242 resultaten.
Zachte zijde
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 275 strelen heur haren
aanvoelend als van zijde
haar borsten bewegen
in zacht zuchten
die meer dan schoonheid schenken
en niet in afstand vluchten
terwijl de huid als pril gras
schemert in een open weide
ogen als zwarte kralen
bespelen in andante
het ritme van het hart
verborgen achter voile
mij zoekend als vragende verwante
in verdreven…
Wie ben ik geweest
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 61 Wie ben ik geweest
toen natuur werd vernietigd
bossen gekapt voor productie
dieren door honger verdreven
de hele wereld in onrust
gevangen in vreemd verlangen
wie was ik in werkelijkheid
toen mensen elkaar te lijf gingen
niet uit liefde of vrede
wie was ik in hemelsnaam
toen jij de hand sloeg aan jezelf
niet langer door kom met…
De pen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 150 Verdriet en pijn worden verdreven.
Zoekend reis ik door mijn geest,
vind dan lang vergeten herinneringen
van een leven vol geluk.
En ik schrijf:
“Deze dag kan niet meer stuk.”…
Land van mijn dromen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 196 Ik voel opa’s ziel in mij
krimpen van verlangen
naar grond, geen akkers
maar eigen graslanden
niet langer verdreven worden
door de boerenzonen
met hun honden, muizen
en wantsen in de bedden
voor hun zieken en hun zere rug
van het ploegen en het planten
wieden, oogsten en malen van het graan
Ik ben verder gegaan…
paniek
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 37 haar kloppen
zoekt in de doolhof
waar angst geen uitweg kent
de moesson zich laat gelden
op delen van het lichaam die
je bijeen houden, verstikking
in beleving en geen stem die
je tot een zuchtje wind kan temmen
minuten raken uren waar
kwartieren vluchtig in
seconden verdwijnen, schreeuwen
tot de klok van alle onwerkelijkheden
wordt verdreven…
Wie is nou de Terrorist ?
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 452 , waar angst
de bommen gooit en haat met liefde
wordt vergeleken, straten afgezet
omdat de postbode was verstrooid
Waar hoofddoek en tulband
naar het oosten al knielend wijst, is het onze
lach, die naar hen grijnst
Wie wijst nu stil naar de juiste terrorist, ik noem
een Blair een Bush , maar ook die Arabist;
en zelfs als nu, Saddam is verdreven…
Molens
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 542 Verdreven warmte door kille kieren
Waar klam en vocht deed zegevieren
Kraken in nachtelijke symfonie Molens
Draaien stenen verkrampte nieren
Verhulde pijn ontbering reeds gewoon
Noeste arbeid beloond met karig loon
Beeldend het landschap tot op heden
Door miljoenen bezocht en betreden
Zo het ware en altijd het heeft behoord
Draaien zij…
Voor Annick (vermoord teruggevonden)
netgedicht
4.0 met 38 stemmen 1.628 Als 't roze morgenlicht
een lieve dag aankondigt
maar plotseling door
zwarte luchten wordt verdreven,
zo werd een veelbelovend leven
in één klap afgebroken.
Geen afscheidswoord werd nog gesproken.
We vinden hier geen zin, geen troostend woord
en toch draait veel op deze dwaze wereld voort.…
Zoon van Icarus
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 365 Wat is de wereld toch licht
als het donker is verdreven
langzaam de trap bestijgend
die de aarde beneden laat
de zongele hemel naderbij
fel knipperend in de ogen
Alleen is daar helaas
nu echt de laatste tree
de keuze is afdalen
of toch verder
Aarzelend wacht hij de komst
van de avond van de nacht
tot de eerste langs zal komen
Springend…
Donker
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 160 Donker wordt verdreven.
Geluk is weer in zicht.…
In de liefde verraden
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 1.987 Een liefdeloze blik
In haar roodgekleurde ogen
De trilling in haar stem
Haar hoofd verslagen gebogen
Het leven heeft zijn nut verloren
Nooit meer in haar leven
Zal zij iemand bekoren
De liefde in haar is eeuwig verdreven
Een stenen muur om haar gebroken hart
Door geen mens te doorbreken
Geen wezen op deze aarde
Zal haar hart nog doen…
Cirkel van Geluk
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 736 het voor heel even,
De sleur wordt door het lot verleid,
En blijft aan dit moment kleven,
Het lot gaat verder zonder spijt,
En losgekoppeld zweven,
Een Cirkel van Geluk is bevrijd,
En raakt van de grond verheven,
Elke ziel die door de tijd,
In voorzienigheid is verweven,
Richt de blik omhoog en raakt verblijdt,
Elke twijfel wordt verdreven…
Schrift
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 518 Maar een tijd terug
Had ik dat alles opgegeven,
Met de muur tegen de rug,
Door de tijd verdreven,
Het papier bleef leeg,
En dat was precies hoe ik me voelde,
De inkt kwam niet verder dan een vage veeg,
Ik wist niet meer wat ik bedoelde,
Maar nu heb ik hier toch weer een vol blad,
En het voelt goed,
Ik weet niet eens meer waar ik mee zat…
bij het breken van de bast
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 425 basten van bomen
het gewin van hart en zin
vloeken op wat wij minnen
het zwerven diep van binnen
voor wat het vluchtend licht zo raakt
stellen wij ons onsterfelijk op
alsof naaktheid nooit heeft gestaakt
langs smalle wegen in galop
welk uur is het dat wij vrezen
als sluimerend de dageraad ontwaakt
zijn het de schimmen, uit onszelf verdreven…
Onbewoonbaar verklaard
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 Noodzakelijk onderhoud
Wegens permanent
Tijdgebrek niet
Uitgevoerd
Overal kieren en
Spleten, planken
Die het begeven,
Dak dat lekt -
Wilde er nog
Wel in wonen,
Maar zag op een
Morgen een wit bord
Met zwarte letters
Op mijn gevel aangebracht
Mijn lichaam was
Onbewoonbaar verklaard -
Stante pede werd ik
Van mijzelf verdreven…
kokmeeuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 84 hoog de hemel kijkend
staat hij op een paal
krietend krijsend
alsof hij zeggen wil
vanmorgen nog toch
vloog daar mijn lief
onder haar chocoladen kop
boven rood haar poten
vonkte wit als pas gepoetst
zilverend het verenkleed
dat naar voedsel vissend
in de zilte vismarkt dook
als een vlokje sneeuw
door zonnestraal verdreven
schoot…
Paradijs van wapens en geweld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 Een vrouw met een geweer
Verdreven.…
tot ontploffing gepest
netgedicht
3.0 met 36 stemmen 2.817 Hij was de krabpaal van hun schelden
en soms zelfs de platte speelbal
van hun tot vuist gekropte gal
één die ze in nalachen nog wegkwelden
onder het vriezen van hun blikken
leken zijn ledematen als versteven
en was de korte glimlach verdreven
in een bad van wat angsten prikken
zijn hart dat overtrokken is met een lijmlijn
en als een glazen…
armenslaap
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 820 je duffelde mij onbewust
weer warmpjes in medeleven,
het slapende niet verdreven.
in je omarmende armen
zweefde ik weg als herboren.…
1953
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.272 een schip vergaat
en radeloze ogen
spreken een taal
die niemand
verstaat
geen veilige haven,
niet eens een plek
om eervol de vele
honderden doden
te begraven
hier een vader, zoekend
naar een veilige plek
en met gebalde vuisten
zijn Schepper
vervloekend
daar een gezin, verdreven
naar het dak van hun
woning, de gevouwen
handen…
De levenslust voorbij (in memoriam Simon Vinkenoog)
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.170 Zo heeft hij steeds de somberheid verdreven.
De marihuana was daarbij een must,
Hij was zich van de risico’s bewust
Maar niet van plan het roken op te geven.
Toen was er plots dat vuurwerk in zijn hoofd:
Zijn oude lijf dat kon zich niet verweren,
In één klap was zijn levenslust gedoofd.…
Onvolkomen bestaan
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 146 Heel zijn leven
In één plastic tas
’s Ochtends niet weten
Waar ’s avonds te zijn
Muts
Diep over hoofd getrokken
Verhoeden oog en contact
Bang
Voor genadeloze woorden
En onaangedane blik
Nu door kou verdreven
Dwalend en dolend
Doelloos en uitzichtsloos
Door deze hopeloze stad
Helaas
Te laat voor bed en dak
Liggend op een bank…
Dageraad
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Het donker van de nacht
wordt door de dag verdreven.
Haar eerste licht is wonderschoon,
ze bloost en kijkt verlegen.
Zwart afgetekend staat een boom.
Haar takken strekken,
om het moois te pakken.
Wiegend in de zonnestralen,
ijzige pegeltjes lekken.…
Stuk
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 199 Ik leef vooruit in de tijd
Zie mijn verleden soms met spijt
Ik heb alles wat ik in me had weggegeven
Nu voel ik me leeg, op en verdreven
Uit mijn eigen levensgeluk
Vallen velen brokken stuk
Het incasseren lukt niet meer
Elke dag doet mij nu zeer
Veel kon ik niet anders doen
Ik verlang naar liefde armen een zoen
Misschien nu wel zonder…
Een duinpan
gedicht
3.0 met 7 stemmen 3.904 Verdreven. De kust
was onveilig geworden.
--------------------------
uit: 'Kindsbeen', 1995.…
Manchester in rouw
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 134 droevige stilte na de bom
ongeloof verspreid in ogen
tranen zullen liederen zingen
enorme verslagenheid alom
het kwade kon het weer niet laten
sloeg toe in lafheid ongehoord
tal van jongeren werden vermoord
na een concert in Manchester
eendracht creëert een positieve kracht
het kwade zal worden verdreven
alleen het goede wordt geprezen…
koolmees vetpot
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 105 wit de wereld toverend
valt sneeuw gestaag
over tuin en terras
een dekbed vormend
voor het raam achter glas
de koude neerslag schuilend
kijkt groen en geel gejast
als bedelt hij de koolmees
staand zijn kopje scheef
kralen mij vragende oogjes
waar toch is die vetpot
die gisteren nog hier stond
als later weer verdreven
koning winter…
Megaliet
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 46 In Dwingelo's hemelrijk
Wijds firmament
Zijn hoogveen en heide
Al heel vroeg getemd
De bedden der Huynen
Van reuzen uit Juinen
Door Wodan en Donar
Verdreven uit 't hof
Van de eeuwige tuinen
En staat daar Procrustes niet
Menhir van steen
Eén brok megaliet
Tussen Havelte Borger
En Exloërveen?…
Innerlijke dwaling
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 668 Ik bedwaal de gangen van mijn gedachten
op zoek naar degene die ik werkelijk ben
maar verloor tijdens een reis door het leven
In beslagen wanden van getemperde krachten
kerf ik namen die ik als mijn koestering erken
voordat ik van de mijmering wordt verdreven
Tastend in de weke delen van duisternis
die met vochtige vingers de lucht omsluiten…
VIJF VIJF VIJF
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 3.051 Hier wordt u niet van huis en haard verdreven
En ongetwijfeld bent u nog het blijst
Omdat niet op een zwarte dodenlijst
De naam van wie u lief is staat geschreven.…