Alle inzendingen over uitgerangeerd OR verdriet OR afscheid

In een wereld zoals deze Zal ik bij het sterven Geen tijd meer hebben Om te denken Aan de dingen Waar ik zoveel van hou Amen!…

het oude jaar ligt achter ons en mist bedekt het lijden dag dagen gevuld met afscheid dag maanden van verdriet en pijn mag het nieuwe jaar voor een ieder gezond en gelukkig zijn…

Elk afscheid doet verdriet, het is voorgoed. Alleen Verdonk had dikke binnenpret: “Geweldig ! Wéér een tweetal uitgezet !”…

Wennen, nee dat kan ik niet Dek de tafel, als altijd Barstensvol verdriet 'k ben je kwijt. Tranen over m'n wangen Wanneer ik je bord zie staan Stervensvol verlangen 'k wilde met je meegaan. Je bestek leg ik naast 't mijne Zodat ik je als 't ware voel Binnen 't bereik van 't mijne Snap je wat ik bedoel?…

Verdriet zo intens, verdient echt geen mens!…

De zon schijnt Maar ik voel zwart Iedereen lacht Maar ik word getart Getart Door verdriet Langs buiten Zie je het niet Het is mijn masker Ik zoek de kracht Ik lig ervan wakker In de nacht De nacht Duurt lang Het zoeken naar woorden maakt me bang Ik zoek licht Tevergeefs Want vanbinnen Zit ik dicht…

Papa Ik wil zo graag met je praten Maar je bent er niet Over de kleine dingen des levens Leuke anekdotes Over jouw kleindochter, Jouw lieve deugniet Over hoezeer we je missen Hoe je in alles bij ons bent Over ons verdriet Over de schone dingen Je zou al glimlachend knikken En zwijgend genieten Ik weet dat je ons op de een of andere…

Als het verdriet te diep is Als de tranen niet meer komen Dan denk ik in mezelf, De tijd heeft de pijn doen intomen Maar niets is minder waar Ik lig te woelen, En kan geen slaap vatten Net daarin sluipt het gevaar Als de eerste vogels ontwaken En de onmacht is aan het kolken Als de ochtendzon schijnt over de daken Dan zoek ik jou in…

De dagen worden lichter maar ik word zwart het is hier donker koud en bar Ik werd gekatapulteerd naar het verleden het is terug dof hier in het heden Ik wil er uit maar zit zo vast het zit op slot het is een last Ik wil wel huilen maar het komt er niet uit alles is locked het zit onder mijn huid Het zijn emoties die het daglicht…

Kennen jouw stille verdriet. Ja, luister naar mijn gefluisterd afscheid. Luister naar dat wat niet meer is. Hoor hoe leeg is de stilte. Hoor hoe, "hij is" veranderd onontkoombaar in, "hij was"…

Volg het pad Dat me leidt Naar je lichaam Ons afscheid Volg je benen Tot gezicht Zie de kist Waarin jij ligt Volg de woorden Die proberen Mijn verdriet te halveren Volg de tranen over mijn mond Die zo afdalen tot op de grond…

En voor altijd is dit afscheid nooit meer zie ik haar terug In een mist van tranen staan haar geliefden helemaal alleen met hun verdriet. Het leven kiest zijn weg zoals het altijd heeft gekozen en van die weg bestaat geen plattegrond En voor altijd is dit afscheid nooit meer zie ik haar terug.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Ik snak naar begrip en wetenschap, gevoelsmatig neem ik afscheid, neem 'sapiens' met korrels zout, nietig, niet verdrietig. Ik rust in vrede.…

het is uit met haar vriend maar ze wil nog niet huilen dat schuift ze nog eventjes ver voor zich uit want voor die regenbui wil ze nog schuilen want pas als ze huilt is het helemaal uit pas dan neemt ze afscheid van voorgaande jaren pas dan komt het verdriet dat ze nu nog verdringt tot dan zit ze maar in de ruimte te staren.…

de zwaartekracht van een seizoen verenigd in een aflopend jaar het blijkt een aanslag op mijn gemoed een vreemd soort verdriet als bij het afscheid van een heel goede vriend…

De pijn slijt niet Ondanks de tijd Wat mis ik je... Ik wil roepen en tieren Maar niemand hoort me Warme waterdruppels Staan te dringen Maar ze vloeien niet De pijn voelt des te scherper nu Verdrongen Maar constant aanwezig.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Deze dag heerst in Urk groot verdriet en iedereen leeft op zijn manier mee. De Urker kotter is vergaan en met veel verdriet nemen we deze dag afscheid van twee lieve mensen. Rust zacht…

Het doet mij zoveel verdriet dat ik je niet meer in mijn armen kan sluiten. Er zijn geen woorden meer van jou. Nu, in deze dagen, komt het afscheid steeds dichterbij. Met liefde zorgde ik voor je. Mijn verdriet is groot, maar mijn hart is intens gebroken. Toch heeft mijn hart een hele mooie plek voor je.…

Het is verdrietig om te merken dat mensen zonder iets te zeggen uit je leven lijken weg te gaan.…

Woorden van troost zijn niet te bedenken Ieder afscheid komt onverwacht Je wilt het tegenhouden en afwenden Maar het is niet in onze macht Geen woord kan het gevoel van verdriet omvatten Alle cliché’s ten spijt Een mens verliest uiteindelijk al zijn schatten Wat rest is een eeuwig obstakel wat ons scheidt Het verdriet, de pijn voelt onwerkelijk…

ik voel een traan in mijn ooghoek een beetje vocht gevuld met verdriet een emotie die de vrijheid zoekt en die daardoor de bron verliet die traan bezit een stukje van mijn leven een moment dat ik heb meegemaakt een pijnlijk bericht dat werd gegeven waardoor ik even uit balans was geraakt de emotie neemt afscheid van mijn gelaat een vrije…

Het afscheid kon niet komen ook daarvoor ontbrak de tijd je kunt niet alles hebben het is tijd om te gaan. Verdriet verschuilt alleen gevoel en zegt niet meer dan dat dan wat? Het is zuur dat het zo moest gaan.…

dat ik nu voorgoed afscheid van je nemen moet je uit mijn leven verdwijnt verboden terrein wordt jij die mij jarenlang met open deur verwelkomde verwarmde en beschutte getuige was van mijn verdriet in jou mocht ik wonen bij jou was ik thuis in je wijdgespreide armen vond ik blind de weg naar huis…

Die schuine ogen van je die ondeugende blik met daarachter dat immense verdriet. Hoe ik mij steeds verbaasde, over die vreemde combinatie van levenslust en levensmoe. Dat dwars door de pijn heen leven terwijl je bezig was te sterven. En nu, zonder jou gaat de tijd gewoon z’n gang zonder jouw oren om mijn verhalen te horen.…

oudjaar, het is over het is bijna gedaan er resten je nog enkele uren afscheid doet lijden mijn hart doet pijn velen hopen reeds op het nieuw laten het oude onterven ik kan het niet meer aanzien zoals bij alles in het leven is het ook voor jou zo… alle schoonheid moet sterven vaarwel … tweeduizend zeventien!…