Alle inzendingen over storm OR ten prooi gevallen OR nieuw leven!

Wederom breng je kleur in mijn leven, vertrouwen in jou woord opnieuw gekregen, waar heb ik het toch aan verdiend, dat jij je ten volle aan mij wil geven.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Onder een glazen stolp valt de nacht ten prooi aan een nieuw slachtoffer van z'n dromen, dat houdt mij weer even zoet.…

De auto valt ten prooi aan zijn succes. Tja, iedereen een auto, niemand rijden... Een anti-fileplan moest dit bestrijden, maar ook dat plan ging roemloos op de fles. De rekening was hoog, zoals u ziet. En rijden kunnen we nog immer niet.…

De wind jaagt door de wouden Het water slaat over de wal Op zee bezwijkt het Oer stevige rubber Onder de last Van hen die de terreur In hun vaderland Achter zich hebben gelaten, Maar nu simpelweg Met te veel zijn - Aan het water Vallen ze ten prooi Die met moeite Aan het land ontkwamen…

Maanvale stralen Wijzen de nachtuil zijn prooi Die hem leven doet.…

Ze waakt zo over de zielen die aan de zee ten prooi vielen en zorgt tevens met zachte hand voor het Terschellinger eiland.…

In een heidense nacht Glijdt uit haar laaiend gewaad Een liaan die rond mijn hals stropt Mij neerhaalt, het sidderend hert Ik slurp de alsem uit haar kelk Het lekt langs een mondhoek Trekt een spoor naar de druppel Het kietelt aan mijn kin Ik bid dat het geen leugen is Dat ik haar smeulend nest verdien…

Dat je voor me zou staan was wel te verwachten Maar dat dit zou gebeuren had ik niet in gedachten Ineens lig je naast me je armen om me heen Laat me intens genieten terwijl mijn grens verdween Het verlangen en de spanning in weken opgebouwd Komen hier en nu naar boven en alles voelt vertrouwd Het was zo verkeerd maar ook ontzettend…

zij die geen dromen vangen verstrikt in het web van de werkelijkheid raken waarheen wanneer een spin nadert een woordenskelet achterlaat brandend in de keel van de nacht zeg me waarheen zij moeten zij die nooit over blauwe luchten praten maar vanuit de donkere schemering zoemen met brekende schouders en de in flarden hangende…

Rutte dient ontslag in van het hele kabinet Geert ligt dwars en de rest, weet het allemaal zo goed! Toch prettig als men daar wel allemaal weet, dat dit niet goed is, maar dat oeverloos ouwehoeren dus ook al niet helpt!…

je iemand die het leven Ten volle en ten diepste kent Woesternijen Die jou weg plavijen Door de storm heen Zijn we samen alleen…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Zakje weed griepinjectie vivisectie lekker, vies lelijk, mooi gelul in de ruimte leven in een gouden kooi lsd zwevend in de wolken laag bij de grond te hoge drempel hou even je mond een goeie sample veel covers of het Urker mannenkoor voor ieder wat wils kleintje pils of een vaas?…

prooi Een mysterie met betoverende flair Door haar enigmatisch gebruikt Ónbegrijpelijk en ondoorgrondelijk Als nieuw leven in haar ontluikt…

het leven speelt als een lammetje in de wei de dood komt als een wolf op zoek naar een prooi zo is het leven het komt en gaat…

steil naar beneden de daghap à la minute klaar terwijl je wacht…

Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de doden die sterven mochten om de levenden te laten leven Zoete druppels van levenstranen gevallen voor de kinderen die leven mogen om de doden te laten leven…

Stuiterend baal ik vanuit onheil geboren geef de moed op verkramping blijft uit duizelingwekkend gulzig plant het zich voort in vrijgevigheid voortgestuwd ten prooi aan de tijd bevooroordeeld vernederd nagalm is te horen kom terug uit je spelonk schud de schuld van je af.…

Vanavond kwam hij niet meer vurige hemel krijsende zeemeeuwen bloedende wonden aan velerlei gevoelens ten prooi voorwaarts gestuwd altijd en overal weer het zelfde mysterieus zijn de gekleurde vogels gouden hemel verre horizonten en jouw blik die boekdelen sprak…

man poseerde naakt vrouw staarde lang naar het doek ze keek op en zag twee muizenogen van man op de rode bank man en muis ten prooi aan haar penseelstreek hij zag hoe ze naar hem keek hij sloot de oogjes nu waren ze blind voor alle muizenissen en haar scherpe blik…

“je stelt niets voor” het zand schuurt in mijn broek het zout bijt in mijn tenen terwijl ik naar woorden zoek ben jij al weer verdwenen…

Zal al wat ik heb vergank’lijk zijn Ten prooi aan rot verderf of gisting Geluk verwelken tot verdriet en pijn Mijn spaargeld opgaan aan verkwisting. Mijn leven worden tot gal en zuur Mijn lichaam mij tot zware kwelling Mijn geest verbranden als in hellevuur Mijn gaan en staan op pielloze helling.…

Zij leven in een moderne nieuwe tijd. Wat oud is, is versleten. Nog een ietsje waardevols als antiquiteit. Toch komen ze het te weten. Mettertijd.…

Nu ons nummer is gevallen buiten de kolk van de roulette drink ik water uit de mallen van een overvloedige recette Jouw verlies in mij verdwenen en tot rijkdom uitgegroeid Onze ziel wacht in de genen tot ons hart ten volle bloeit Over stad en platteland ruist de wind tussen twee bomen hier is ons balletje gestrand op het rood…

na een gebed in de lucht sterft een muis gezegend en geklauwd in vogelvlucht…

Ik heb de ruitenwissers aan mijn bruine huid is bruin van alle zomerdagen. Dorpjes kraters reservaten alles schuift voorbij, het is alsof ik door een tunnel jaag met nat cement en aan het einde het beroemd licht en heldere geluiden. Alleen er is geen tunnel, ik kan het niet beschrijven. Mij rest ook weinig tijd ik doe alsof ik weet van niets tot…

ik trek een draad en plak hem vast met oogcontact spin mijn web met lach en soepele gebaren de dialoog rijgt kruislings actiespanning op wordt zij mijn prooi of hang ik dadelijk zelf als uitgezogen pop…

Gaat de wereld aan me voorbij als ik even niet kijk mis ik het maar kan niets tegelijk met twee handen buiten bereik is alles onmogelijk blijkt. Ik ben bang te vallen als niets naar mij omkijkt. Ik duw mezelf terwijl mij de wereld ontwijkt.…

in een lege kom met regen die geef ik weg aan jou en volg aan een touwtje zachtrood touwtje het spoor van mensen blikken verdwaald tussen regendruppels en in de stoep, gewichtig geschreven de afdruk van je tenen…