Alle inzendingen over tol OR zelfdoding OR rust

R.J. van Tol…

Stond ze daar omdat ze verlangend naar een god van liefde zocht? Niet de gekruisigde, maar de verrezene, niet voor een klein moment maar voorgoed. Keek ze daarom op dat drukke perron met doffe ogen naar die zwijgzame, vluchtige stoet van onbewogen blikken? Was haar horizon verblind, haar levenswil gedoofd, haar ziel vol melancholie…

niemand wist het de hand die zo sloeg zomaar aan zichzelf de verbazing uit de meute bezig met conditionering en wat dan nog geschreeuwd heeft hij het in wel duizend gedichten waarin hij gewoon hij zelfs zij personage speelde, uitspeelde in de taal die hij voluit dan toch beheersen kon en wat dan nog hij wist het sommigen hij wist…

Lacht hij om de vraag hoe het gaat Als de zee wiegend en zingend zijn ogen kust Voelt hij de boom versteend in zijn buik Als de zee wiegend en zingend tot kalmte sust Zegt hij niet wat hij niet zegt Als de zee wiegend en zingend haar armen spreidt Drinkt hij het water aan zijn lippen Als de zee wiegend…

Wat moet je als je levenslust verdwijnt? Wat doe je met je tomeloos verlangen de aardse hel door vrede te vervangen? Hoe kom je internetjes aan je eind? Voor dit soort vragen kun je nu altijd terecht op onze nieuwe suï-site.…

Grijs bleef altijd maar grijs tot de trein daar eindelijk was toen streepte grijs zwart Hij kwam, zag maar kreeg een valse start Geen mens die hem kon helpen.…

Een oude uil droomde op zijn tak terwijl najaarswolken opdoemden Vier dragers met het donkere pak die zich enkel verdrietig noemden Een donkere kist, daarop ’t kleed en letters die van hemels spraken Uit niets bleek die wanhoopskreet waarom ‘t meisje af moest haken De stilte, die haast te snijden was beheerste volkomen de atmosfeer Weggegleden…

je ruikt honing uit je glas en walst goudslingerend tot de rand 1 2 3 tranen druipen langzaam neer en sporen uit elkaar – draaddruppelend klein tot kleiner en tot niets vloeibaar stro dat fonkelt en schittert zoals ook jij hebt gedaan – toch en je denkt ik drink m’n glas klakzuigend leeg want wat niet gedronken wordt verschaalt deze…

haar boodschap op het antwoordapparaat heeft hij niet meer gehoord even voor ze belde had hij zich voor het hoofd geschoten…

Dat het ons lot is onze eigen dood te sterven, lieten ze weten. Als waren ze vertrouwd met een afweging als deze. Anderen strooiden met woorden van liefde. Als zou je de moed in de eenzaamheid het moment en de keuze niet proeven.…

Gevoelens vol verbijstering verdriet, boosheid, schuld worstelden om voorrang bij dag en bij nacht de wereld werd heel klein emoties des te groter alleen het delen met elkaar gaf steun door wat herkenning er was dan wel eindelijk rust maar niet voor de nabestaanden die bleven verslagen achter voor hen was er vooralsnog levenslang…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik tol Ik ben zo vrolijk en vreugdevol als ik draai en rol In de lucht met de wind die zucht Ik waai mee naar de zee Puffend op een berg Blozend op de zon…

. --------------------------------------------------- (B&W heeft de Martinitoren (Gr) tijdelijk gesloten voor publiek i.v.m. enkele zelfdodingen)…

Maar straks betaal ik de tol, Dan ga ik van volslank weer naar boordevol.…

angst stinkt net als zweet bloed en lijken in diepe gronden zwarte fossielen van moorden tol van het slagveld tijd slaat op hol in stofwolken van stilte…

gaan eisen als de mens niet rusten wil…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…

tikt onverminderd door niet even staat hij stil nu jij ons ontvallen bent veel te vroeg in de bloei van jouw leven omringt door liefde …. en de tijd tikt onverminderd voort…

een religieus citaat in beperkte kring uitgesproken en de kerk staat in brand een accident de parcours en wraakengelen zijn bereid de zonde van zelfdoding te brengen tot in de huiskamer der gelovigen waar ze heilige kaarsen branden opdat de opperchristen snel een verzoenend Woord zou richten tot de vertoornde andere massa voor die haar…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Mijn pijp is leeg en mijn agenda vol Ik ben verzadigd van de nieuwsberichten Het haast onafgebroken dinsdagsdichten Eist-of ik het nou wil of niet- diens tol Dus houd ik het voorlopig voor bekeken Ik permitteer mijzelf drie sabbatsweken…

het witte blok waarschuwt mijn voeten mijn rug naar de waaier van het veld gericht ik weeg de kogel op het stootkussen hij past in de plooi van een hals, de kin rust op het koper de elleboog halfhoog opgericht als een stramme vleugel de vrije arm bengelt langs de heup mijn blik boort zich vijf stappen verder in het rode sintelpad ik tol…

Ik geloof dat het goed komt Zekerheid wordt niet geboden Verlost of niet ik ga onder de zoden Als een god ben ik verdomd Het leven geeft en neemt Het leven raakt en verstomd De draad die je van jezelf vervreemd Vermoeide ogen kunnen niet worden vermomd Rust zacht perfectionistische fanatiekeling Ga in vrede naar de maatstaven geschaafde…