Alle inzendingen over verdriet OR verloren OR pijn

Tranen in haar ogen Tranen voor mij, tranen door mij Mijn pijn is haar pijn Waarom wil ze toch bij me zijn? Mijn verdriet is haar verdriet Ik snap nog steeds niet wat ze in mij ziet Liefde is mooi, het houden van elkander Maar soms ook moeilijk tegelijk, de pijn voelen van de ander.…

Vrienden, broeders, strijdmakkers met speren in uw handen; vergeef mij alles wat ik deed: Mijn snijden, mijn hakken en mijn zagen, mijn pijn en nodeloos verdriet. Maar als u mij ooit blind en doof hier zwalken ziet: vergeef mij dan mijn stomheid niet.…

Het glanst weer van de klaver en de boterbloemen en heel verloren staat er ook een klaproos bij. Er zijn toch zoveel mooie dingen; die maken plots mijn hart weer blij en dankbaar kan ik ademhalen; al er is pijn en veel verdriet en zorgen, maar toch wil ik de hoop bewaren en niet alleen maar angstig zijn voor morgen.…

Schrijven is meestal de heler van de pijnen in mijn hoofd Alsof de inkt in het papier het vuur van de vijand dooft Ook dit verdriet heb ik al gegoten in mooie woorden en rijmende zinnen maar dichten heeft zijn kracht verloren Het bloedt nog steeds hier diep vanbinnen Ik wil alleen maar een beetje warmte Iemand die mijn tranen kust Iemand…

zachtjes kabbelt het rustende water dansende golfjes roepen zijn naam roodomrande gestorven ogen smeken verbitterd om verlossing het jonge verleden toont slechts verdriet aan het sterfbed van zijn geliefde ...voetstappen slepen op gerimpeld zand lopen verloren in het water "lieveling, doet sterven pijn?" eugeen…

Te kort mocht je in mijn leven zijn met versluierd verdriet verstopte pijn Nooit echte bloei of heel nabij nooit totaal aanwezig bij mij Emoties aan banden Aarzelende handen Soms op weg snel terug deur op een kier weer die rug Zo weinig nodig of het is gedaan jezelf en mij verloren laten gaan…

eenzaam hart verloren zoekend in de diepe zee eenzaam hart verschuilend achter bomen als een ree dwalend door de straten als geen mens meer buiten is eenzaam hart zoveel verdriet verlangen en gemis hunkerend naar warmte maar ook warmte doet soms pijn eenzaam hart wanneer zal het weer eind'lijk zomer zijn…

Wanhopig huilend bel je mij De wereld doet je pijn Je ziet het niet meer zitten Zo verdrietig, teer en klein Soms weet ik het niet meer Gaat zelfs mijn licht langzaam uit Wat moet ik doen? Waar doet het zeer?…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Alleen mijn hart voelt het verdriet, Het verdriet om een verloren waarde......... Ik deel mijn pijn met alle mensen die zich kunnen indentificeren met deze tekst. Wees sterk en je komt er wel uit: hoe lang de weg ook is: je komt er uit! Laat niemand je waarde afpakken want het is het mooiste en waardevolste wat je bezit...........…

Nu is er alleen die verdomde pijn... Weg de lach, weg de lichtheid van het leven, waar is zelfs mijn goede zin gebleven? hopelijk straks beter... en opnieuw wat zin, wat verkwikking voor heel even.…

De pijn van "zijn" zal altijd overheersen de pijn van verdriet eveneens de weemoed van wat ooit was is ineens weg, nooit meer goed. De pijn van onzichtbaar verdriet zal altijd om hen heen hangen als een doorzichtig voile waar geen traan doorkomt.…

kom terug klinkt een stem in 't water alsof het een vreemde is eentje uit later uit de toekomst die hier nu nog niet hoort uit een donker waas en niets gaat meer voort slechts nog de waterige, onweerstaanbare blik van een verloren, zinkend schip kom terug klinkt haar stem nog eens helder over zee sleurt alleen pijn en verdriet mee slechts…

Roepende om hulp heel zacht, in mijn hart een plek van leegte en verdriet door de pijn en wanhoop; verloren in het doolhof van eenzaamheid.…

Ga niet voorbij aan Zijn hand, houd Hem vast, Hij is er, ook al denk je ’t soms niet, want… Hij ziet je gaan en Hij ziet het geworstel, je pijn in je hart, jouw verdriet.…

mijn klanken zijn er nog niet mijn lied niet afgeschreven leeft in een ver dromenland het wil tot passionele tango voeren roeren diepe levenssnaren ontketenen dat stil verdriet in maten die onstuimig pijn bevrijden van verloren liefde dans dicht dimensies die verglijden haal aan banden hand op hand met rozen waar tanden kleurloos verbeten…

, leeg en vaag Ondoordacht en terloops geuit Veroorzaakten pijn en verdriet Zachte snikken klinken oorverdovend luid Ook al hoort een ander ze niet De nacht verbergt elke traan Ieder spoor op mijn wangen Dat leidt naar dat kuiltje onderaan Onderaan mijn hals waar elke traan zal belanden Als een poeltje van stil verdriet Dat langzaam…

Dat ze nu door de dood heeft verloren. Vraagt zich af waarom het zo moest zijn . Het verdriet doet haar zoveel pijn Zij hoort de wind die fluistert, maar de wind kan haar niet helpen. Om haar tranen te doen stelpen, zij voelt alleen maar het gemis Om het kind dat er niet meer is . De moeder wordt nooit meer diegene die zij ooit was.…

Ach, hoe is toch je diepste verdriet, wat je niet ziet, wat je niet kan horen in bodemloze afgrond verloren? Hoe eenzaam is je arme ziel de peilloze diepte waarin je viel en je pijn verbeet, hoe moet dat zijn? Maar hoe koud is nu je arme hart vervuld van smart en schreeuwend zeer Het wordt nooit meer licht.......niet meer.…

in een woordeloos verdriet zijn de tranen opgedroogd tot een woordeloos geheim de jaren vervagen alsof ze niet waren in de nevel van een mistig niets slechts de moeite verwoordt het verdriet van verloren vanzelfsprekendheid…

Hou van mij Zoals ik ben Als ik mezelf niet meer ken Van mijn zijn Mijn stralen, mijn pijn Van mij Mijn verdriet Verdriet om wat is Wat was Wat nooit zal zijn Hou van mij…

Verloren kijkt bevroren water naar buiten waar zachte wolken luchtig ogenblikken stilte raken dwarrelende vlokken dansen langs tralies van ijzige pijn, zij vinden verscholen verdriet, achter een stalen deur waar gesmolten water stroomt, zoekt zij kabbelend haar weg langs ontdooide dagen, roept wanhopig om de sleutel welke…

pijn Als het verlies en verloren gaan van wat men lief heeft toch altijd aangekomen op een plek…

’t Verlangen loopt verloren in een land dat nergens is, niets dat niets betovert. ’t Beminde reine snelt van hand naar hand en de stilte die het nu herovert is geschrift dat enkel schrift verovert. Het ijle vliedt het lege in, verdriet lost op in pijn en leed verdwijnt in ’t lied dat niemand lezen wil, dat niemand schrijft.…

Met jou samen, gaat het niet Met jou samen, heb ik verdriet Met jou samen, voel ik pijn Zonder jou, is het verdriet niet minder Zonder jou, is de pijn niet weg Maar zonder jou zal dit alles een keer slijten En op een dag verdwenen zijn…

Verdriet maakt ook dat we emotioneel groeien, Om na een tijd weer op te bloeien. Verdriet maakt een strijder van een mens, want we vechten er tegen heel intens. Verdriet doet een ieder altijd pijn, Maar we weten dat er ook goede tijden zijn.…

Verdriet wie heeft het niet hoe vaak heb je dat hoe lang hoort verdriet Verdriet om iemand die er niet meer bij is iemand die er nog hoort te zijn hoe lang blijft dat gemis Verdriet allemaal vragen die er zijn niemand kan ze beantwoorden wel diegene met dezelfde pijn Verdriet je moet het ergens een plek geven voor je liefhebbenden…

Dat komt door de liefde die ik verloor. Ben ik wel klaar om opnieuw te beginnen, Ik sta nu voor alles helemaal alleen, Maar het doet allemaal zo’n pijn van binnen. Wat houdt mij nu nog op de been. Moet ik nu nieuwe mensen toelaten in mijn leven, Was de tijd van verdriet niet veel te kort, Bij die gedachten begin ik al te beven.…