19886 resultaten.
ander heden
hartenkreet
0.0 met 10 stemmen
1.367 Er bleef een gevoel van verlies dat door me leven was gegaan.
Het verdriet van verlies, gewenste ouders had ik niet,
Ze hadden mij laten staan.
Laten staan en gaan op de weg waar ik nu sta
Het is niet gegaan zoals het hoorde te gaan.
Jullie hadden het zwaar, maar waarom dan nog een kind?
Maar ondanks dat ben ik jullie dankbaar.…
TO PEEP OR NOT TO PEEP
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
485 Vanavond ga ik weer naar het toneel.
Als liefhebber ben ik in staat om uren
geconcentreerd naar de acteurs te turen.
Het is een zeer opwindend tafereel.
Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief
tegen het lage btw-tarief.
---------------------------------------------
Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald
dat peepshows toneelvoorstellingen…
To Be Or Not To Be
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen
273 Wat geeft nu het leven zin?
En waar ben je het beste in
Een ieder wil zich manifesteren
Eigenlijk moet je alles uitproberen
Alles is een ruim begrip
En comadrinken is vet hip
Als je het overleeft een goede test
Is de beest uithangen, 'n manifest?
Ik blaf en iedereen is bang voor mij
Ik ben er als de kippen bij
Ik tok en kukel en ik kraai…
To BN or not to BN
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
70 De ‘influencers’, oftewel BN’ers
met zoveel duizend volgers op het web,
doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”,
roepen klimaat- en pandemie-ontkenners.
Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na:
Komt influencer van influenza?…
to grunge or not to grunge
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
102 Hij was niet goed genoeg voor het echte werk,
dus nu speelt hij enthousiast in de kerk.
Met skinny jeans, lang haar
en semi-akoestisch gitaar.…
In memorium. Lieve zoon.
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen
1.587 Geen afscheid kunnen nemen van mijn kind.
Zijn ziel meegenomen door de wind.
De klok sloeg gewoon zijn uren.
Het verdriet dat voor altijd voort zal duren.
Het verlies van een kind slijt nooit.
Op de grafsteen staat geschreven:
Dag lieve jongen, tot ooit.…
Zieleroersel
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
642 Analfabetische emoties
Plakken categorische woorden
Aan metaforische beelden
Wanneer ze parabolisch buigen
Uit hermetische ruimtes
Van mijn holistische ziel
Ze draaien sofistisch in de rondte
Met het cyclische weten
Het dramatische vergeten
Is euforisch zonder doel
Zo is ongeveer
Het fantastisch energetische
Doch tragische verlies
Van…
Ik mis je!
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen
2.012 Het schuldgevoel, de onmacht, de angst
is iets waarmee ik kan leven,
maar het verlies van jou
kan ik mezelf nooit vergeten.
Ik weet waar je bent en ik weet
dat je me kunt horen
en toch heb ik het gevoel
dat ik je heb verloren.
Ik ben zo verdrietig. Ik heb zoveel spijt.
Ik heb je verloren, maar ik ben je niet kwijt!…
wereld
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
81 ik keek naar de kleine wereld
jij staarde naar een ibis
door het venster van de tijd
mijn kind vond vergetelheid in de trappen
kaboem kaboem naar boven
ik zag een schitterende beeldenzee
zij was altijd in beweging
ik nam een voorschot op het verlies
jij nam me in je armen
ik was even in Arcadia…
Kussen
poëzie
3.0 met 19 stemmen
3.738 Rode lippen, blanke leden
Wijken uit hun eng omhelzen
Naar de koele heldre grenzen
Waar zich oog en oog ontmoeten
In der ziele kus.
Als de diepe blauwe heemlen
Duren over zee en landen,
Duren over dood en leven, -
Over liefdes dood en leven
Duurt der zielen kus.
Toch, ons zielen konden nimmer
Tot elkaar in ogen reiken,
Konden niet uw…
Droom-Huis
poëzie
3.0 met 20 stemmen
3.730 Weet ook gij dat stille diepe huis?
Achter brede blinde poort
Kruisen eindeloze gangen en portalen
Waar men tijdeloze tijden kan verdwalen
Tussen echo's die men klaar vermoedt en nimmer hoort.
Weet ook gij dat stille diepe huis
Door welks schaduwige vree
Voet zo licht en onvermoeibaar stijgt en daalt langs tree na tree?
En zijn plotselingen…
Eindeloos
poëzie
3.0 met 21 stemmen
3.497 Wij die onze eenzaamheid
Droegen als goden,
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Zie welk een huis ons
Verlangen gebouwd heeft:
Landen en zeeën
Plaveien zijn vloeren,
Zonlicht en maanschijn
Zoldren de kameren,
Achter de sterren
Wijken de tinnen -
Wij kunnen minnen
Eindeloos. . .
Lief, dat gij mijn zijt,
Lief, dat ik uw ben,
Wat is het…
Rijk gemis
poëzie
4.0 met 4 stemmen
1.801 Als onwisselbare schat
Draagt de ziel heur rijk gemis
Door de bonte wildernis
Van de grote mensenstad:
Heel de volheid van haar hart,
Nardus in zijn broos albast -
O te liefelijke last
Voor dees markt van vreugd en smart!
Stil, want hier of nergens woont
't Jong en uitverkoren hoofd
Wie uw balsem is beloofd,…
In de mist
poëzie
1.0 met 3 stemmen
2.313 De zon wordt onverbeeldbaar schoon
Boven de mist die houdt omhangen
Der wereld windestille woon
In dit vertederd dagenlang verlangen.
Weer blankt de boskamp, een besloten zaal,
Een witte kamer die de bruid verwacht,
In smetteloze glanzeloze praal
Op uit de zwarte nacht.
't Berijpte hout van alle kanten
In gaasgeplooiden…
Nacht
poëzie
4.0 met 6 stemmen
2.258 Vind ik u eindlijk, broeder Nacht?
Hoe heb ik dag en nacht gesmacht
Naar 't water uwer ogen.
Wel viel de dauw der donkerheid,
Maar neevlen dicht en kimmewijd
Hielden uw blik betogen.
Nu aan de open hemel staat
De vaste rust van uw gelaat
Zo sterrestil gerezen -
Tot grauwe dag de vooglen wekt
En met zijn floers uw glans betrekt…
Bij de lamp
poëzie
2.0 met 14 stemmen
2.527 Bij de lamp blijf ik alleen.
Waar uw kus en lach verdween,
Sluit de stilte rond mij heen
Tot de effen glans waarin,
Liefelijkste droombegin,
Ik mij klaarst op u bezin.
En mijn ogen lezen niet
't Oud verhaal van vreemd verdriet,
Waar ik straks de wijzer liet ...:
Door bezonken wolkepracht,
Heel de dag om…
Winter-stad
poëzie
3.0 met 22 stemmen
2.434 In het koele gouden bad
Van het fijne winterlicht
Rijst de grote mensenstad
Tot een droomvervlucht gezicht:
- Al de gangen, al de zalen
- Waar de ziel in droom mag dwalen.
Boven glansgewassen pleinen
Waar de stille mensen lopen,
Juichen klokken uit haar open
Torens zuiver door de reine
- Luchten naar verrukte dromer
- Al de hartstocht van…
Nocturne
poëzie
4.0 met 10 stemmen
2.883 En waart gij nimmer zelf gekomen,
En had geluk slechts kunnen zijn
Van teerst gemis de waterklare pijn
En tegen d' achtergrond der bonte dromen
Lichtschaduw van uw verre schijn,
Uw zon die nimmer boven kimmelijn
Rees uit oneindigheids verstilde stromen, -
Ik zie geen ander doel voor 't eenzaam wachten
Der gouden dagen, der juwelen nachten…
Invocatio amoris
poëzie
4.0 met 10 stemmen
1.917 Laat mij onder uw beminden,
't Zij gij zegent of kastijdt:
Blijf mij eeuwiglijk verblinden
Tot het kind dat u belijdt.
Lust en smart in uwe banden
Werd hetzelfde hemels brood:
Eindloos zoet uit uwe handen
Laav' de laatste teug, de dood.…
Een luttel aarde, een luttel hemel
poëzie
3.0 met 14 stemmen
3.591 Een luttel aarde, een luttel hemel
Heeft ziel als haar bezit gewonnen,
Een luttel aarde, een luttel hemel
Tot eigen heerlijkheid gelouterd
In uwer ogen spiegeling.
Maar weinig zuivre gouden woorden
Reeg ziel tot snoer en morgenbede,
Maar weinig zuivre gouden woorden,
Klinkklare sterren neergevallen
Uit de gelukverstilde nacht.
Groot zijn…
NAMEN
poëzie
3.0 met 19 stemmen
5.457 Wat is u of mij een naam,
Werelds prijs of werelds blaam,
Als de ziel de dingen weet en mint
Dieper dan hun naam, mijn kind?
Elk ding krijgt zijn gouden naam
Eens in schoonheids vol verzaam
Als al schone dingen zijn
Zonneklaar en zonder schijn.…
Sterrenhemel
poëzie
3.0 met 11 stemmen
2.803 Nu kunt gij veilig slapen gaan,
Nu al de heemlen openstaan:
Ziel, wier verlangen elke donkre wand
In ster aan ster doorzichtig brandt,
En in de schoonheid van dit tijdlijk land
Al minnen moet uw eeuwig lot,
Daar uw verrukking uitziet tot
De troon van God.…
Eervolle zachte
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen
322 Een kopje schuin en wijs,
haar feestzaal, de straat
Steeds dansend op reis,
in veel vergeten ornaat
Ze spreekt om te vragen,
haren krijgen de wind
Straal je weer met vlagen,
de gedachte blijft bemind
Je kon je leven niet kleuren,
dus dans je telkens onrijp
En de reis zal blijven zeuren,
tot ik oud en wijs begrijp
Een traan hoopt op…
Ziin Shirt
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen
357 Een oud verwassen shirt maar heel dierbaar
ik trek het aan om in de tuin te werken
In mijn herinnering ruik ik zijn geur
en alles krijgt weer kleur
Vijf maten te groot maar dat maakt niet uit
even dat gevoel van zijn
Dan gaat hij in de was en belandt in de kast
tot hij totaal is versleten
En dan wordt ook deze herinnering vergeten…
weet je ...
netgedicht
3.0 met 17 stemmen
1.683 beetje bij beetje
vervalen de dagen
verkleuren mijn woorden
verbleekt het gezicht
verlies ik geheugen
door veelvuldig schrapen
vervliegt de herkenning
in schemerend licht
verzwak ik mijn geest
door langdurig dwalen
in wit zwarte dromen
en beelden van toen
herinner ik zinnen
uit zwijgende talen
weet ik te zeggen
vergeet ik te doen…
Verlies
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen
1.045 Een vlotte oorlog in de Golf
leek naar de hand van Bush een kolf.
Verzekerd, dat-ie snel zou winnen,
wou hij al te graag beginnen.
Hij had van alles voorbereid
en vele maanden voor de strijd
z'n oorlogstuig en troepenmacht
vlak bij Irak bijeengebracht.
Nu is de kogel door de kerk.
Het is helaas begonnen werk.
De krijg verloopt al desastreus…
verlies
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen
2.058 iemand verliezen is niet leuk,
bijna iedereen weet het!
maar wie niet weet wat verliezen is,
kan het moeilijk begrijpen.
ik heb iemand verloren...
ik weet wat het is..
het is triest, donker, stil...
iemand minder in je wereld..
dat is wat verliezen is..…
Verlies
netgedicht
4.0 met 43 stemmen
3.383 Er is geen foto
die laat zien
hoe jij nu bent.
Geen landkaart
waarop ik jouw
huidige verblijfplaats
aan kan wijzen.
Ik kan alleen
in mijn
herinneringen reizen,
terwijl ik weet
dat ik je
daar niet vind.
Zo sta ik
in de tussenwereld
van het heden,
met achter mij
jouw onvoltooid verleden
en ver vooruit
mijn toekomst
die zich
achter…
Verlies
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen
1.977 Een verlies van iemand is hard.
Je bent nog maar zo klein,
maar je voelt de kille pijn.
Het harde leven is gestart.
Deze persoon was heel speciaal.
In jouw ogen een held en geniaal.
Hij beschermde jou tegen het kwaad.
Deze leegte is het ergste wat er bestaat.
Samen spelen in het gras.…
verlies
netgedicht
4.0 met 15 stemmen
872 zo stil was je nooit
als in de blankhouten kist
verstoken van elk levensteken
nog net herkenbaar
alsof er iets is weggegrist
waarop je niet raakt uitgekeken
verbleekt tot marmer
bekende trekken uitgewist
elke kans op terugkeer geweken
onomkeerbaar dood
alsof God zich heeft vergist
en je zo weer zult gaan spreken…