Alle inzendingen over tijd OR jaren

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

Jeetje wat gaat de tijd toch snel Een moment uit het verleden Herinner ik me nog wel De moord op Pim Fortuyn Is hier een voorbeeld van Dat is wat ik nog goed herinneren kan Ook al is het dit jaar (2022) Twintig jaar geleden Dit is een moment Die blijft mij altijd bij Zal voor altijd in mijn Geheugen gegrift blijven staan Mijn God, alweer…

waar nu het oude jaar eindigt kijk ik terug op voorbij de tijd aleer het nieuwe jaar begint ik geniet weer de vrolijkheid van familie en vele vrienden ik gedenk wie mij vertrokken naar de overkant van de tijd waar het nieuwe jaar begint ter herinnering en houvast pak ik dit alles voorzichtig in om ze graag weer te openen in de mij frugale…

Vandaag is er nog tijd om te bezinnen Wat afgelopen jaar is fout gegaan En wat je anderen hebt aangedaan Vannacht kun je gewoon opnieuw beginnen Om er over een jaar achter te komen Dat niks was zoals je had voorgenomen…

jaar na jaar de vuursteen heeft geen besef van tijd nodig liggend wat oncomfortabel in een rivier steen te zijn toevallige voorbijgangers schaatsend met ijzers is het ijs het enige wat de steen nog scheidende houd om een vonk te creëren…

jaar in jaar uit de geur van groen de dozen van zolder ballen, slingers en lichtjes talloze ornamentjes ieder een betekenis jaar in jaar uit het samenzijn opa, jij en ik heel het huis versieren gezelligste tijd van het jaar toen kerst nog magisch was jaar in jaar uit de dag van het jaar die zoveel betekenis had gezelligheid, vrolijkheid…

Wat een illusie, het meten van de tijd. De mens peilt met zijn knallen, opgetogen, de omvang van zijn eigen onvermogen om te ontsnappen aan vergankelijkheid. In tijd of eeuwigheid, straks klink ik even op alles wat dit jaar mij heeft gegeven.…

vervaarlijk wortelspel van jaren her blootgelegd door de tijd maar nog immer volhardend als een acrobaat die aan het leven hangt…

Het is geweldig wonderlijk dat de jaren ons geduldig leren zijn. Hoe minder tijd ons rest, hoe beter we kunnen wachten.…

zijn ei Genadeloos besloop hij mij De zomer bracht het licht Onzichtbaar, hard Stil stralend en gericht De kanker plots verstard In de herfst een gouden blad Blij met wat ik had Ontlook ik weer Opnieuw, een tweede keer De winter, niet somber of koud Maar helder, transparant Brengt waar ik zo van houd Een liefdevolle hand Een jaar…

Natte muren Modder in het gras Koude handen Dikke das De bomen kaal De mensen vaal Maar zachtjes kleurt vanalles groen De natuur heeft ineens veel te doen Slapen met de ramen open Te warm om door de stad te lopen Op het strand liggen zij aan zij En bij de kassa van het pretpark wachten in de rij langzaam stroomt een jaar voorbij Bladeren…

als een oude boekenkast tegen de muur geleund grijs van verleden zwaar van geschiedenis draagt hij vele levens op z’n kromme rug maar lacht de schoonheid van een eerste lentedag elk jaar opnieuw…

Het standbeeld zal ik zijn van de wandelaar die ieder jaar -voor mij dus om de haverklap- een roos aan zijn voeten krijgt. Dan voorover neigend zie ik net wat rest van de steel vergaan.…

De tijd verdween, want stond toen stil, en in de meters die jij gaande liep en God een heel nieuw universum schiep, kwam het gevoel terug bij de wil. Was daar vertrouwdheid eindeloos Kwam jij in mijn armen, onbevreesd alsof geen eenzaamheid ooit was geweest omdat het lot voor ons toen koos.…

jaren slepen door het huis mijn kamer en ik zijn één we ademen en kijken in het leven van elkaar ik schrijf en zij leest smalle woorden kamerbreed met indringende ogen diepkijkend in het verborgene van ons geankerde samenzijn ogenblikken opgebouwd uit de nerven van leven in alledaagsheid van bestaan…

het eindelijk mijn jaar wordt!…

Het planchet boven de wastafel is nu echt te klein voor het alsmaar toenemend aantal attributen dat mij er tot nu toe van heeft kunnen weerhouden het met de dag kaler wordend spiegelbeeld hardhandig van de muur te rukken. Het bekertje voor mijn kunstgebit, dat dure potje anti-rimpelcrème, het etui met daarin een vijltje voor mijn door en…

door takken vol schimmen mistige flarden schijnt de nieuwe dag haar lila licht heeft de zon zich vergist zie ik door schimmige takken flarden van mist alleen de nacht die zich verschuilt voor de werkelijkheid een tak zwaar en rijp breekt valt op de grond mist mijn hart rakelings mijn god……. hoor ik hem denken waar ben ik wat…

Een jaar. Een jaar vol spanning, een jaar met verdriet. Een jaar veel gelachen, maar wie ervaart dat niet. Een jaar veel drukte een jaar met pijn. Een jaar vol veranderingen, maar ook wel weer fijn. Een jaar vol met beleving, een jaar met zorgen. Een jaar met een afscheid, maar ook een jaar met een morgen….…

En zij sprak nog haar tale Met de eigen innigheid, En neurde op de oude wijze Een lied uit vroeger tijd.…

Spreek zacht tegen de nachtvogel plak een veer op het hoofd om lust te voelen van zeventien jaren in het oude lichaam transparante huizen hebben geen blinden meer tussen twee onzichtbare muren van de kosmos rust de wind in het aardse vuur wij blijven wakkeren.…

't Was niet zo jong meer Misschien zelfs oud Een heldere avond Met volle maan op Een meer van jaren Die zijn verstreken, terwijl De wereld verder gaat met Draaien in een vaart die Voor menigeen gewoon niet Meer is te vatten, daar De tijd sneller is dan De mens ooit zal zijn...Onge- evenaard raast hij voorbij De slinger van de klok…

hard doodlopende singels rond herinnert nu aan hoe jij jouw ogen je geur en mond je handen mij mijn zijn alleen gewond in je hart vond…

Boven de warreling van zwarte nachten En witte dagen, staan wij, boven 't jaar. En zien de harde oneindigheden naar Het wentlen onzer wereld zich verzachten.…

Dat jaar, dat onvergeetlijke Kan nimmer keren, Dat gaf de ziel haar zo onmeetlijke Vreugd na begeren... Kus mij nog eens, geef 't onuitspreeklijke In één Vaarwel... Dan breke, wat scheen 't onverbreeklijke, ... En 't breke snel.…

Een ALDI-mastodont is uit de tijd Omtrent zijn zaak kan ik slechts lovend spreken: Een ideaal adres in krappe weken En Mekka van obscure zoetigheid Dus ik gedenk zijn leven, werk en wedloop Als ik zijn Trauben-Nüss-chocla-tablet koop…

Stel u bent aan het einde van uw dagen Met medicatie hooguit nog 'n jaar Dan maakt uw zorgverzekering bezwaar Als u hen daar op kosten mee zou jagen Ze willen u nog wel wat leven schenken Maar men moet om de eigen bonus denken.…

heb eindelijk de hand geschud van hem die altijd naar mij keek hij ving mijn blik in tal van situaties was uit op confrontaties ik ben hem uit de weg gegaan omdat hij te veel op mij leek leerde hem ontwijken hij bleef maar naar mij kijken volgde alles wat ik deed na al die jaren heb ik toch de hand geschud van hem die in de spiegel…

Toen ‘k jong was, was ik echt een rooie rakker Voor ~eerlijk alles delen~ op de bres Meer AOW voor ouwe lul en bes Een uitkering voor elke arme stakker Maar ja, dan raak je in een groeiproces De scholing er behoorlijk afgebracht Een maatschappij die blijkbaar op je wacht Dus luister je Klassiek in plaats van Jazz Voor ik het wist ging ik…

gisteren zag ik jaren alle jaren vleugels krijgen hoger dan de hoogste allerhoogste wolken stijgen vandaag staan ze heel even op de grote aarde stil ze zijn voor nu bereikbaar niet meer buiten onze wil en morgen doen we onze onze warme handen open de jaren zullen vliegen en wat rest aan ons is hopen…