Netgedichten

netgedicht (nr. 29.931):

Draaikolk

Nu ons nummer is gevallen
buiten de kolk van de roulette
drink ik water uit de mallen
van een overvloedige recette

Jouw verlies in mij verdwenen
en tot rijkdom uitgegroeid
Onze ziel wacht in de genen
tot ons hart ten volle bloeit

Over stad en platteland
ruist de wind tussen twee bomen
hier is ons balletje gestrand
op het rood van nieuwe dromen

Nooit meer huilen om de kinderen
Nooit meer breken in de stam
Samen onheil te verhinderen
is waarom ik bij je kwam.