die in het midden ligt, die je steeds weer zegt dat je verder moet, heeft geen hart, geen reden en geen gezicht. Liefde nemen en steeds weer liefde geven, maar ook aan mezelf? Dat blijft de vraag. Waar sta ik, waar sta ik nu in dit leven?…

Dat ik nog steeds Van je hou Ik heb alleen nog Een foto van jou En in gedachten Denk ik nog Aan de slapeloze nachten En toch.. Die foto zal ik Niet verscheuren Jou liefdevolle blik Nee, nu niet treuren Hartzeer Ja, dat is waar Steeds weer Denk ik aan haar.…

weer steeds weer naderend jouw altijd altijd warme huid ------------------------------ uit: 'Prit.stift.lippe', 2004.…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders.…

Hoe kabbelend dit leven als het donkere water steeds weer anders.…

Bij U ben ik altijd veilig en geborgen U bent mijn God, ik vertrouw op U Steeds weer, elk ogenblik, ook nu Ik dank U daarvoor, iedere morgen. Ik mag schuilen bij God de Heer Hij is mij dicht nabij in mijn leven En wil mij het allerbeste geven Zijn goedheid keert steeds weer.…

mijn keel schraapt met gesnoerde tong in gebroken woorden als een luidkeelse zwijger steeds weer stikkend in wat zich verbeeldt in mijn hoofd waarvan de inbreng nihil bleef…

Steeds weer kijkt hij op de klok, De schrijver met zijn writer’s block. Al zijn hele leven heeft hij het liefst geschreven, maar nu is het overleven. Het enige wat hem nog drijft Is de gedachte: ‘wie schrijft, die blijft’.…

Al kon u jarenlang ook nog zo goed Met uw pc als stuurman uit de voeten Toch schijnt het weer heel anders nu te moeten, Iets wat men goddank niet met auto’s doet: Verandert men daar de bestuurssystemen Dan zou u steeds weer rijles moeten nemen.…

Zo roepen de pieren mij steeds weer, door de gaatjes in de grond, waar ze op mij wachten. Stil, daar gaan ze weer "wie zoekt zal vinden, in zichzelf of de grond."…

steeds vast Het overvalt me nog steeds Kom ik weer eens iemand anders tegen En de vergelijking met jou valt in het niets En weer ga ik alleen naar huis De pijn is er nog echt De pijn van het verlaten De pijn van alleen, alleen te moeten zijn Ik vertel het steeds weer Tegen de tranen van het verleden Die door mijn hart snijden…

Steeds weer die televisie met die Tour an... 'k Heb dapper geprobeerd om mee te praten maar kwam niet verder dan onzinnig blaten: Ik snapte er klaarblijkelijk geen moer van. Want steeds als men het weer over een 'col' had, dacht ik dat zoiets aan een gele trui zat.…

In het labyrinth van woorden wentel ik me in de knoop Dans ik, van woord naar woord Spring ik, van zin naar zin Op zoek naar het verhaal loop ik terug naar het begin Steeds weer en weer en weer Loop ik weg van het einde…

nee, geef me geen bloemen die nog schuilen in de knop de volle bloei wil ik vandaag spreek niet over later mijn lief maar laat me je morgenzin zijn steeds weer samen een dag te ontdekken…

steeds weer vraag ik me af waarom hebben jullie mij dit aangedaan mij weggehaald waarvoor ik zoveel liefde voorhad mij zomaar aan de kant hebben gezet mij zo kapot hebben gemaakt waarom…

Steeds weer die verbazing het niet begrijpen vraagtekens onbegrip Waar ben je gebleven? je bent niet dood maar toch ik herken je niet meer jij leeft maar bent weg Ongrijpbaar ben je verworden tot iets voor mij niets en dat raakt…

Hoe boombastisch zij steeds weer een hart in mijn stam kerven pijlsnel hun liefde verklaren de vreemdste namen voor mij bedenken met die van hen ernaast zouden mensen dan toch van bomen houden…

Zo krijgen, geven, doen campagnemakers Het steeds weer om en voor en met elkaar.…

maar één gedachte waar is mijn koffer waar zijn mijn spullen waar moet ik heen zonder mijn spullen dat dacht hij steeds weer steeds weer tot hij de bank zag die grote lange bank met zachte kussens dat is een overnachtingsmogelijkheid zei hij geruststellend tegen zichzelf daarop kan ik liggen tot morgen mijn koffer weer…

Wat ik niet meer aanraak is wat ik met woorden verander in de ketting en de ring die je draagt en weer leidt naar het verhaal waar we woorden verzamelen en het einde steeds weer laten verdwijnen in een stilte die ons altijd dapper maakt…

mijn hart heeft weer wat pijn doorstaan dus legde ik een wit en strak verbandje aan doch onbewust prutste ik wat letters uit de wonde nu stromen woorden bloed eruit wit verband wordt steeds weer rood…

En weer Durf ik het je niet te zeggen Mis mijn Allerlaatste kans Steeds weer Kruip ik terug in mijn schulp Waar jij In mijn gedachten bent De angst Om dit kwijt te raken Hetgeen Wat ik nooit heb gehad…

opnieuw, steeds weer, steeds weer, het leven zich ontvouwt en leven zich met leven voedt, sterft alles aan alles weer, en weer, en weer ……

Bij elke gedachte Gebeurtenis Gesprek Steeds weer Die ene gedachte Wat maakt het uit Niets is belangrijk Denk het elke keer Zoveel frustratie Vanwege dat ene Bij jezelf Uit de gratie…

Een wielrenner uit de plaats Bolsward Die vele weerbarstige cols tart Vroeg in een gesprek Ben ik echt die gek Die steeds weer zo'n rit voor z'n lol start?…

geef me geen bloemen die zich verschuilen in hun knop de volle bloei wil ik vandaag spreek niet over later mijn lief maar laat me jouw morgenzin zijn steeds weer samen een nieuwe dag te breken…

O, trap maar op mijn hart, schop gerust mijn schenen Je zult het zien, het doet me niets, ik richt me steeds weer op en mijn adem stokt maar even Ik blijf waar en wie ik ben Maar jij? Je moet je er maar voor lenen.…

rood staat voor gevaar zij ligt daar maar verleidelijk met ronding te kleuren hoe ik ook kijk ik kom haar steeds weer tegen een open uitnodiging om te bewegen ik haal uit stilte rinkelt een gebroken ruit…