Alle inzendingen over verradershand OR laarzen OR kindjes

De trommels en de laarzen in de sneeuw verdwenen. Gouden koepels, rode pleinen, dikke hoofden, lange rijen, voedselbonnen op de straat. Mensen verlangen naar eenheidsworst en zij krijgen marsmuziek.…

heb gerust aan je voeten met je tenen gespeeld vrijheid gevoeld in ontvankelijk groeten plezier in humor beleefd maar ik ging voor je benen het eindeloos stel gelaarsd tot de schenen pas in het spel van leer en ontdoeken ontmoette ik eindelijk tenen en voeten…

zag je lopen op veel besproken benen hoog gelaarsd in het bontje van de jas danste steeds je paardenstaart spijkerde in broek wat god vergeten had uitnodigend in groet ik mocht de tassen dragen naar je grote wagen lachte in verwachten je kus was goed…

het regent nu maar in de warme zon zie ik je staan oogt blikken die het rood weerkaatsen nee het is geen schrikken wij weten al de azen je opent me ik stamp het licht van alle plassen dicht met rode laarsjes aan jij laat me gaan in spelen als een kind alleen jouw liefde droogt mijn blonde haar…

toch zie ik de zon in de regenbui die nadert je plaatst een regenboog kaatst licht in nieuwe kaders breekt waar druppels vallen kleurt samenzijn in het schuilen van ons allen nog liep ik droog maar je vervlakte had rode laarsjes aan die door regen dubbel lakten de zon is weg je regenboog verdwenen de bui zet door ben blij…

vervuilde wolken dragen het geschreeuw wie voelt de lente naamloze laarzen overlopen stille huizen wie weeft de lijkwaden op braakliggende akkers smeulen de vuren wie draait de tijd terug…

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes’ engelen-boeket zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel als de eerste liefde, vol verlangen als ’t engelenkind op aarde, onbevangen Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.…

en van De koningin Die stichtte Carthago, Door de eerste cirkel van 't Inferno Alexander Op weg naar de kampen Realiseerde zich Plotsklaps, Dat hij Met zijn metgezellen Pas in de Eerste cirkel van De Goelags was De belangrijkste vraag: “heb je goede laarzen?”…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Mijn dochter spreekt konijnenbont is deze winter in de mode maar vermijdt het zelfs in je laarzen ze worden levend afgestroopt om kwaliteit te bewaren Ik knik en voel het in mijn maag misselijk wroet mijn laars en denk de mode is fucking dwaas…

Zwarte krullen rode jas bonte laarzen zwarte tas witte dopjes in haar oren om al gapend haar muziek te horen sensuele lippen kleur bloedrood op 't andere perron maakten mij monddood…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

zacht gordijnde regen het transparante zicht in bol en glijbewegingen wisten zij oneffenheden op het glas dat bij nader inzien toch niet meer zo helder was alleen komen bracht wat stress voor het uitgaansleven met plu of laarzen wat jij het dichtst bij handen had…

Een tijgerprint van laarzen stappen pratend over straat in de drukke straten van Amsterdam, hij loopt er hondstrouw achterheen. Een ouwehoerende oude hoer schiet er even door mijn kop en vervolg mijn ingeslagen weg lachend, verdwijnend in de menigte.…

en als je later tussen je vele kindjes rondloopt je vrouw een stralende blik toewerpt en zij van de lichtjes in je ogen houdt denk je misschien aan mij of wat ik nu ben en je vraagt je misschien af wat er van me geworden is en of ik ook zoveel cadeautjes krijg en of ik ook gelukkig ben en daarna vergeet je me tussen de kalkoen en de champagne…

Dan schudt men schone handen, en devoot zwijgt men het bloed onder zijn laarzen dood.…

zag je bruine laarzen roltraphoog wist hoe jij je rug iets boog in overstappen de leren zool was licht versleten nieuwe hakken kon je wel vergeten maar dat hoofd altijd zo fier ik schreeuwde nog jij was al binnen op pier vier…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

Drie mensen in mijn leven hebben mijn lichaam als goed ervaren: Mijn man die het genot ervan beleefde en mijn kindjes tot ik ze mocht baren. De eerste is reeds heen gegaan en de laatsten worden groot. Wie geeft mij nog reden voor bestaan hetgeen mij zekerheid bood. Ik plaats mijn lichaam voor de spiegel. Een wazig beeld verschijnt.…

het zou jouw jaar worden, huwelijk, kindjes krijgen, huisje, boompje, beestje en gelukkig zijn. vliegtuig in, vaarwel gezegd voor de laatste maal...…

De Sint en Piet waren in een grote haven aangekomen kinderen zongen en dansten met een wimpel op de kade vlug Piet strooi de manden uit met snoep en chocolade en ‘s nachts glijden we door de schoorsteen, wijl ze dromen… -hoe krijgen kindjes in oorlogslanden, hun snoep in handen?…

ergens klinkt gerinkel van gesneuvelde ruiten in de aanloop naar de nacht * stil maar, het is niets dus sluit nu maar je ogen er is niemand die je ziet niemand, behalve ik ik zal over je waken tot het ochtend wordt * in de verte schemert een lied van zwarte laarzen geloof in eigen kunnen en déja vu…

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

Het schorem dat de dood heeft afgeschoten Stampt met zijn botte laarzen door het kwaad Een zwarte hel waarvoor geen woord bestaat En plundert met zijn grauwe grove poten Bezoedelt tere koffers lieve tassen En zal die klauwen straks in onschuld wassen.…

Een pen van het diepste blauw Ontmaagd het gelige blad Tekent sierlijk de bouw Van haar fantasiestad Waarin mensen slapen in wiegen kindjes die hen in slaap sissen De vissen kunnen vliegen En vliegen vredig vissen Tot een plotse pennentrek Het geluk in de kiem smoort Zo bouwt de dichteres een plek Waar alles is zoals het hoort…

Driejarige kindjes wroeten dolgraag in 't zand scheppen kneden al verbeeldend maken gestalten uit het gewone leven eveneens monsters en paleizen om verwoede strijd dan sterke vrede te brengen op de kleine stuifwereld deze speelsheid is de oerdrang tot nodig zelfonderhoud bij ruwe zwerfstammen die de grond omkeren en uithollen voor vruchtbaarheid…

Straks gaan ze m’n pensioentje nóg meer korten Het moet niet gekker worden in Den Haag De pot zit vol maar toch moet het omlaag Met dank aan Jetta Klijnsma en consorten Ik pak mijn diesel en scheur uit protest in korte broek en laarzen door Nieuw-West…

(Hun laarzen gewet.) Ze hadden onze huidskleur niet en drongen ons lichaam naar binnen. Trokken ons binnenstebuiten. Lieten strepen na in de vorm van halve swastika's. Verder niks. -------------------------------------------------- Uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Haar kniehoge laarzen Draagt ze met klasse Gracieuze passen Opgewekt Kijkt ze de wereld in Opgeheven kin Op weg naar haar bestemming Gaat ze onbevreesd Een vrije geest Niet hooghartig Niet gedwee Zuiver met de golven mee Met gracieuze passen Een vrije geest Wat geweest is is geweest…

Ik moeder van vier heel mooie kindjes die zitten op de bodem van mijn put Ik weet waarom ik ga scheiden van jou Omdat vertrouwen, veiligheid, plezier, passie en respect voor mij heel belangrijk zijn.…