Alle inzendingen over verschil OR bloemen OR tuin

in de tuin van mijn herinneringen is alles in bloemen vertaald ik wandel tussen duizend kleuren naar de bloem die over jou verhaalt het is jouw stem die tot mij spreekt die mij even bij jou laat zijn ik sluit mijn ogen nat van tranen alles in mij doet nog zo'n pijn jij was de zon in mijn leven de vlinder die mij ogen gaf maar jij hebt…

zonder vooraankondiging wordt de tuin bediend bloemen buigen voor eigen leven verduren de kracht van het helse hemelwater vol verlangen wachtend om zich weer op te richten na deze zwaarvallende maaltijd…

Bedwelm mij met je geur van duizend bloemen En laat me rusten in het landschap van je lichaam Wijs me de weg naar de mooiste bloesem in je tuinen En laat mij één nacht jouw vlinder zijn.…

Optimisme gedijt in het gekkenhuis De meeste geesteszieken zitten in de Tuin op het gras, te kijken naar de Bloemen; ze voelen zich hier thuis, Door de gekrenkte zenuwen zijn zij ziek, echt niemand wil als hen zijn…

Bij ons in de tuin, veel bloemen En drie merels, weldoorvoed En ook nog bijen, die zoemen En koolmezen, net uitgebroed En mijn aardbeien, die worden aangevreten En slakken, die ook profiteren En wie heeft wat op zijn geweten? Hoe weet ik dit evenwicht waarderen?…

een geheime tuin verlangen van menig sterveling bloemen, vijvers, fonteinen lichtgevleugelde, kleurige vlinders gezang van nieuwe vogelsoorten zoete geuren, als nooit geroken zonnestralen, een zachte streling flora, fauna onbeschreven tuin ik wens te verdwalen pijnlijke herinneringen vergeten er bestaat geen verleden alleen het nu!…

Liefde soms niet te peilen vanuit de krochten van mijn herstelde hart Jij weet dat ik van jóu hou Omgekeerd is dit net zo Niemand is perfect en ik ben dat zeker niet 'k Weet echter wel dat TROUW zonder T heel erg zwart wordt...!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Wat ze zoekt in de tuin van haar leven heb ik voorgoed verstopt toen ze me geen afscheidszoen wilde geven. Want ze is mijn bloem die eenzaam mooi blijft wanneer mijn hart weer over haar eindeloze kleuren en geuren schrijft.…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

Nog één keer heb je omgekeken, Toen wandelde je bloemenstrooiend, 't dodelijke wit gezicht geheven, De eeuwige tuin binnen. Buiten ben ik gebleven. Aan vele einders geroepen, Een antwoord nooit gekregen. Jouw bloemen zijn verwoord, In duizend nieuwe strofen, Aan jou opgedragen.…

de prachtige tuin staat alleen missend die haar koesterde de bloemen bloeien nog steeds zoals de zon steeds nog schijnt de regen echter voelt als tranen voor hen die zij achterlaat de schoonheid van de tuin geurt mooie herinneringen bij wie haar moeten laten gaan omdat haar de tijd gekomen is om in onze harten te blijven om…

Het leuke van een tuin is dat je hem voortdurend snoeien moet, of snoeien, noem het oogsten, of wat je zoal met snijbloemen doet, snijden, in een vaas zetten, de stelen, in knop waar men de bloem in ziet, of bloem, noem het poëzie, of gewoon verhaal, want wie niet waagt die knoeit, wie schrijft die snijdt, wie snijdt die bloeit. ----…

Zij leest; haar ziel blijft aan de bladzij hangen. Zij laat zich leiden naar het dromenland, schier ademloos, met vonklend oog en wangen, waarop de blos der rode rozen brandt. O zomerzon! o gloed der minnezangen! Het liedrenboek ontglipt haar blanke hand. Daar heft zij ’t op en drukt, vol wild verlangen, haar rode lippen op de rode band.…

Indien gij weet wat leven is en lijden, en welk een zee van weedom in een traan ligt, laat mij die holle weg in ’t woud vermijden, verg niet, dat ik mijn schreden naar die laan richt! Daar sluipen schimmen rond van vroeger tijden, een geestenheir, doodsbleek in ’t zilvren maanlicht. O laat geen lach die stille plek ontwijden, geen ruwe spot…

ik zie zijn handen de stilte van afgesneden bloemen in een vaas schikken hij wil ze buigen naar hun schaduw om het verschil nog dieper te begrijpen haar handen en hoe ze wist wolken te verspreiden die ene dag bijvoorbeeld te midden van het Boompjesplein haar open zoen de tedere woorden die ze bij hem liet binnenglijden het is nergens…

licht van zee en seizoen heerser van duin en tuin plooiend water wit en traag bewegend zand zacht en warm bloeiende bloemen bont en mooi jij en ik gearmd en vertrouwd…

De schoonheid van de natuur zo mooi, zo echt, zo puur Laat zij haar mooiste bloemen bloeien ik zag schitterende dahlia’s groeien Mijn dahlia-tuin schonk mij de mooiste bloemen alsof de natuur mij wilde zoenen mij iets wilde zeggen in al mijn verdriet vergeet in al je zorgen het mooie niet Het mooie in de natuur om je heen is van een schoonheid…

De bloem die me gaf pootte in mijn tuin op jouw manier zo stevig en krachtig kijkt naar mij zo lief zo zachtig teer diep helder wit groen haar hart als het jouwe geel ingebed in het mijne Bloeit temidden van zaaddozen Deze winter zullen zij gerijpt mijn tuin bevruchten Zo hier dat wel Zo daar wij niet Zo lang mijn tranen mijn me kunnen…

Zwoele zomerdagen zinderende hitte drukt op mij de mensen klagen zwetend zij-aan-zij het felle licht de lucht van wolken vrij de zon brandend in het gezicht van de anderen en van mij de tuinen met een overvloed aan bloemen het gras wordt bruin de droogte doet ontgroenen de sproeier cirkelt in de tuin wij zitten in de noen de warmte…

Verleden week was het groot feest Dus ben er even niet geweest Je zou denken, je maakt toch tijd Maar weet je: ben niet meer zo snel en bij de tijd. Niet da'k seniel of anders word God verhoede, 't leven is te kort Maar keuzes moeten worden gemaakt Vandaar da'k ff af heb gehaakt Niet met brei- of haakpen dit keer Nee ik lei mijn pen…

Al is het maar voor even En de herinnering niet zoet Verdwaal in mij Struin rond in mijn labyrint Ontdek mijn vele geheimen Verdwaal in mij Wandel door de tuin van bloemen Zwem door mijn zeven zeeën Verwaal in mij Jij Een placebo tegen de pijn Verdwaal in mij…

heb je ontdekt in de luwte van wind je bloeit daar de tuin van mijn dromen kleurt met emoties het veld van jouw bloemen jij watervalt zacht in de vijver van stilte en rust heb je lippen gekust maar verbrak het spiegelend vlak…

De droefheid komt van God de Heer, En buigt ze u neer, Zij heft ook hemelwaart! Veel erger – erger is ’t verdriet, Dat u de domme wereld baart, Dat u de mens niet spaart – ’t Verheft u niet, Het buigt alleen ter aard!…

Weinig te vrezen Laten we ieder in onze eigen dromen geloven Het onderlinge verschil moet er wezen…

Ook zij werken met kinderen Hun ouders zijn er niet, of niet nabij Net als bij ons, waar donkere kinderen wonen Die straks weer worden uitgezet ‘Déposh’ zoals zij zeggen Vissen zij achter het net en ach, hàdden ze maar een net Want ze hebben niets om bij de grens te overleggen… En ook wij als werkers Hebben dit verschil gemerkt Wij werkten…

we liggen dicht tegen het doek wat zo’n verschil maakt.…

Wat ik wil Is een verschil, een oorzaak van verandering zijn Ten goede moet worden gekeerd door mij heen iets geleerd Ik moet iets van ons worden weg van het niets door jullie Pas uitgemaakt kan ik sterven vermoorden…