Alle inzendingen over tevredenheid OR geluk

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Wanneer je ongelukkig bent, zoals zij van hiernaast, zou je bijna zeggen; kijk naar het nieuws. Wanneer je voor het ongeluk geboren bent, alleen op aarde, vindt geen leuke vent, zeg ik: kijk naar het nieuws. Wanneer je door de bomen, het bos niet meer ziet: probeer het dan eens andersom. Pak de bomen, keer de zaak om en kijk…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien. Ja…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

er was eens..... een huisje in het bos een heel klein huisje met één raampje en een klein deurtje het deurtje was wat scheef en de scharnieren kraakten er liep daar een scharrelaar die het allemaal wel maakte ook was er een sprokkel vrouwtje die rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het…

Voor hem die al dees dagen, zonder bate voor zijn verdriet, zijn eigen ik ontvlood, en langs de huizen liep met kaken rood van drift en pijn in 't harte bovenmate; Voor hem die, wankel, in zijn trotse nood de moed niet vond om 't leven zelf te haten, die beedlaars tegenkwam langs gore straten en hun niet gaf hun luttel dagelijks brood…

maar mensen gunnen je pas geluk als ze zelf enigszins tevreden zijn zij bleef naast haar geliefde ook haar “vrienden“ trouw.…

Ach, ik neem dat niet zo nauw, zie ik ben nu ook tevreden. Mocht ik toch nog wat willen wensen, dan alleen nog liefde en geluk, maar dan echt aan alle mensen, zo kan mijn toekomst niet meer stuk. Ik doe de gordijnen maar weer dicht en steek een kaarsje aan voor wat extra licht.…

Laten we maar inzien dat ook alledaagsheid bijzonder kan zijn en dat er meer geluk huist in tevredenheid dan jachtigheid, dus laten we maar gewoon bijzonder lief zijn voor elkaar.…

muziek van orkest of van solist voel de trillingen van het wonder laat je dragen door schone poëzie in stil tevreden van genot.…

De kern impliceert de ware mens die tevreden met zichzelf instemt. Er zo je gedachten over laten gaan is het begin van het innerlijk geluk. Een verlangen dat de droom vervult gaat nimmer stuk.…

Ik had met jouw aanwezigheid dáár, geluk tot in eeuwigheid!…

Pech bestaat bij de gratie van geluk!…

Zinnen oplaaiend door minnende zon Lijf en leden geprikkeld, totaal ontwaakt Het hart dansend van puur jolijt Zin te zwemmen, fietsen, springen en sjansen Ik tel mijn zegeningen Dorstig ziltig en gulzig tot aan de einder Intens warm geluk koesterend en strelend Song Despacito zindert in cadans door het ijle hoofd Een schattige sms van zoonlief…

Blij dat ik leven mag met al mijn leuke spulletjes en boeken Een erg tevreden dansend hartje; Liefde hoef ik niet te zoeken. 'k Heb zin te springen en te dansen, sjansen, Vrijheid Uit mijn dak te gaan dromend over blijheid.…

sla een slag in de lucht plavei de weg om je rugzak zo licht mogelijk te maken op de plaats tevreden leven is weten vanachter de bergen van binnen wegen worden weer begaanbaar in klare meren dat maakt de stilte meer en meer verstaanbaar tussen de goddelijke deugden voor geluk aan de hartslag van morgen cantus firmus in causaliteit…

ja we zijn tevreden, tevreden met wat het leven ons heeft gegeven, alleen blijf je achter, de kamers zijn leeg, het praten, het schelden, zit nog vers in je gedachten, de muziek die plotseling zweeg, elk dingetje, elk schilderij, heeft opeens zijn herinnering, het lijkt wel gek maar toch ben je blij, want dit was de bedoeling van je trouwring…

Hij vraagt zich af of hij, Wie het gegund is hier te wonen, Niet, Voor een enkel dag, Gerust, Tevreden is en de jonge vrouw, Ginds bij die anemonen, Vanacht geen minnaar in haar armen drukt. Van uit een open raam tuurt ze naar de andere bloeiende tuinen, En, Hopend en verrukt, Droomt van een nieuw geluk nog zonder een naam.…

te voelen zullen ze dat met de uitspraak het “ultieme geluk” bedoelen?…

En je weer willen vragen wat je zocht in jouw momenten van vervulde tevredenheid. In jouw gedachten van geluk dat niets kon dwingen wat niet bij je paste, steeds als je het een kleur en betekenis gaf die de stilte niet veranderde.…

Maar evenzo als ieder ander te streven naar wat het gewone leven niet kent; uit drang naar een grotere welstand die pas dan hun tevredenheid met het aardse leven verlengt.…

Hoop ik met jou weer geluk te delen; met iets van dat speelse glimlachende gezicht. Die onuitgesproken zoete beelden. Die sierkrullend letterlijk mijn gevoelens nimmer verveelden. Toen dat gevoel nog bij die dagen leefden als een tevreden leeshonger opwekkend gedicht.…

je bent een symfonie van licht de componisten wisten wat ze deden de dirigent was heel tevreden zag geen schaduw in het stuk je jeugd straalde geluk de melodie is nu veranderd een dissonant is in het spel je zult de maten moeten tellen voordat het ritme zich herstelt ook valse noten zijn te horen als de viool niet zuiver strijkt…