Alle inzendingen over universum OR vragen

"Eeuwige toeristen van onszelf Geen landschap is er dan hetgeen wij zijn Wij bezitten niets, niet eens onszelf Wij hebben niets aangezien wij niets zijn Welke hand zal ik uitstrekken en naar welk universum? Het is niet van mij, maar dat ben ik"…

Ze zijn van een ruige vastberaden schoonheid, de gedichten van Albertine Soepboer sneed iemand ooit eerder zo het universum in stukken om het daarna in een bizarre schoonheid die verbijstert opnieuw in elkaar te zetten?…

Spelende vlammen, Dicht bij elkaar, Flikkeren zonder samenhang, Piekende brandstof, Kleine wervelingen, Touw met kaarsvet verbrandt, In de kleinste ruimte, Een universum rijk aan toeval.…

ongemerkt in de ochtendstond van het universum waarin ik verblijf weerspiegelt zacht in het vooruitzicht van mijn innerlijk jouw huid geworteld in mijn lichaam steeds dieper de stilte in de mij verleende tijd…

als mijn hoofd de wereld niet meer kent mijn geest een ander universum verkent neem mij dan in je armen en wieg mij wieg mij heen en weer en op een keer welt uit het diepst van mijn wezen jouw naam…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

Ook zwarte gaten de oneindigheid van 't universum het tijdeloze en de eeuwigheid van het heelal zweven evenzeer gelijk de dromen die wij weven als lege golven van het niets door 't onbekende Al…

soms dwarrelt een mens in stukjes uit elkaar onvindbaar zwevend in het universum niet al het gebrokene kan men helen spits je oren als woorden zeldzaam zijn ooit was poëzie alleen maar een stem…

Het leven is een vraagstuk Alleen de antwoorden vind ik niet En als ik dan de vraag kan stellen Kan ik mijn woorden niet eens spellen Iedere keer ik de kans krijg Raak ik de draad kwijt Stokken de woorden in mijn mond En ga ik maar door ‘verwond’ Maar om jou te sparen Droog ik nu mijn tranen.…

De vraag verwisselt van gedaante Zou ze genoeg van zichzelf hebben om hem uit zijn gedachten te redden, zou haar aandacht die troost zijn voor droge tranen zonder verdriet zou haar geduld blijven wachten tot ze nogmaals komen, en nogmaals Zou ze met haar nuchterheid nooit een droom een klap verkopen zou ze het kwaad weghouden van paden…

De dag waarop ik stop met vragen Is de dag waarop ik sterf Want ik wil het weten De gedachten in mijn hoofd kan ik niet meer verdragen Je vraagt me waarom Waarom ik het antwoord niet weet En dan geef ik je een kus op je voorhoofd Je lacht me dan uit en laat me verbaasd achter wederom Ik vraag het je elke dag Dan draai jij je om Maar dan…

he jij kan ik je vertrouwen? zijn je gedachten doordrenkt met haat? zie je vloeiend bloed als geruststelling voor de beelden in je hoofd of voel je -net als ik- woede omdat waar jij voor staat met bloed wordt weggevaagd he jij jouw haat mijn woede hoe moeten wij -in Gods of Allah's naam- hoe moeten wij samen verder gaan…

Zonder een verlangen vraag ik mijzelf waarom ik alleen mijn eenzaamheid niet wil verlaten en wacht op dagen die zwijgen en woorden die volgen wanneer ik mijzelf weer zichtbaar maak.…

wat heb ik u te zeggen dat u mij steeds weer leest is het mij uit te leggen wat het nu is geweest dat u zo hoog waardeerde ik vraag het mij echt af dat u mij zo "verteerde" mooie reacties gaf wat vindt u in mijn gedichten dat u mij lezen wil ... lezers zonder gezichten ik sta even bij u stil…

waarom zou ik meteen springen, en jij eeuwig peinzen waarom zou ik diep nadenken, en jij enkel grijnzen waarom zou ik hopen, terwijl jij het antwoord al weet waarom zal ik eeuwig onthouden, wat jij allang niet meer weet…

In de keuken, de holle stemmen gekibbel over de sloppenwijken, vliegen in lege ogen. Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte. Zij op het dek verbijt…

wat is beter of minder goed dan een beroering een grasspriet of halve onvertaalbare woorden wie is het kleine kind dat even om de deur kijkt zich terugtrekt en nooit meer wordt gezien wie is de schipper van het stuurloze wrak heen en weer door de storm gejaagd naar het zeemansgraf wat is beter of minder goed dan een mens die met…

ze nam een duik in troebel water niet dat ze het wist ging zoeken om te vinden het antwoord op haar vraag maar ze zag niets tastte in het duister vond geen weg terug toen besefte ze ik kan onder water leven de mist trok op en in het heldere water zweefde het antwoord op haar vraag ’s morgens is haar lichaam aangedreven…

Hallo pa je weet mij vraag het nooit maar heeft het zin te geloven hoe is het daar? is het zoals zij beloven heeft het zin om zondag niet te doen wat leuk is kijk graag naar je foto praat dan even denk en lach maar…. heeft het zin nou tot ziens pa en als het lukt ach laat ook maar zal wel stil zijn daar ‘t is tenslotte zondag.…

bloesems schetsen met een bleke pen en verspilde inkt gebruiken om rozen kwekend tussen wrede netels wraak te nemen op de lege wereld woorden zijn de balsem voor de ziel verstoten in gepleisterde strofen verzen van onbemande schepen die geruisloos uit de toekomst komen wezens die het felle daglicht niet verdragen opgescheept met levensgrote vragen…

kun je sterven aan dodelijke blikken de bodem raken van een glas bloedrode wijn hoe sterk moet je zijn om te kunnen overleven tussen andermans wanen die zo realistisch lijken hoe lang ben je in staat de zure druiven te slikken waarvan je weet dat ze niet rijpen zonder warme lucht en hoe blauw is het antwoord op al deze ongestelde vragen…

Ik kom strakjes bij je binnen Je hebt het me net zelf gevraagd Je deed het dan wel zonder woorden maar je hebt me uitgedaagd ‘t Was de manier waarop je keek schat daarna dat trekje met je mond En toen je hoofd een beetje scheef ging, lieverd toen begreep ik het terstond Maar we blijven eerst wat kussen en ik fluister in…

Die bevreemding, dat plots iemand je niet mag en dan- zo maar zonder reden- slechts dat slechte in je zag. Steeds nog leven met verbazing dat gebeurde, wat toen was, waar je plots- zo zonder reden- zoveel haat in ogen las. Het is niet erg, maar maakt onzeker, dat het niet voorspellen laat wie van hen ( vandaag je vrienden) ook nog morgen…

Hoe zou het zijn als je op de één of andere dag invalide raakt Vanuit je rolstoel naar de blikken kijkt van haat Dat niemand je meer ziet en je alleen laat staan Hoe zou het zijn als ik blank was zoals jij Zou ik dan meer kansen hebben in de maatschappij En niet in een hokje worden gestopt door de tegenwoordige tijd Hoe zou het zijn later…

Waarom wil je in je verdriet Blijven wonen Waarom wil je al je scherven Bij je blijven dragen Weet je dan niet Dat ze je dag na dag Meer zullen gaan verwonden En dat je huis van verdriet Steeds groter wordt Terwijl je kleiner bent gaan wonen…

Vlissingse meisjes flaneren en paraderen, lijken welhaast te marcheren Als je ergens gezien wil worden, is het wel op de Boulevard. Meisjes van het mooie weer en van de zon, en met altijd de wind in het haar, zeg me waar ze jullie in de winter parkeren, dan ga ik op zoek en vind jullie daar. Ik loop dan een stukje met jullie op,…

Sinterklaas mag ik u wat vragen eigenlijk wil ik u daar niet mee plagen het is niet bestemd voor mij maar voor de mensen die wachten in een rij die hebben niets te eten laten wij dat niet vergeten geef mijn geschenk maar door ik heb geen honger hoor.…

alleen vandaag ben ik het kind met ogen, niet vervloekt alleen vandaag behoor ik tot de toekomst en de waanzinnige visioenen die als lichtramen uit de wind vallen vraag over morgen vraag over dromen van duizend keren onschuld vraag of ik jou wil aanraken voorbij de golven, de meeuwen de waarheid en de spartelende vuurtoren vol introvert…

Noem mij een boom waar ik niet onder geschuild heb Noem mij een steen waarop ik niet heb gerust Noem mij een zee die ik niet heb bevaren Noem mij een ochtend waarop ik je niet heb gekust.…

ook niet voor verdriet over ongewilde manco's in je leven door 't onontkoombaar voorbeeld in je jeugd of later nog of door je onverbeterlijke genen je schuift je foute keuzes daarop af dan is je ook niets te verwijten je leven liep zoals het was dit is mijn slotconclusie maar waarom staat je die niet aan je moet het ook aan mij niet vragen…