14226 resultaten.
Het stuift...
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 138 Het stuift…
In mijn hoofd stuit het verstand op de greppel die ik als kind groef
tussen stekelige kruisbessenstruiken en margrieten in,
en waar een kruis een graf benoemt
en nog een steen met eeuwige letters
aan die kant waar bloemen zijn.
En het waait takken tegen mijn blote benen
en het schramt op de huid die groeven draagt…
Nu al.
Nog…
Puinhoop
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 448 Stilte valt als regen
tegen de ramen
eens waren wij samen
nu zijn er alleen nog de tranen
stilte bloeit als onkruid
in een slecht onderhouden tuin
mijn leven ligt in puin
ik moet mijn weg daarin weten te banen
alles wat blijft is de stilte
de oude stad draagt de regen
en jouw kilte.…
jij was in gisteren gehuld
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 454 nog rolt de zee
met voeten in de branding
en ruist zijn oeverloze stranding
godverlaten staart de lucht
uit wolken die de zon
slechts grijs doen schijnen
de streep van horizon
laat diepe troosteloosheid
in een verre bui verdwijnen
want ik heb jou gevonden
in de korrels van het zand
jaren sloegen stuk aan strand
jij geeft mij…
Tranen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 86 Los van het verleden.
De toekomst bestaat.
Tranen gaan stromen
en dat is oké.
Ze nemen de pijn
en 't verdriet met zich mee.
Droom van de vrijheid
die houd ik steeds voor.
Het hulp van and'ren
durf ik wel weer door.…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 59 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 78 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Een Leven met verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 18 Een Leven met verdriet
Wat ze je ook aandoen
Doe dat bij een ander niet
Een Leven met verdriet
Een Leven met pijn
Het kan niet alleen maar roze geur en manneschijn zijn
In het leven zit het mee of tegen
Na de zon komt altijd regen
Er zijn vette en magere jaren
Een Leven met verdriet
Maar ooit daar moet je in geloven
Ligt er ook iets…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde bij haar achterliet.…
Nieuwe Hoop
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 207 Voor elk verdriet
staan een paar Engelen klaar.
Voor elk dal
een kus.
Voor elk gemis
een nieuw gewin.
Voor elk verleden
een nieuwe tijd.
Voor elke verloren liefde
Nieuwe hoop.…
Mijn huis
netgedicht
2.0 met 18 stemmen 938 Mijn huis is mijn leven
Mijn verleden is mijn tuin
Door de tuin naar mijn huis
Kom ik thuis, elke dag
Mijn tuin groeit
Er bloeit geschiedenis
Ik pluk er mijn lach
Of zing verdriet
Mijn toekomst is mooi
Wanneer ik nu mijn onkruid wied…
het verleden herhaalt...
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.437 waar in gesloten handen
het gelaat zich verbergt
hoort men de stilte
van het eenzaam zijn
tranen de dagen
haar bitterheid weg
spreekt het verdriet
fluisterend zacht
raakt de toekomst
haar verleden aan
dezelfde dromen
die steeds vergaan…
Kleuren in beelden
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 670 het zijn herinneringen
die mij verlichten in mijn verdriet
mijn glimlachen, streelt het verleden
in de maan, de sterren
de wolken, de straatverlichting
laat mijn gedachten
in herinneringen herleven
het raakte mij aan
in kleuren van prachtige beelden
die na de nacht
het zonlicht mij schenkt
in een nieuwe dag...…
ellende
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 635 Vast zitten in een web
Van emoties
Verdriet, pijn
Verder kan niet meer
Blijven kleven in
Het verleden
Het heden verloochenen
En de toekomst
Daar reken ik niet op
Zelfs met veel moeite
Om eraan te ontsnappen
Blijf ik de prooi
Ik verschrompel
Als aas voor tranen.…
Waar ben je
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 449 Hier, draag mijn hart
maar naar de zee
ik kan er verder
niets meer mee
en voel me rot
in dit verdriet
de eenzaamheid
die trekt me niet
ik weet niet waar
jij nu vertoeft
en of jij ook
de weemoed proeft
door wat wij samen
nooit verklaard
in het verleden
hebben gestaard.…
Mijn zus
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 590 in deze zwijgzaamheid
probeer ik jou te vinden
de stilte past mij
als een tweede huid
wij zijn weer kinderen
en delen ons verleden
dragen elkaar in groot verdriet
ook hier toont ons gezicht
de droefenis
en wederom is er niemand
die het ziet…
De Meester der Tijden
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.310 De meester der tijden,
ik controleer het verleden..
want de zon die ik aanmaak,
zal schijnen in het heden..
De meester der tijden..
geen zinloze oorlogen,
geen verdriet,strijd of lijden
ik realiseer me mijn onvermogen...…
sferen
hartenkreet
2.0 met 17 stemmen 2.650 De tranen van het verleden weerspiegelden
ons beider verdriet.
Je stem in mijn hart
omhoog gevlogen,
in hoger sferen meegenomen.…
bang
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 761 Bang voor het gevoel
bang voor de mensen
bang voor het verdriet
bang voor de woede
bang..
voor de onzekerheid
bang dat iedereen me weer laat vallen
bang dat ik weer alleen ben
bang voor het verleden
bang voor het heden
maar het allerbangste
ben ik voor de toekomst.…
afscheid
netgedicht
3.0 met 27 stemmen 929 afscheid
Soms zit er even
Teveel verdriet
In ‘t leven
De dood strooit dan
Zo om zich heen
Dat de scherven
Van de liefde
Zich niet verzameld weten
En onheel blijk je dan
Veel te weinig tijd te nemen
Het afscheid behoort niet
Zo snel tot het verleden…
Een deur.
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 421 Een dichte deur naar mijn verleden
die ik zolang al had gemeden.
Langzaam heb ik hem opengedaan
totdat ik ineens binnen kwam te staan.
Herinneringen die me overspoelden
mooie en verdrietige momenten die ik voelde.
Beelden uit mijn jeugd kwam ik er tegen.
waarom heb ik ze toch zolang vermeden?…
Charlie en de zijnen!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 150 Je wordt pas
echt gehoord
echt gelezen
pas
echt gezien
als je er niet meer bent!
`Je suis Charlie´
echt!…
Verdriet, groot verdriet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 201 Er zijn iets grotere verdrietjes, ze nemen
meer plaats in beslag, maar dat is omdat:
je niet eerder zoveel verdriet zag!
Dan is er het enorme verdriet,
denkend: dat overkomt een mens niet,
is fout gedacht want echt:
Het overkomt iedereen, goed of slecht.…
Vreugde- en verdriet
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 126 Vlak naast elkander liggen ze
vreugde- naast verdriet
de traan die biggelt
verraadt het antwoord niet.
Of je verdriet, verlost
door een traan te laten vloeien
of een lachbui die hetzelfde kost
vlak naast elkander
't Is de emotie die 't 'm doet.…
Wat zaait het leven
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 62 De buitentemperatuur is nog niet laag genoeg
slootwater in plaats van ijs omringt de boeg.
De dag voelt als grote rimpeling in de sloot
een die ons alvast laat ruiken aan de dood.
De wintermaanden hebben gedragen en gebaard
hebben ons als voorjaarsboden aangestaard,
wensen nu eveneens met het daglicht te spelen,
al wilden krokussen deze zonnestralen…