Alle inzendingen over verhaaltje OR verzinsel OR kinderen

je hebt geboekt maar niets klopt alles is verzinsel de gedroomde bestemming een gefingeerd landschap het fraaie uitzicht is een blinde muur en 't ultieme gedicht wartaal... zo blijkt het bestaan weer eens een leugen maar je moet er wel in blijven geloven als je leven je lief is Lejo van Kuijeren…

Toveren mag ik toveren met licht Binnen oogbereik de bloemen van de toverhazelaar Groot gevaar idylle van lente te verstoren: Gele bloemen als gouden spinsel uit een sprookje Verzonnen verzinsel zelfs onwaar? Toveren mag ik woorden tot in dit waar gedicht.…

" Wel, zei ik: "ik bewerk je foto, publiceer ze op het internet en verzin een verhaaltje." ach, zo! toen vroeg ik: "als jij een foto neemt van mij, wat krijg ik dan in ruil?" antwoordde de sprinkhaan: "mijn portretrecht, natuurlijk!!…

Je maakt een verhaaltje dat je zou willen dat gaat komen. In je dromen heb je het altijd fijn. Nou ja, de nachtmerries maken je bang en doen pijn. Maar weet dat je de dromen zelf maakt. Het gaat over wat je wilt of wat je heeft geraakt.…

Je kunt niets meer verbloemen dan een wereld om je heen een verzonnen fantasie die je niet begrijpt die zelfs jij niet begrijpt je eigen verzinsels.…

ooit opgevoed voor de rol plaatsbekleder op aarde volleerd te oordelen uit Zijn Naam een griezelrol waar ik uitviel op mijn twaalfde God bestaat niet als ontluist'rende regelgever een verzinsel uit voor machtswellust gister speelde ik vol verve toch die rol maar ik geef toe ook in spelvorm kan ik 'm nog steeds niet aan hij…

“Je bent met rekenen een beetje dom, Maar met de realistische methode Die hier op school door mij wordt aangeboden Weet je misschien wel raad met deze som: Als elke som straks fout gerekend wordt Wat krijg je dan van mij op je rapport?”…

ik wacht ze op langzaam kruipen ze langs de muren omhoog slangen als draken die kronkelen en sissen met giftige tong mijn hart bonkt iedere nacht weer weet ik dat ze komen ik tem ze met woorden voer ze een verhaaltje ik vecht met de draak mijn ogen worden zwaar in het ochtendlicht slangen-draken gekooid op de muur ik laat ze…

Ondanks uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse…

de tijd vliegt hij maakt bang hij sleept en stelt teleur de tijd is een fantoom hij doet pijn hij hamert en lacht me uit de tijd is een despoot hij dwingt tot buigen hij wijst en ik word gek de tijd is een verzinsel hij doet alsof hij slaat en ik loop weg de tijd heelt hij is een slak hij kruipt en ik wacht…

Ik kan een vriendje bellen, Of aan mijn zus een verhaaltje vertellen. Gelukkig kan ik binnen, Een heleboel dingen verzinnen.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Zeven kleine mannetjes die vielen op hun bek danig op hun bek zeven kleine mannetjes die stonden toen voor gek kranig nek aan nek zeven kleine mannetjes die wisten toen hun sporen uit danig in hun sas zeven kleine mannetjes trokken toen hun kleren uit kranig als dat was bliezen ze dit verhaaltje uit bang dat er nog iemand was zeven naakte…

Ik laaf mij aan de vele woorden Die stromen uit mijn hersenspinsels Samen verbind ik ze in akkoorden En schrijf ze op als papieren verzinsels Mijn woorden laat ik zwierig dansen Voor de ogen van een menig lezer Het zijn vaak geschreven kansen Maar ook soms dienend als genezer Ik luister naar mijn ongeschreven taal Die woorden zijn nog ongeboren…

jouw woorden in een stank van poepluiers afbuigend langs de afvoerput van deze wrange wereld jouw poëzie verschoond in regengordijnen gladgestreken met een vooroorlogs strijkijzer jouw zinnen eens geschreven in een brevet van onvermogen verzinsels in een taal die ons wereldvreemd is jouw gedichten waarin de bliksem is ingeslagen…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

lijden lag licht te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

lijden lag languit te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

Slechts heel spontaan Nooit meer echt de gade van weleer Nooit meer mijn lans in haar mooi' schede Verzinsel en nog meer sprookjes Opgebouwde liefde Nooit meer haar lust…

wat vertellen even maar een klein verhaal ergens tussen in dit universum een verhaaltje in een vreend taaltje maar verstaat u mij wel? of toch niet zo goed? probeer het gewoon ik doe het schrijf maar op het is niet top maar toch ook geen grote flop toch?…

Laat me even stil worden, even alles op een rij, niet nog een telefoontje, een map, een vraag, een klop op de deur, een verhaaltje, gemopper of gezeur... Laat me even bij mezelf komen! Hoe kan dit toch, en telkens weer: zoveel bedenkingen, taken, verzoeken, verdrinken tussen al die boeken, die schema's en plannen.…

veel dingen bestaan zonder naam ze zijn te erg voor woorden sommige dingen zijn verzinsels ze zijn gewoon niet waar andere dingen worden zozeer verbogen dat je ze bijna niet herkent er zijn dingen die ongezien voorbij dobberen terwijl andere roerloos liggen en weer andere die almaar voorbij vliegen dingen vervangen soms…

Opdoemend bevrijding der luchten ziet de nacht, waarin 'k mij boven zee en land verheffen kan, jou strelen met dit lied van git dat in jouw kamer klatert en vlamt en doeken zet in lichterlaaie, zand van rotsen maakt, van tongen tentakels met de kleefgreep van ware verzinsels die mij gaar binden als sliert op een spoel.…

De liefde is een rare lamp waar al het donker zacht in glimt en glooit rondom: schaduw maakt in haar klaarte vrije val en waar de liefde liefde plooit rondom de wantrouw als verzinsel wijkt alom.…

in mijn windtaaltje had ik voor iedere situatie een eigen verhaaltje vol tonen lange loopjes geslis gesis en gelispel naar benauwend angstig gefluister luister naar korte en lange aanlopen opzwellend tot een magistraal kort voor de alles vernietigende implosie in de stilte na het nooit verwachte ongeval auditief en visueel ben…

Je ziet het in mijn zinnen Wat een leven ook verstoort vind het in de zin Zinnen die worden gehoord Zo zinnig als het leven het leven zinloos aanhoort is het een verzinsel dat ontspoort maar in de ruimste zin van het woord heb ik mijn zinnen gezet, met dit als antwoord op zinnen, verzinnen, bezinnen heb ik dit zintuig de juiste zin gegeven…

het hart rijmt wezenloos op de weke denkbeelden die mijn geest passeren, er is geen tijd die meer spreekt dan het knarsen van mijn slenterige tred laat de dood mij nooit royeren maar spreek met stille gebaren ik kan het raken, de geur van bederf valt als plak van mijn tanden, het geel vertaalt slechts ouderdom en machtigt mijn verzinsels…

Deze regel is uitzondering op àlle regels, overal; want andere verzinsels gaan niet tot de kern. Eén regel voor het leven op aarde: laat een ander en jezelf volledig in de waarde! Zóveel regels en er is maar één regel toegankelijk tot het hart en de ziel. Eén regel waarnaar geluisterd mag worden.…

vele keren ga ik vroeg uit de veren om te wandelen langs weelderige bospaden daar ben ik kind met een verborgen spel ik leef dan in fantasie ongelofelijk wat ik zie een boom wordt mens met ogen, neus en haren in dit sprookjesparadijs met zijn hemelse geuren een specht oefent subiet op een kloppend lied het mos sprankelt sterretjes…

Vertel me nog een keer dat verhaaltje van Repelsteeltje of dat andere sprookje dat beter eindigde ga nog eens neuriënd aan de was staan of geef me straf omdat ik in het water viel zing van here zegen lof en prei laat me uit de kamer weggaan omdat sinterklaas je nog wat te zeggen heeft roep me vóór het eten wees nog één keer m'n moeder dan zal…