Alle inzendingen over vergeten OR spelen OR leven

Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar ik trek het aan om in de tuin te werken In mijn herinnering ruik ik zijn geur en alles krijgt weer kleur Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit even dat gevoel van zijn Dan gaat hij in de was en belandt in de kast tot hij totaal is versleten En dan wordt ook deze herinnering vergeten…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

onmerkbaar speelt humor in lach en ogen zijn eigen spel twinkels in opslag sluiten in volle verbazing de lach in ontspanning van woorden die elkaar weten hun komaf nooit zijn vergeten om het leven wat dragelijker te maken het te laten smaken naar meer door nog een keer toe te tasten speelsheid die nog defileert in het…

die ene zin hij moest nog komen… mijn pen wacht in trillende handen op dat wat maalt de woordendans die rondjes draait als een nachtvlinder bevangen, speels in de weerkaatsing van het lichtjesheelal zo zoetjesaan zal er een strofe ontstaan in het vers dat tot leven dreigt te komen leg ik een vergeten het niet meer willen…

Leven is aandachtig balanceren, tussen winnen en verliezen. Tussen leeg of veel te vol, zoals in ons eigen hoofd. Ons eigen stadion. Leven is naar spelen kijken. Leven is balanceren, zoals baldadig voetbal is. Spelen met een bal. Leven is samen balanceren. Is anceren zoals voetbal is. Leven in ons eigen hoofd. Spelen zonder bal.…

Er was eens een meneertje uit Terhei Die deed mee aan de krasloterij Hij kon het krassen echt niet laten en nou zwerft hij over de straten Dus vergeet niet, speel altijd met mate!…

jij holt maar door neemt niet eens de tijd om even te rusten in zuchtend jezelf zijn getrapt in de val van weten is macht zonder ontzag voor de balans in het leven ja hoofdzaken vergeten in dansen aan touwtjes door anderen gegeven ter volmaking van hun web zij spinnen garen uit jouw spel als marionet halen je in als jij vertraagt…

Als ik de kinderen zie spelen en hun klaterlach heb gehoord dan ben ik alle ellende vergeten en hoor ik weer elk lief'lijk woord. Als ik de kinderen zie spelen dan word ik warm en blij want een paar van die kinderen zijn de nazaten van mij.…

in de schaduwzijde van mijn leven kwam ik je eindelijk tegen je bent een nieuwe zon jouw licht verwarmt me omdat een ander dat niet kon je laat me dansen en spelen met woorden die in een vorig leven niemand konden bekoren geef maar je liefde die verder reikend is dan de koele stilte van toen waarin niemand wist van…

je vertelt me liefde ik kijk je aan je woorden heb ik niet verstaan maar zie je lippen vochtig je tong likt zacht het rood ik wil me niet bewegen ben als de dood om jouw magie te onderbreken praat maar met je handen speel het spel dat tijd vergeet ontdekken heet en altijd samen wordt gespeeld…

soms kan ik de wereld niet meer raken die anderen met eigen beelden maken hun werkelijkheid vol met emoties die als los zand langzaam door mijn vingers glijdt geen enkele affiniteit om toe te treden tot het spel dat in hun ogen leven heet maar het verleden snel vergeet de diepgang is verdwenen stiltes worden niet gehoord zij genieten…

Ik had jullie willen vergeten als bijzaak bij een spel: boom en vis, elkaars onbenaderbaar toneel Er zijn treurwilgen die hun takken hangen Er zijn vissen die springen…

ik ben je niet vergeten al sinds mijn geboorte heb ik jou op mijn geweten jaren ben je weggebleven af en toe wat schaduw of het grauw en wit van een gezicht maar de laatste tijd maak jij toch min of meer een ongepaste inbreuk op mijn leven waar cultuur haar mooiste kanten toont zie ik jouw hand die vergankelijkheid beloont jij…

en hun tijdloos spel met de seizoenen spelen ik wil weer leven en aan hen mijn aandacht geven niet aan de bollebozen in techniek en zeker niet in politiek wat zij u steeds beloven daarover kom het schaamrood mij en u te ver naar boven…

Nog niet zolang geleden Besloot ik een plan te smeden. Ik bezocht daartoe een smid Met de vraag hoe je een plan verhit En hoe dat het best in te kleden. Hij zei er is maar een receptuur Smeed het met inwendig vuur.…

Zingen, lief, zich belijden In de naakte heimlijkheid Waar de goden zelf in schrijden Door de godenloze tijden Enkel kenbaar de gewijden Als hun hand de zegen breidt,- Zingen, lief, is zich belijden In zo naakte heimlijkheid! Zingen, lief, is zich versteken In een vindbaarheid zo schoon, Dat naar echo-lichte woon Onder jeugd-en-liefdes…

Weg boven dood en leven zweven Wij op in duizelhelle schrik: 0 kort en onbegrensd beleven Van eeuwigheid in ogenblik!... Het maanlicht vult de zuivre heemlen Met glanzende geheimenis, De luisterblauwe verten weemlen Van Die alom en nergens is.…

Daar ruimt de wind en vaagt de heemlen schoon. Vanavond nog zult gij verheerlijkt zijn Wanneer de winden sluimren aan uw troon, De sterren vlammen in uw baldakijn: Als tussen u en uw oneindigheid De schaduw valt, en in dat klaar gewelf Uw blank geluk dat god noch mens benijdt, Niets ziet weerspiegeld dan zijn glimlach zelf:…

De wolken spieglen in de zee. Het is geen avond en geen nacht: Geen schijn van zon of maan of ster Vloeit door het hoge koele blauw Achter het windloos vlotte zwerk: Niets glanst in hemel of op aard Dan enkel uw verklaard gezicht. Het is geen avond en geen nacht; De wolken spieglen in de…

De smalle ring, de gouden band Schendt niet de naaktheid van uw hand, Gelijk uw stralend lijf niet weet De schaduw van zijn donkre kleed: Uw stralend lichaam lijdt noch weet De schaduw van zijn donker kleed, Zoals geen lijf of stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart: Geen…

Wij hebben ons vandaag verlaat! Pas bij de laatste brug Waar 't voetpad tussen 't gras vergaat, Daar keerden wij terug. Achter ons dekt de witte damp De schemerende landen. Zó zijn wij thuis. Wij zien de lamp In loveren warande ... Wat gingen wij vanavond ver, Het werd alleen tè laat: Nog verder dan de gouden ster Aan blauwe hemelstraat…

De zon wordt onverbeeldbaar schoon Boven de mist die houdt omhangen Der wereld windestille woon In dit vertederd dagenlang verlangen. Weer blankt de boskamp, een besloten zaal, Een witte kamer die de bruid verwacht, In smetteloze glanzeloze praal Op uit de zwarte nacht. 't Berijpte hout van alle kanten In gaasgeplooide wand verscholen…

overmoed en passiviteit kiest voor genotterigheid   wentelend in water drijvend in nevels zompend in modder slaat hij zijn slag op de grens van gaan en komen vergrijpt hij zich aan taal letterledig spreekt hij van verpozen en grammatica beweegt zich als een slang tussen twee gedachten spreekt niets nieuws het heeft geen zin te vergeten…

Vergeten woorden spelen als akkoorden door m’n hoofd, wanneer ik naar je kijk. De cadans van je adem en je hart volgen je stem als je zachtjes zegt, ik hou van je.…

Zijn naam is nog niet vergeten in mijn tijd.…

vaders warme jas Je klinkt naar wat ik ken Maar totaal vergeten ben Want de stilte tussen elke klank Vult mij met vreugdevolle dank Speeldoosje speel Speel, doosje, spéél Speeldoosje, speeldoosje, Speel, doosje, spéééééél…

Met zoveel liefde heb ik van je gehouden dat, nu ik bijna je vergeten ben, het zeggen van je naam mij is gebleven een liefkozing, waar ik dagen op kan leven. En dit is de liefste herinnering: hoe op het plein, een honinglied van linden, vanuit de schaduw over witte straten je aan kwam lopen.…

In een vorig leven zat ik als ik even tijd had op de drempel in de zon. Af en toe waaide een wolkje stof op van de weg. En als Rachels raam openstond kon je haar horen piano spelen. Op een dag werden wij allemaal vermoord. We hebben toen verschrikkelijk geleden.…

speel liefde door het leven als een spel van verzoening tegen geweld voor vrede zonder tralies zonder hel…

ik speel met je tranen ben onder en boven vergeten weet niet meer hoe ik moet leven kijk naar je ogen het blauw en de ronde bogen van wimpers en wenkbrauw voel ze in tegenbewegen bij het opslaan en dichtgaan ze lijken nat van de regen door de ruiten zie ik de dag zoals die buiten altijd al was een decor waarin dingen verschuiven…