Alle inzendingen over verleden OR heden

1 ik weet 't niet. waarom we hier ook alweer hebben afgesproken. Buiten is het guur, overal damp op de ramen en buiten de gebouwen die rook walmen van de daken... 2 (binnen) en nu is een kachel waar- aan we ons warmen nog voor één keer....laten we t nieuwe zeer rusten en het oude vertekend verbeelden en aan t raam de…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om ’t gebeuren Omdat ‘hij’ er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

Een traan om het verleden Om het pijnlijke gemis. Het huilen om het gebeuren Omdat hij er niet meer is. Een zucht nu in het heden Omdat het zo moeilijk is. Te leven zonder iemand Te leven met gemis. Een glimlach voor de toekomst Onzeker en vol pijn. Toch met nieuwe moed en kracht Om wat er nog mag zijn!…

Werkelijkheid ligt in 't verleden wat een ziener ook beweert. Wijzen doen of laten heden wat uit 't verleden is geleerd. In de toekomst kan je niet reizen dus men kan er niet omheen, van wat geweest is, zijn er bewijzen, van wat nog komen moet, niet één!…

Als de rode vogels donderen en het licht slaat op het dak Spiegelt het landschap zacht grijsgeel waar de weiden scherp worden afgebeeld in de zilveren flitsen van het onweer. Verwateren zij het leven van nu spoelen hen weg of doen verzuipen Het onbezonnen mooie als eens een stralend kind met een zak vol kleuren en ogen vol vertrouwen…

Het zware gordijn dat hangt voor het weetgrage vooruitzicht tracht ik niet op te slaan en leg ik mij neer bij het heden plaats mijzelf terug naar toen mijn leven aanving er is voldoende terug te zien uit het verleden maar nieuwsgierigheid lokt, wat moet ik met: stel je voor als ik verder kijken kon erachter kom dat….…

je delen met je directe liefsten om je heen merk hoe 't jou en hen zal helen je staat niet op jezelf, 't is niet je lot vele zielen strijden hun hele leven passen, meten, vallen en staan op soms voor langer, soms voor even 't voorjaar nodigt tot mogelijkheden de zomer bloeit er zonniger op los 'n droeve herfst behoort tot 't verleden…

de tijd is in ontstaan heel diep gegaan van golfje naar deeltje molecuul tot cel en winnaar in de eindigheid van het menselijk spel zij geeft de wereldwonderen van ouders als nalatenschap presenteert de schat van heden wij hebben die tijden stil gezet hun erfenis gered uit het verleden opdat zij zullen stralen en leidraad mogen…

Door geen enkle grens gestuit Moet gij immer verder streven, Vóór u in het blauw verschiet Liggen vrijheid, heil en leven, Maar in 't grauw verleden niet. Zie vooruit, en zie niet om! Vele mensen, dwaas en dom, Ontevreden met het heden, 't Heden vol van last en druk, Zoeken in het verst verleden De eeuw van vrijheid en geluk.…

liefde doet pijn als ik niet bij je kan zijn liefde is een raar iets maar het is toch beter dan niets jij brak keer op keer mijn hart terwijl ik jaren wacht met smart tot jij zou zeggen ik wil het uitleggen uitleggen waarom ik ging en jouw liefde niet meer ontving jij nam alles mee mee naar het schip op de grote zee ik wou dat onze…

Men kan het met het heden, De toekomst en het verleden.…

de wind van vroeger blies met bolle wangen uit een rond gezicht nu waait ze lieflijk langs jouw handen dwarrelt speels en ongericht net als het licht dat sterretjes vonkte uit ondeugende ogen jeugdig ongeremd nu laat je schalks en ongetemd je lichten schijnen jij kon kraaien van plezier een octaafje hoger dan de kinderen van…

Op de scherven van m'n leven bouw ik een nieuw fundament voor m'n levenshuis van morgen ook al is die toekomst onbekend neen ik wil geen nieuwe palen, vers cement of zand juist dat ouwe, dat eigen, vaak kapotte zal ik koesterend liefdevol lijmen tot 'n trots en stralend vernieuw levenspand Deze hartenkreet draag ik op aan Michel…

het zacht geklingel van de schapenbellen luidt de avond in warm vindt wol elkaar en blaat een welterusten de herder kerft zijn staf voordat hij ook gaat slapen hij weet zich deel van het kerstavondritueel een mooie nacht vol sterren wacht tot een helder licht verschijnt ruimteschroot dat nu in vuur en vlam verdwijnt…

maar uiteindelijk wordt het wel weer overlopen door het heden zo schenkt de herfst het verleden in het heden een verbond en brengt ons duidelijk weer met beide benen op de grond een boom van een vent…

gister herleeft in elke dag met telkens de vraag of ik ooit eens “morgen” als zuiver beleven mag iedere keer opnieuw plak ik de verscheurde krant om te zien of oud nieuws eens zal verjaren of het verleden een keer verzandt al was het maar dat zwarte inkt in een grijze tint op zou klaren als ik op mijn kussen de ogen…

Heb ik wel genoeg woorden op stal staan om onze vrijheid te vieren het kan nooit genoeg zijn heb ik wel voldoende gevoel om iets te vieren waarvan ik het waarom niet weet ik heb immers altijd in vrijheid geleefd of juist daarom moet ik de vrijheid vieren omdat ik niet beter weet of omdat mijn vader altijd zei vier het voordat je het…

Je doet maar wat je leeft je leven en loopt over een onbevlekt pad het heeft een reden een ieder volgt zijn eigen weg en maakt zo zijn eigen verleden.…

ik spijker protesten aan behang dat al te lang draagmoeder is van tegelspreuken en goede wensen haar banen hebben generaties binnen lijnen van fatsoen gehouden de kleuren zijn vergeeld als eelt op religie en ervaring de muren zijn gestript een nieuwe spiegelwand kaatst enkel jou en voelt je aan de tand…

De toekomst voor ogen houden is goed, maar af en toe ook wat kijken naar het verleden. En bovenal het heden niet vergeten... Er zijn nog zoveel mensen die hebben nauwelijks te eten en te drinken! Dus onze futuristische gedachten wat laten bezinken en dit bekrachtigen, laten verzegelen door aan de wereld van nu aandacht te besteden!…

vergeet mij niet ik moet mijn appels nog terugplukken mijn geest nog in de fles praten er zijn al zoveel seizoenen voorbijgegaan in nachten, uren, wachten, eten, drinken vergeet mij niet er komen herinneringen als echo's er liggen dagen in het verschiet…

je verleden…

schaduwen breken vleugels gestreken oogluikend komt de zon rood glurend nevels sturend breekt ze mijn cocon licht baart vandaag moed wordt herboren ik ben compleet we spelen weer hemel met goden van morgen de hel was te heet vergeven is later vergeten nooit meer herinnering wordt vager want jij bent er weer…

in grijs kleurde zee het verhaal van je leven traag rolden golven je zinnen al brekend op strand woorden verwaterden stroomden als letters over los zand ik pakte je hand we zagen het land en hebben het boek van verleden gesloten…

gisteren = dood & begraven morgen sterft vandaag de dag…

Het was de tijd van tropisch hardhout het was de tijd van slagroomsoesjes van meisjes in hun te strakke bloesjes daarvan was het allemaal de tijd het was in een ander leven waarin je jong en onschuldig en bovenal ongeduldig was. je zette de klok vooruit boog de tijd krom en deed hem als een stropdas om en seconden druppelden als water…

Wakker worden Doornroosje Slaapmutsje Er zijn honderd jaren voorbij gegaan Tijd nu om op te staan Rek je maar eens goed uit Je bent nu in het heden Alles van vóór het slapen gaan Dat was het verleden Dat laten we nu gaan Nee, er komt geen prins met een zwaard Om de doornenstruiken weg te maaien Dat zul je zelf moeten doen Ja, dat wordt…

Is 't echt zolang al geleden Zo ver van 't heden Zo ver van vandaag De wereld lag toen nog aan je voeten Het leven was jong Een mooie droom Kan ik nog eens even met je praten De boel even laten Laten zijn We kunnen de hele nacht nog bomen Over verloren dromen Die niet meer zijn Als een film van je leven Gaan nachten voorbij…

voet mijn stappen terug zoek sporen die ik ben vergeten rest nog een vaagjes weten van hoe het was ben op pad stap de treden die ik ben gegaan tot heden en leg verleden bloot tot in de moederschoot voel weer de buien en donkere luchten zie bliksem waar we vaak voor vluchten de kou en warme dagen kwam jou om liefde vragen…

Het één is niet groter dan maar in balans spreken we van heden. Meestal realiseert men zich Dat vooral in het verleden. Die vorm van bewust zijn Bepaald het leven van alledag Toch zijn we het gelukkigst Als u zich dat niet realiseren mag.…