Alle inzendingen over tegelijkertijd OR gedegen

gedicht-en-dag, de jas gehavend geschouderd, tegenspraak ligt op het leesgebeuren dat zich scharniert in ruime zinnen, het publiek buigt geërgerd en scharrelt door de zaal op zoek naar begeerte bevolken ze de flanken om schuchter de vlamboog van de waarheid te ontduiken gedegenheid is het antiek van zorg en vertrouwen, nu stoffig en schraal…

Hoe kan iets wat zo goed voelt Tegelijkertijd zo fout zijn? Het einde van dit avontuur Is gevuld met genadeloze pijn Een korte blik Een vlugge zoen Constant met de gedachte Dat we voorzichtig moeten doen Je hart volgen Het wordt zo makkelijk gezegd Maar je hart volgen is onmogelijk Op een doodlopende weg…

het lijkt al eeuwen geleden tegelijkertijd voel ik je handen kroelen door mijn haren ( in het nu …) lang geleden, pas geleden? zo zie je maar ... tijd zegt niet zoveel als je verdriet omarmt. het is het enig constante waar je bij kunt schuilen tot er een nieuwe optie zich aandient. geluk…

Alweer een schittering in mijn ogen afkomstig van haar stralende gezicht alweer de oncontroleerbare snelheid waarmee mijn blik zich op haar richt Alweer de drang om te blijven staren maar om snel weg te kijken tegelijkertijd alweer de verkeerde beslissing genomen en bij het volgende station was ik haar kwijt…

Je armen om me heen Ik denk laat me los Maar voel me tegelijkertijd zo verloren Ik kan niks meer We zitten daar maar Geen idee van tijd Wat we wel weten is.. Dat we elkaar nooit meer loslaten Voor eeuwig bij elkaar We hebben misschien twee harten Maar ze kloppen als één!…

Maar die tegelijkertijd met liefde ook zeiden Dat je hem nooit krijgen zou……

Deze dag Deze verloren dag, die er is en was tegelijkertijd, en eigenlijk al voorbij ging, nog voor hij kon beginnen. Deze stilstaande dag, Die zich geen dag noemen mag omdat-ie er geen moment was. Die er niet is, en er al helemaal niet komen zal. Op deze dag, die geen dag is, geen dag was, geen dag wordt.…

vind je het die foto als een draaikolk onder de evenaar richting de andere kant daar zijn wij ooit geweest een riviermonding die uitvloeit in de zee de zee eindeloos zoals dit hart jong maar oud tegelijkertijd alles gaat voorbij hout tafel genoten besloten de duivel speelt en ik blijf nog even…

zij wiegde warme lucht liet snelle moleculen tot het kookpunt komen in hun complexe dromen gaf voeding aan wat zij al zo lang ontbeerden in het leren van hun onverzadigbaar verterende geest ook zij was ooit hoog begaafd geweest in een wereld waar nooit een vraag op een gedegen niveau werd gesteld waar stilte eenzaamheid…

Wij worden zachtkens, zachtkens oud: Bewaar die glimlach van 't gemoed, Die stil-gedegen schat van goud - 't Is goud!…

jij kende de hitte van de vlam die het glas kleurde alsof die zo van binnenuit kwam juist natuurlijke overgangen moesten als geheel in een puntgave herinnering blijven hangen mooi afgerond in het zilveren grijs van het uiterst neutrale lood dat gedegen tegenspel bood aan het weer in jouw hart vlamden de sferen van gebeden…

Overbekend dit huis: de andertijds maar onherstelbaar ingesleten klanken, de tafel voor de vrome spijs en dranken voorbij de stoelen, recht aaneengerijd en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid.…

en ik – de eredienst allang ontwijd - muitend in heimwee naar de oude banken, niet wetend of ik bidden moet of danken voor wat zich indekt in gedegenheid. Verweer dat bij de open kist verstomt, aan die mij na staan en mij zijn ontheven, het kroost incluis tezamen uitverkoren.…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Ik knars seconden met hoorbaar gevoel en luister tegelijkertijd naar de pen die mijn hand voortdrijft, onomwonden schrijft. Tik, tik, de tijd tel tel telkens weer hier en nu waar ik verblijf.…

het onafgebroken rollen van de golven op de kust suggereert de eeuwigheid en tegelijkertijd messcherp de vergankelijkheid van mijn bestaan elke letter op papier bewijst mijn zijn voor deze ene seconde er voor en er na zal ik enkel herhalen en wordt het scheppend bezig zijn een grimas van het brein ik zie de woorden stromen uit mijn pen…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels half Rood, Oranje, Geel en Groen. Vervloeit Blauw via Indigo tot Violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit alles in verband; wij zijn bloedverwant.…

Als een wolk verregent en de zon tegelijkertijd brandt, dan cirkelen druppels rood, oranje, geel en groen. Vervloeien blauw en indigo tot sprekend violet. Dan regent het kleur hand-in-hand. Het is die natuur, Het is het groen dat dan groeit, Het is het leven dat dan bloeit. Het is, dat alles, in zijn verband.…

vernauwen zich doorgaans de paden, herinneringen, ja de gedachten die het bewustzijn besprenkelen, nog altijd enthousiasme opwekken tegelijkertijd broos in werkelijkheid zijn, verbeelden oneindige luchten die wij ooit bewonderden, ontdaan van slaap en met dauw benevelde ogen.…

vleesgeworden, losgeraakt van gedachten zwevend over ijsvelden om toch te vliegen doordrenkt van tijd en denkbeeldige kou op weg naar aankomst, daarmee onderweg verbonden met pijnloos bezweren, vergeefs tegelijkertijd volhardend in nachtlicht ontwijken met ouderdom en jeugd als inzet en overal een schilderij in herkennen omdat het prettiger…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

- En tegelijkertijd een….? - Konijn zeg ik toch! - Eend. - Eend? - Oren snavel zie je wel? - Ik zie alleen een konijn. - En een eend. - Een konijn! - Eend! - Konijn! Konijn konijn konijn! ----------------------------------------- uit het werk van Mustafa Stitou (1974)…

hier regent het plaatselijk in het hele land op de plek die nooit ergens tegelijkertijd kan zijn het hier en nu is de plaatselijkheid van alle tijden, aanwijsbaar als coördinaten op de kaart, als de kortste route probeer te keren, nooit waren we op hetzelfde punt in de ruimte hier is waar het moment is verdwenen terwijl de plek…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

Het meisje opgezweept, muzikaal paard van een gedegen stal: ja mijn moeder en mijn vader ook jazeker als het raam open stond en de geuren van de klanken als grashalmen binnen kwamen zweven zo einde zomer… Het meisje moet van alles, om iedereen om kijkers en vooral om ouders die zo rusten op haar schouders.…

Gij die, op uw steel gestegen, schijnt te zijn uit zon gedegen, die met uw doorvlamd gewaad Drachtig in de velden staat, gij die, nog in 't morgendomen, tegen vroege-voorjaarsbomen ijl de verten bloeit en brandt, - in de verten van mijn land, in de verten, waar de scholen witgedekte wolken dolen, waar de wereld in het rond uitligt aan…