Alle inzendingen over thuis OR alleen

Is het verleden niet een land Waaruit we allen emigreerden? Ik kan door heimwee overmand Memories eren, observeren Ook weemoed naar een andere tijd Dan die waarin ik werd geboren Veroorzaakt lotsverbondenheid Kan hoog op herbeleven scoren Een kijkje in De Gouden Eeuw Met aan de Vecht de buitenplaatsen Een winterlandschap, ijs en sneeuw…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Op retraite in Sint Nicolaasga was het al niet stil genoeg thuis brak ergens diep de sluis Onstuimig stroomden mijn woorden onomkeerbaar op internet velen die zich met gram stoorden Ze wijzen me vol woede en ergernis af met etiket deugt niet die zal bloeden zodat ik ook daar nu alleen sta Niemand geeft thuis nemen ze op ik krijg ruis…

Het is jammer, het is de tijd het is niet anders het was als een thuis Wat over blijft is slechts de kou. En ik dan? Ik moet ook verder onthand, alleen, in de steek gelaten door jou. Het is jammer, echt jammer.…

Och arme Yuri toch! Eventjes pimpelen Dankzij de warmte daar had je vast dorst Door je voortijdige olympiaderoes ben je nu verder voor Rio geschorst :-( © Inge Boulonois…

vanavond ga ik leuk op stap met Marietje een prima meid niks mis mee alleen laat ik mijn handen thuis dan hoeft ze daar tenminste niet om te vragen…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

Mijn lach is een leugen het hart gebroken als nooit tevoren niets is nog lief niemand is thuis het is het geluid van duister dat kruipt onderhuids vannacht wou ik dood geen kleur meer zo verdoofd niemand is thuis enkel nog zwart leeg is mijn hart hard is de steen dat vastzit aan het been zo ziet de dag eruit de dag alleen nooit meer…

Ik weet alleen dat ik naar huis wil…

Aan veiligheid heeft iedereen behoefte, Het is alleen zo ongelijk verdeeld. Behalve als het toch geen donder scheelt, Als waar je komt het wemelt van geboefte. Want waarom nou uit Libië vertrekken? Als het dan toch moet, dan maar thuis verrekken.…

Helemaal alleen op je verjaardag, is toch niemand graag.. Toch is Edith van "hartenkreten" dat wél en nog wel vandaag... Járig én alleen, kind en man van huis, viert ze in d'r eentje haar geboortedag... Alleen thuis... Haar leeftijd wordt hier niet vermeld,'t is alleen de felicitatie die telt..…

Op vakantie moet men zich ontspannen de boog mag immers niet altijd gespannen maar de ellende van thuis neem je ongewild in je koffer mee ook al heb je een prachtig huisje aan zee maar je bent gewend aan het doen alsof en zo wordt vrije tijd toch nog net geen sof maar het is niet anders dan thuis alleen hoor je hier het zee geruis je kijkt…

Uit en thuis Ik haal je uit het duister de gang is lang genoeg voor een prentenboek vol zwartwuivend haar en ongedierte de man in het café dronk koffie en las een krant meneer, zit u hier wel goed?…

Niet toegeven aan de werkelijkheid die mij omringt en vorm krijgt in mijzelf Het delen van de laatste wanhoop, het strelen van een teder gebaar na het verlies van warmte het gehoor, het zien reuk en smaak Een stem van licht alleen van binnenin nog verstaanbaar lichtvoetig huppelend als een gedachte over de herinnering…

Rondgedwaald tussen dorpen en steden Tussen het groen en het beton Tussen paden en wegen Op zoek naar een plek Warm en geborgen Resteert er niets anders Dan terugkeer Van de verloren dochter…

Ergens verscholen in het midden van het land Tussen de bossen achter een smeedijzeren hek Staat een kasteeltje zo sprookjesachtig Mijn thuis de rust in mijn leven mijn droomplek Hoge plafonds prachtige lang uitgerekte zalen Kroonluchters van witte glinsterende kristallen Vanaf het moment dat ik de oprijlaan betrad Wist ik….Deze plek zal me…

Angstig kijk ik om me heen: ben ik echt wel helemaal alleen ? Steeds als ik iemand passeer denk ik: dit is de laatste keer. Het komt denk ik door alle verhalen over enge mannen die je komen halen. Dan ben ik toch heel erg blij als ik weer mijn eigen straat in rij.…

mijn gsm leidt nu een stil bestaan zal als verdriet eerst niet meer overgaan ik berg mijn paspoort ver van mijn gevoel kijk naar de lucht zo somber zonder doel jouw aarde kleurt de muren van mijn huis hier komt mijn heimwee elke avond thuis…

Avonds bidt ze in gedachten Vol verlangen tot haar God Zoekend naar haar levenslot Om haar leegte te verwarmen Verlegen kijkt ze om zich heen Leven doet haar teveel pijn Ze is nooit waar ze wil zijn Ze ziet de haat vaak al van verre Ze vraagt zich altijd af waarom Ze richt zich puur op haar gevoel Deze plek is niet haar doel Haar thuis…

Avonds bidt ze in gedachten Vol verlangen tot haar God Zoekend naar haar levenslot Om haar leegte te verwarmen Verlegen kijkt ze om zich heen Leven doet haar teveel pijn Ze is nooit waar ze wil zijn Ze ziet de haat vaak al van verre Ze vraagt zich altijd af waarom Ze richt zich puur op haar gevoel Deze plek is niet haar doel Haar thuis…

net toen de auto stil viel de vaatwasser de keuken spoelde en de kat een enkele reis overburen maakte gaf u niet thuis God, u bent niet echt geloofwaardig, zo…

gooit je tas neer sleutels op tafel even rustig zitten en geen vragen starend naar het onkruid gegroeid in de tuin denkend aan de zomer wintertrui aan lekker even dromen geen gezeur aan je hoofd masserende handen in je nek even verdoofd zuchtend op de stoel er even tussenuit niet denkend dat je weer moet werken je bent nu lekker thuis…

stille ruimte Waar zonder mensen Geen warmte te vinden is De stille ruimte Waar zonder muziek De stilte de vloeren bekleed De stille ruimte Waar zonder meubels De echo je angstvallig toespreekt Maar als ik in de stille ruimte De lichten weer ontsteek me nestel op mijn fijnste plekje en het me weer even eigen maak Dan voel ik me thuis…

Op een wit bankje in het park Ligt een oude zwerver op zijn zij Heerlijk rustig, prima bankje Ja, hij ligt er vredig bij Gesloten ogen, bolle wangen Rode neus, een dik gezicht Morsdood, al een paar dagen Op het bankje waar hij altijd ligt…

als rijm na vaas als dommelend wakker worden thuis als nieuw als mengend meegenomen de kleuren van liefde…

Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt nieuw groen schort met pannelappen gastvij geurend is de keuken glaasje binnen handbereik flessen en papier verdwenen vrolijk klep- en glasgerinkel fietstassen geleegd Blauwe lucht met wolkenveren blij gebeier uit de toren mandarijnen ingemaakt…

je ogen stil in proevende gedachten zoekend terwijl je staart voor even van deze wereld die ongezien langs je gaat jij bent hier warm en levend in jouw tijdelijke huis maar je geest probeert al de deuren van je uiteindelijke thuis…

Wat is thuis? Thuis is wat je bij je draagt Waar je ook mag gaan Thuis is vergelijken In het begin Vooral vergelijken Nu gaan ze thuis naar bed Nu staan ze op Nu is het Sintermaarten En bijna Sinterklaas.…

alleen in huis de dubbele tranensnoeren om je hals je mond van niet te spreken - alles vals maar bovenal die ogen van niet thuis. ----------------------------------- uit: 'Tegenspelen tijd', 1979.…

Jij wekte mij tot liefde en ik deel de vonken met jou. Vlinders in mijn buik ontdekken wat eens verborgen was. Ik warm mij aan de volheid van je zijn. Wentel mij in tedere gevoelens. Ik proef je warmte ook al ben ik nog kwetsbaar. Ik kan je vertellen dat ik teder van je hou. Je hebt me voor eeuwig losgemaakt om te geven te ontvangen…