Alle inzendingen over tweezijdig OR landschap OR veilig

Veiligheid op zoek naar een gevoel van Zekerheid je klampt je vast Verandering je voelt je onaangenaam verrast Angst je raakt in paniek Onzekerheid het maakt je ziek Vertrouwen probeer ik je te geven Zekerheid ik help je door het leven Veiligheid sla je armen maar om me heen Mama laat je nooit alleen.…

Het wordt gevaarlijk in Irak voor ons Nu ook op onze jongens wordt geschoten En om hun veiligheid daar te vergroten Stuurt Kamp daarom twee extra pelotons. En straks moet hij nog veel meer troepen zenden Om ook voor hen het onheil af te wenden.…

Je kruipt met haar weg op de bank zij op jouw schoot geborgen jij je arm om haar tengere lijf veilig beeld spreekt voor zich mijn papa mijn dochter ontroerend moment van twee eenheid.…

Veiligheid de molen aan de rand de kerk in het midden de kastanje op het kerkhof de school nog altijd met de Bijbel ik loop erom heen de kast, de stoelen, het vloerkleed de gang met het toilet ernaast de keuken met het pannenrek het zeil en de rode zone onderaan de trap boven woont in eenzaamheid en onschuld verborgen angst.…

Waar zijn de mensen nu nog veilig Waar is het land van veiligheid Waar wordt niet geschopt geslagen Waar is geen sprake van haat en nijd Waar wordt niet gescholden Waar niet geketterd en gevloekt Waar moet je zijn, te zorgen dat Een kind nog gewoon opgroeit? Is dit nu Voltooid Verleden Tijd?…

Nu nog veilig in mijn schoot Geborgen in mijn diepe duisternis Broos en teer aanhankelijk leven Groei maar voort in je donkere bestaan Nu nog biedt mijn buik bescherming Nu nog warmte, nu nog veiligheid Straks geboren...harde koude wereld Straks gevaren om je heen Geniet nu van de warme golven De trilling van mijn stem Het kloppen van mijn…

Weer kregen een paar conducteurs te maken Met onverwacht en zinloos groepsgeweld, Vandaar dat personeel wordt aangesteld Om de stations en treinen te bewaken. Maar wie beschermt vervolgens die bewakers Straks tegen agressieve stennismakers?…

Veilig is leven wanneer binden je niet heilig is. Armen om je heen liefde voelen kus. Pijn die niet komt als samen zijn niet je ding is. Verdriet uit eenzaamheid veiliger dan uit liefdesverdriet.…

Nu heb ik van een ambtenaar gehoord: “Een stoplicht staat er en de wereld borden, U kunt hier veilig doodgereden worden.”…

Ik hoor weleens dat ze hier auto's kraken Of lees van inbraakgolven in de krant Dan denk ik toch: Wat is dit voor een land? En: Zou ook ik me zorgen moeten maken? Maar kijk ik om me heen, dan schud ik nee; Ach, namen ze die rommel maar eens mee…

Jij stuurde, ik was veilig.…

Bij jou zijn al mijn eigenaardigheden mijn geheimen veilig en in vertrouwen jij staat al op een voetstuk al bijna heilig zoals ik van jou zal houden zo ik kan.…

Kikkergekwaak klinkt dapper in de zoele nacht: vér van die eenden!…

Voel je je veilig dan is dat voor jou heilig door de Geest van Hem.…

nog voor de nacht valt en zich als een slapend dier onder de grond begraaft ontsteek ik de haard je kan hier schuilen of huilen of wat dan ook geen vragen die als antwoorden een eigen leven leiden met verzegelde lippen zal ik naar je kijken mijn ogen zullen niet spreken mijn handen vrezen ieder stemgeluid voel je hier veilig ik stippel…

Als herfstbladeren in de wind neerdwarrelend nog de grond niet geraakt Wil niet dwarrelen vaste grond niet losgerukt niet afgesneden wil terug naar de Bron terug naar mijn wezen en maken de cyclus rond…

Ik voel mij veilig bij U mijn God Voor U wil ik een loflied zingen U blijft mij met liefde omringen En bent steeds begaan met mijn lot. Bij U ben ik veilig en geborgen U bent mijn toevluchtsoord Ik vertrouw op Uw woord En wil U loven, iedere morgen.…

geen parachute bij mijn ticket hoewel leven onbetaalbaar is…

ik wil stormen om de wind te kluisteren die dwarrelt vlaagt en fluistert in en om me heen wil snijden als een mes een zwaard gewet op scherp gekarteld in tweezijdig zijn met aangepunt venijn wil branden om de zon te verzengen met hete passie van kracht tomeloze hitte van vurige macht wil huilen met golven verdriet zeeën van…

met knokige vaste hand schuift hij schriften met dwalende taal behoedzaam terzijde de tafel gegroefd landschap geëtst in krassen en kringen huivert nu hij wordt blootgelegd ontdaan van schuivende veilige dekens niet alleen de dichter lijdt pennen zonder houvast rollen van tafel iemand raapt iets op is ontroostbaar iemand…

In de weiden grazen de vreedzame dieren; de reigers zeilen over blinkende meren, de roerdompen staan bij een donkere plas; en in de uiterwaarden galopperen de paarden met golvende staarten over golvend gras. ----------------------------------------- uit 'Verzamelde gedichten'…

Kristalwegen schept de volle maan in vorstnacht In donkerte drijven straten wiggen van harde klaarten hoeken scheiden steenkantscherp kluisduisternis van duizellicht Maanbomen vergaren en dragen schaduwmythos Begerend alle klaarte verlangend alle maanstraalstraten is…

Een heel landschap verloor ik voorgoed onder mijn voeten en die bomen ik voel hun schors niet meer. Andere ogen voor dit landschap voeten voor die grond. Vaarwel... Mijn landschap…

over een landschap van witte bloemen ik heb je helemaal voor mijzelf...…

ik kom dicht bij jouw innerlijke schoonheid, ze vloeit uit je ogen over mijn open lijf, ontvangend wat je ziel mij zo naakt laat zien je komt uit een landschap van meer dan wind en wolken waar het wonder van herkennen zich strekt, vanuit je slanke vingers naar mijn zielengewoel je rust blijft helder woorden schrijven, laat vogels…

de geur van appelen speur ik in je haar de boomgaard van verlangen in je gebaar de wolligheid van schapen het welig dauwen van het gras alsof je een landschap van de zomer was.…

Dit landschap lijst ik in: gras en bloemen een weelderig palet daarbovenuit de jonge struiken en de sombere bomen hoog in de lijst zweeft een wolk het blauw voorbij wees niet gehaast neem nog wat tijd op de rand van bos en wei staat wellicht een ree aandachtig of een vlucht duiven zwenkt de omlijsting binnen verdwijnt naar het…

Waarheen waait de wind in dit verstilde landschap, hoe zweven mijn ogen doorheen deze stilte, wat brengen bewegingen in mij teweeg als ik hiernaar kijk met mijn stille geest?…

Het landschap? Het was gewoon ik die mijn hand uitstak en wat objecten uit mijn vel strooide! Nu ben ik moe en laat alle meren zich terugtrekken onder mijn oogleden want mijn tong is van leer en mijn huid staat vol eelt door het afwerpen van onderhuidse spinsels.…

Hoe kwijnt in 't ronde 't vogelengerucht, Nu de avond komt op vleuglen luw en loom - Daar zinkt de zon in de vergulde zoom Van 't verre ruim der ongerepte lucht. Breed vloeit, - zoals dit leven in een droom, - Het klare beeld van 't vredige gehucht, In de' effen spiegel van de stille stroom, Waarop geen enkel vluchtig golfje vlucht...…