Alle inzendingen over uren

Nee, jij breekt mij niet in stukjes ik blijf gewoon een geheel de vrouw van deze dag en alle dagen na deze nog te leven uren slaan niet de tijd stuk al zal de klok haar uren nooit voorbijlopen toch telt elke seconde ja, élke seconde telt…

na al die fijne uren die altijd weer te kort duren uren van zwijgen lachen drinken,vrijen, praten oh ja, de hond uitlaten even alsof het voor altijd zo zal zijn... maar dan toch dat refrein ik zal er gauw weer zijn.…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

ik speel tikkertje met nachtelijke uren dromen blijven uit…

Het opkomend licht passeert de laatste uren van de duisternis…

Lange dagen, uren op je kamer doorgebracht, al je vele vragen, tja, wat had je dan verwacht? Lange nachten, de slaap die niet wil komen, einde van je krachten, wakker geschrokken uit je dromen. Eenzame uren, alleen zul je moeten overleven, veel te verduren, en altijd weer je liefde geven.…

Niet op de uren die in muren dringen van woonst of werkvertrek. Maar op de uren die, van de wijzers afgespat, verdwijnen en verdwenen zijn, hoewel ze in glitterpakken op het netvlies hangen. Dit is wat ons de wandklok toont. ---------------------------------- uit: 'Circulaire systemen', 2002.…

Uren en minuten, seconden en secondanten, tijd is een wijnstok wat groeit er aan.…

Met haar hese stem leest ze voor in de schemer- uren vol liefde.…

Vergeten uren. Je bent steeds weer onder weg. Tot het tijd is...…

- Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de levende, heldere dag met bloemen en blijheid en liederen zoet - maar ach! - maar ach!…

Zoveel mooie uren Zoveel besproken Tussen deze muren Zo ineens alles voorbij Gewoon alles vergeten Je denkt niet meer aan mij Zoveel mooie uren Zoveel erotische momenten Waarom kon het niet langer duren? Zo ineens alles voorbij Ik wil het gewoon niet weten Dat jij mij ineens bent vergeten....…

wandelen langs verlaten stranden blote voeten in het zand met de zon hoog aan de hemel samen lopen hand in hand lekker luieren schelpen zoeken uren zwijgen uren praten boeken lezen echt genieten en de boel de boel maar laten…

nachtelijke uren donkere gedachten pijnvolle momenten niet te verzachten talloze herinneringen achtervolgende figuren moeilijk te ontkomen confronterende uren angstaanjagende dromen in een web gevangen hersenspinsels gestild in verlangen doorwaakte momenten langzaam verglijdend zonnig morgenlicht warm en bevrijdend…

De mens in mij loopt achter de woorden aan waar tijd geen letters kunnen vertalen tikt liefde de uren nog immer vooruit geen klok tikt haat zelfs niet op de halve uren wanneer een enkele slag raakt, tikt de tijd door naar één minuut voor twaalf nu nog zestig seconden...…

Ik droom ons het is een gegeven Ik droom ons in eindeloze uren Ik droom ons en vraag me niet waarom…

in eeuwenoud onbestemd verlangen kruipen de trage uren razendsnel voorbij…

De klok tikt langzaam de uren rond. Het onderscheidend ritme van mijn hart. Het verlangen leeft van schemering tot de ochtendstond iets te willen hebben van wat nog niet eerder werd gehad. De klok tikt langzaam de uren rond. Het onderscheidend ritme van mijn hart.…

Een niet aflatende gedachtenstroom raast door mijn hoofd mijn hart en door de nevelen van de nacht waarin ik wacht uren en uren op een teken van jou dat nooit zal komen alleen in dromen kan ik jou strelen lieve woordjes fluisteren jou minnen wat moet ik toch beginnen als het donker valt ik voel me zo verward met de pijn van binnen…

Minuten groeiden uit tot uren, uren werden dagen, jaren geleden. De dagen weken en pas later tellen de jaren, zo rollend over het plavei. Op het bankje halverwege en louter mijn lief aan mijn zij, rusten wij even. De wind slaapt, de herfst ontwaakt, het meer ligt er minuten lang rimpelloos bij……

Minuten groeiden uit tot uren, uren werden dagen, jaren geleden. De dagen weken en pas later tellen de jaren rollend over het plavei. Op het bankje halverwege met louter mijn lief aan mijn zij, rusten wij even. De wind slaapt, de lente ontwaakt, en het meer ligt er minuten lang weer rimpelloos bij.…

op het hoge duin nu al uren loerend een vogelaar terdege verkent hij ons aller gevangenis…

Uren heb ik gedaan, Over een simpel gedicht als deze. Waarom kan simpel, nou zo verrekte moeilijk wezen?…

Muzikale vertelling eenzame uren fluit ik Vivaldi - liefde in eeuwig verschiet…

ik mis je in uren die als dagen maanden duren kon ik tijd bezorgen vandaag was het al overmorgen…

de dagen geketend aan stilgevallen uren getekende wijzers naar geërodeerde stomgeslagen tijd…

traag sleept de week zich door de nachten voort als koude stroop door een gesloten poort ineens is daar het uur c'est un Moment Suprême opeens ontwaar ik vuur en snelheid zonder rem minuten uren dagen weken maanden jaren eeuwen de tijd heeft alle tijd en uren duren uren om toch weer eindig te gaan blijken er was alleen een eindeloos…

Ik kijk naar een beeldscherm uren per dag Ik kijk naar woorden en letters Alles kan, alles mag Schrijven is werken Werken, resultaat Secretaresses, kantoorklerken Schrijven is een daad Schrijven is geen hobby Schrijven is veel meer dan dat Voor iedereen met passie Eigenwijzer dan een kat Ik kijk naar een beeldscherm Uren…

Herinner je hoe je gedragen wordt al is er heimwee in de trage uren.…

staat ik sterf in leven zonder perspectief de uren zijn voor mij, maar wie is morgen nog mijn lief…