Netgedichten

netgedicht (nr. 11.877):

met aangepunt venijn

ik wil stormen
om de wind te kluisteren
die dwarrelt
vlaagt en fluistert
in en om me heen

wil snijden
als een mes een zwaard
gewet op scherp gekarteld
in tweezijdig zijn
met aangepunt venijn

wil branden
om de zon te verzengen
met hete passie van kracht
tomeloze hitte
van vurige macht

wil huilen
met golven verdriet
zeeën van tranen
beukend op
rots en graniet

ik wil één keer
nog razen
vechten en vloeken
als dwazen
nachten vertrappen

overdag weer
gaan stappen
mijn liefste zonder bezinnen
binnenste buiten beminnen
ik wil nog één keer