Alle inzendingen over tergen OR hart OR schoonheid

Door de ronding van jouw getuite lippen raak ik verslingerd aan je schoonheid laaf ik mij aan jouw zoete geur die mijn hart op hol brengt…

Dit gevecht is niet te winnen vanuit een strak verstarde blik in zichzelf gekeerd naar binnen gevangen door een bangerik soms moeten wij buiten spelen om alle angsten te verslaan en de wonden laten helen voor kansen op een nieuw bestaan door het kijken over bergen vallen schellen van de ogen wie ontsnapt aan eigen tergen hoeft zijn tranen…

Kijk over de stilte van het water, de zon tegenmoet Zie een kerk, haar klok, het is weer later, maar hetgeen ik voel dat doet me goed. Luister naar het fluisteren van de wind, gedrapeerd liggen bloemen in een kleurig lint. Steek mijn hand op voor een laatste groet, denk aan vroeger, denk aan morgen, put hieruit……nieuwe moed.…

Die buiten gebaande wegen Zonder zorgende mensenhand Tot wasdom kwam, Tussen distels en stekels Haar pure schoonheid toont, Is weliswaar ver te zoeken - Maar het zoeken loont Als nooit te voren, Haar onovertroffen schoonheid is Voor eeuwig in mijn hart geborgen, En telkens als ik haar daar zie Word ik opnieuw geboren…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Bloemen als zachte zijde Zij, die het gemoed verblijden Als schoonheid van moeder aarde Bloemen schenken de echte waarde Bloemen die geven Liefde in de kern weven Als sieraad van schoonheid Waarmee het leven wordt verblijd Dankbaar te aanschouwen Uit liefde bij rouwen en trouwen Uit het hart gegeven Als zacht element vanuit het leven…

Wat is schoonheid? Is het, het uiterlijk van dingen? Dat ziet ons oog. Maar er is zoveel meer. Een prachtige roos beroert ons hart. Geeft ons een warm gevoel van binnen. Je weet niet waar het hem in zit. Is het haar geur? Misschien ook wel een beetje. ’t Is enkel maar een bloem. Haar schoonheid verwelkt.…

ik verloor de toekomst bij het vinden zocht het verleden te vullen om opnieuw mijn oude ziel te binden beloofde me gouden bergen droomde van zuiver geluk maar de waarheid wenste mij vooral te tergen mijn ogen te openen met een dwingende druk ik draag de leegte onder mijn armen als een onzichtbaar bezwaard gewicht maar neem mijn…

de naam van de roos is de naam van de liefde hij, die haar wil plukken zal haar niet vinden in de dorre woestijn zal hij verdwalen hij, die haar bemint om eigen schoonheid voelt haar bloeien in zijn eigen hart…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Maar jouw hart – daar kon ik naar fluiten Heb ik er echt in geloofd? Schoonheid is liefdes val Maar steeds wil ik je opnieuw beminnen Want jouw ware schoonheid zit vanbinnen…

Koude en wind tergen haar lijf. Maar zij trotseert beiden stijf. Meeuwen bekladden haar dak. Zij blijft sterk en op haar gemak. De grote zeeën spreken tot haar. Ze zeggen: “Je loopt gevaar”. Vol hooghartigheid en moed spreekt zij: “O grote zeeën, niets van U schaadt mij.”…

In rode wijn droomt zon haar bergen wolktlucht omhoog langs hellingen om op de top het zicht te tergen van verleidelijk groen naar donker dreigend de witte kam met sneeuw lijkt blijvend een markeringspunt als het zicht ons wordt gegund de zomer zindert in het warme dal van geel en witte huizen de straten zijn er smal in…

Wil zo graag Nog even die Jongen zijn van Zo'n jaar of acht Spelen in opa's Tuin, schaatsen Op de gracht, Wil zo graag Nog even weten Wat ik toen dacht Mezelf kortdurend Verliezen in mijn Gedachtengoed van toen - Maar 't zijn, ontdek ik nu, Onbereikbare bestanden Opgeslagen in de hersenen Van toen - 'k moet leven Met…

In een spleet tussen de stenen op ons terras groeide je op in de maand april op een onooglijke plek dicht bij de muur achteloos liet ik je er staan Nu in mei besloot ik het onkruid te wieden ik kwam je tegen als een steel met een pluizige bol erop een ronde vorm met punten en draden Een fijn weefsel glinsterend in het licht ik keek in dit…

Er ruist door dennebomen een geur van mooie dromen samen zijn, kaarsen aan schoonheid en gloed doet het hart zo goed kindje in de kribbe om te aanbidden met zang en tamboerijn…

Ik heb alleen maar ongeloof gevoeld om wat vooropgezet, bedoeld, ons stenen hart moest raken. Maar daarna was er ook ontzag voor deze daad en fascinatie voor een kwaad dat ons met schoonheid sloeg en gratie.…

Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon. Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd. Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd, Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon.…

Over wat valt verbergen soms te tergen, maar soms ook vreugde om de arbeid doet geven. Die vreugde om de arbeid wordt beleefd en wordt benijd. Schenkt erkenning aan een drager waar men niemand snel over hoort klagen. Hij maakt soms deel uit van de wet. Bij overlast wordt hij dan opgezet.…

Als ik niet meer naar je zou mogen kijken het zicht hol en grauw Als ik niet meer naar je zou mogen kijken elk creatuur vergelijken met jou Als ik niet meer naar je zou mogen kijken de wereld verdoemen om wat ik niet meer mag Als ik niet meer naar je zou mogen kijken koesteren wat ik ooit zag Als ik niet meer naar je zou mogen kijken…

je ladderde in veranderend licht de ontelbare treden naar beneden waar de bloemenmand voor heden de kleuren van morgen al had jij hebt selectief naar het zonlicht breken gekeken met armen vol keuzes corrigeer jij stukjes schaduw tot schoonheid en harmonie in balans waar eerst het prille nog kille licht de natuur verkent gaat…

Schoonheid zit van binnen, werd mij altijd gezegd. Maar ik kon nooit winnen, in het verbale gevecht. Ondanks de schoonheid die ik bezat, werd ik gezien als een wrat. En nu moet ik vechten voor mij, De schoonheid tegemoet, Worstel ik me eindelijk vrij...…

Als zware deken hangt geluidloos de nacht wikkelt stille vormen in haar ravenzwarte vacht Myriaden sterren kristallen van licht maken de hemelboog een goddelijk gezicht Het meer bespeelt de volle maan het spiegelbeeld kraakt rimpels in haar zilver als water haar raakt Lopend in de nacht één met zoveel luister mijn blik reikt omhoog…

haar schoonheid niet…

Schoonheid zit van binnen niet aan de mooie buitenkant zuiverheid kunnen beminnen wat is wel of niet relevant Schoonheid zit van binnen je moet leren hoe dat voelt eerst openstaan om te beginnen niet twijfelen met wat je bedoelt Schoonheid zit van binnen houd dit niet langer gevangen in zelfvertrouwen winnen en toegeven aan verlangen…

een feest van wonderlijke schoonheid…

Schoonheid komt van binnenuit, is aan de buitenkant ook vaak zichtbaar... Jammer dat veel mensen dat niet zien?!…

De schoonheid van misbruikte maagden in de modder van een afgestorven meer. De schoonheid van verrotte graven met nazi leugens voor de helden van weleer. De schoonheid van een wereld die we willen redden, kost wat kost, opdat het gruwelijke, het offer en de abstracte schoonheid van het worden wordt.…

schoonheid zit van buiten liefde binnenin zonder schoonheid kun je leven zonder liefde heeft het geen zin…