Alle inzendingen over verdriet OR gebroken OR liefde

Het heldere licht Schijnt kwetsbaar Op je wankele gezicht Onuitspreekbaar Is het stille verdriet Wat eronder ligt Onuitgesproken Bijna gebroken En niemand, die het ziet…

Hij heeft haar gebroken Zoveel pijn aangedaan Niets is er nu meer over Dan schaduw van waan Hij heeft haar aanbeden Haar ranke lijf gestreeld Zachtjes vol vertrouwen Gestoeid de lust gedeeld Hij heeft haar gekwetst Met ijsbloemen omhuld Emoties laten bevriezen Verdriet in tranen gehuld Hij heeft haar liefgehad Verlangde telkens weer…

Mijn grens bereikt de strijd gestreden Streep getrokken door mijn verdriet Waarom missen wat is verdwenen Van iets houden dat niet meer bestaat Mijn hart ontdaan van haar roze linten Geen pijn meer als je komt als je gaat Waarom missen wat enkel nog kwetst Het woord liefde leeg van ieder gevoel Mijn hart gebroken kleuren weggelopen Vlinders…

mijn hart gebroken, gebroken door jou. En al mijn liefde verloren, verloren bij jou. Jij zou de jongen zijn, de jongen uit mijn dromen. Alles bleek anders. anders dan in mijn dromen. Het was beter zo, beter zonder jou. Geen last meer van al die mensen al die mensen tegen mijn liefde voor jou.…

eenzaam springt het duizelend, suizelend van jouw handpalm in het diepe onbekende langzaam vliegt het zwevend, belevend zonder valscherm de afgrond tegemoet plots valt het rinkelend, klinkelend in stukken op de grond jij draait je om en loopt gewoon voorbij de stukjes van de puzzel het ontbrekende deel van mij…

Dat alles is voorbij en nu wacht ik weer op liefde in mijn eenzaam leven.…

Gebroken en gesloopt door die ene zin. Het einde van een mooi begin. Alles kapot, waar je ooit op had gehoopt.…

met roodgele tinten de aardbol geleidelijk opwarmt en verlicht dan zoek ik haastig naar een plekje onder de bomen en wil ik vooral zachtjes wegdromen naar een plek waar geluk en liefde hoogtij vieren de warme zonnestralen alle pijn en verdriet laten wegsmelten als sneeuw voor de zon en mijn hart weer vatbaar maken voor ware oprechte liefde…

Heel gelukkig ben ik nu niet en dat doet me veel verdriet. Ik wil zo graag terug naar toen en het vandaar met jou overdoen. Daar voelde ik geen pijn en verdriet, want weet je, het bestond er gewoonweg niet. Alleen maar liefde passie en genegenheid en plezier, humor en gekkigheid.…

met gebroken stem gestokt verdriet een laatste blik tedere kus hartverscheurend waarom nu samen dromen is niet meer heengegaan in een traan hoop verloren laat mij gaan…

Ik ben sterk, heel sterk Onafhankelijk ben ik Want het is ik die heerst over de wereld Sterk als ik ben De liefde kan me breken Liefde, het breekt me Ja, ik ben gebroken Maar door jou ben ik sterk en onafhankelijk…

een inhoud, met liefde, pijn en verdriet. geluk, verlies........ en een klap. terwijl de tranen stromen, probeer ik je te helen. part voor part. jij, mijn mooi pakketje, bent de puzzel. van mijn gebroken hart.…

Zijn laatste verzen zijn een tuil gekneusde bloemen op de grafsteen waaronder liefde levend wordt begraven. Op een puinhoop machteloze woorden en oeverloos verdriet als een verlaten hond likt hij zijn wonden: gebroken dromen laten scherpe scherven. Zijn ziel schreit want wie blind wordt moet leven met herinnering aan licht.…

Gebroken is het woord dat tranen laat verdwijnen met gedachten die wegglijden als onze stilte niets meer deelt, het verdriet in elke herinnering dankbaar meekijkt en ik zwijg zolang zwijgen niets verandert.…

Sinds mijn hart het leven heeft gekregen Heeft het veel mee gemaakt in zijn leven Het heeft liefde gehad, liefde gegeven, mensen verloren, pijn geleden Ik heb mijn hart gegeven en gebroken terug gekregen Het is uitgeknepen, tot poeder verbrijzeld, kapot geknepen Mijn hart heeft geleefd is gestorven, kapot gegaan en weer opgestaan Als een feniks…

bij elke aanraking groeft hij echo's in zijn hoofd gigabytes aan data voor de dag dat zij soms aarzelt hij, dan trilt zijn bovenwimper licht in twijfel over het moment hier maar vast te houden om dan toch hij leeft hun liefde gisteren het aandenken aan een morgen die misschien wel nooit…

geschreven het mannelijk zijn werd nu actief de buitenwereld riep, de liefde kwam en gaf verwijdering, gedeelde liefde werd gedeelde smart en meer nu is liefde meer verdriet het niet meer zien en horen geeft het idee van verloren maar als je alles goed bekijkt geldt dit niet voor de eeuwigheid is het de liefde, die het leven leidt de…

Zodra je in het leven denkt, dat je iets hebt bereikt vallen zwaluwen uit lucht, doordringend gekrenkt het ideaal blijft onbereikbaar, onhoorbaar lied het is de liefde die zingt, intens over verdriet in ongeschreven boeken door essentie van leven heb ik vandaag een nieuw couplet geschreven over aarzelende zwanen op zoek naar een meer weigerende…

Voor helemaal niks leef ik dan nog beleef ik dan toch dat Al wat nietig scheen, ik, als compassie in jouw hart en geest achter liet zonder enig verdriet.…

met het groene palmblad bedek ik je witte bed zuchtend blaast de machine lucht in je longen ik tooi je met veren van de krachtige arend het infuus dient tikkend zout en glucose toe ik omring je met hemelse geurige kruiden helend verbinden we de treden van de trap…

Bijeengelijmd met hoop en kracht, de stukgeslagen liefde. Gebroken is alleen de pijl, die toen jouw hart doorkliefde.…

Ze weten hem daar ginder flink te raken, Het drinkt alleen niet met gebroken kaken.…

De engel als vuur, de engel in vlam deze liefde een gebroken dam jou die ik bliefde, geen kapitein aan 't stuur. De engel gevallen, geen liefde meer van haat bevallen, pijn keer op keer De duivel uit haar cel, mijn ziel mijn hart, gebroken door hel.…

Verdriet, meegevoerd door een storm van tranen. Pijn, opgeslorpt door een zee van zout. Machteloosheid, gebroken door een orkaan van gevoelens. Voortleven, een doodse stilte omsluit mijn hart en stilt de zilte druppels in mijn lichaam.…

Een gebroken man zit op de harde kerkbank dit keer helemaal vooraan zijn kinderen zitten onwennig en beduusd trillend tegen hem aan zoute tranen stromen verdriet en onbegrip …. waarom… zo jong nog …verdomme het doet pijn voorbij dit jonge leven alleen nog haar liefde zal altijd in hun gedachten zijn ik zie de blik in hun ogen…

Onder het gaas schuilt een ragfijn viooltje dat eerder krimpt dan groeien wil een gebroken spiegelstukje, dragend zijn eigen wonden doorsneed de tere bloem liefde leek ontoereikend voor wie zijn geschonden gebrokenheid is wat hen heeft verbonden. Geschreven bij het gelijknamige boek van Paolo Giordano…

stem en zucht, gebroken liefde dat is wat iemand aan zich bindt…

onbegrip voor wat hem overkwam is wat hem roerloos blijven doet terwijl de dag aan hem voorbijglijdt net als het leven de lijnen in zijn gezicht lijken dieper gegroefd als het vale schijnsel van de maan op zijn bleek leeg gezicht valt er zit een man op een bank in het park in zijn samengevouwen steenkoude handen ligt zijn hart gebroken…

Net als het woord “gevoelens” Elkaar nu niets meer te verwijten Enkel het gebroken glas is wat er overblijft.…

Ik zie de schaduw van een gebroken man. Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan. Er geurt het zoete bitter van manillatabak, het was ooit samengeluk, hij huivert ervan.…