Alle inzendingen over vertrouwen OR angst OR zwijgen

ze lijkt wel een spraakwaterval nu ze de angst kwijt is eerst klopte haar hart in haar keel maar nu ze dapper overwonnen heeft kan ze loslaten ze zegt…..jouw liefde maakt me mooier jouw warmte doet me glimlachen in de morgen jouw vertrouwen in mij draagt me door de moeilijkere uren de echo van je stem heeft me verlost van eeuwig durende…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

alle woorden fluistert de wind zijn al eens gezegd alle zinnen zijn al eens uitgesproken ze luistert met een glimlach in haar ogen haar hart schrijft de melodie van angst en hoop en vertrouwen strijkt even met haar hand door haar verwarde krullen pakt dan een pen schrijft haar zinnen op papier wil ze aan jou toevertrouwen…

Grote onschuldige ogen, teder kinderzieltje, hartje van puur goud klein handje, dat vol vertrouwen Papa's grote hand vasthoudt ‘papa, als ik later groot ben, doe ik alles net als jij, Alles wil ik later weten van de wereld, net als jij’ klein zacht handje, vol vertrouwen in papa’s hand, nog niet wetend, zo onbewust, van de grote wereld…

Hij leert er hoe je angsten overwinnen kunt. Met vliegen, vangen en gevangen worden. In 2005 zochten we Sam op, thuis in Sonoma. Tussen de bomen heeft hij er zijn eigen trapeze. Hij leert ons de grondbeginselen van het vliegen. Sam vertelt over zijn leven en zijn werk. Oefenen, leren van je fouten en vertrouwen.…

Totdat iets diep in mij fluistert, dat ik niet langer moet blijven vluchten, maar alleen maar, aandachtig en moedig, naar mijn eigen angsten kijken moet.…

's Nacht naderen oude angsten, die mijn goede moed verdrijven. Dan, onverwacht, verschijnt ze. De liefde, die geen oorzaak kent. Uren later keren ze weer. Feiten, die onweerlegbaar zijn. Trouw, aan de liefdes van mijn leven. Mensen, waar ik oprecht van hou.…

Vertrouwen zal ons denken gaan beheersen, wanneer we machtige media leren zwijgen. Vrede is met ons allen.…

Angsten die verschijnen, in het midden van de nacht, vertellen me fossiele verhalen, die diep geworteld zijn. Verhalen over wie ik was als kind. Angsten die verdwijnen, in het midden van de nacht, vertellen me nieuwe verhalen, die me meevoeren met de wind. Verhalen over wie ik ten diepste ben. Over de angst voor angst.…

Het verdwenen vertrouwen maakt het onmogelijk ooit nog gevoelens te tonen omdat die kwetsbaarheid misbruikt zou worden. De dwang tot verandering sloot deuren en bouwde hoge muren, waarachter steeds meer verzwijgen, omdat spreken nooit meer veilig kan zijn. (c) Chatfant | 16 juli 2007…

Angst is een slechte raadgever, die term begreep ik nooit want angst - en raad geven, zijn twee aparte compartimenten. Angst voor spinnen of aardbevingen laat zich zelden of ooit binden door een horde complimenten. Angst een slechte raadgever, nou dat mag ik hopen want bij angst laat ik mijn emotie volop rennen en lopen.…

Fiets pakken uit schuur lege flessen in fietstas lucht voelen binnenstromen in longen danken, dat je zomaar fietst beschermende kleding hebt jouw benen trappen iets te doen glasbak mensen te zien Dan...iemand met rollator jij stapt af voor praatje, zomaar zij deinst achteruit. Ik stap op vlug weg weer terug.…

Angst voor een arts lijkt ongegrond. Angst mag niet de bijvangst van een medische rampspoed wezen. Menselijke afhankelijkheid van een medische autoriteit verlangt soms, terstond op een betere toekomst voorbereid, een fysiek of geestelijk resultaat in een ziek leven; waarbij het nodig is vertrouwen aan een ander te geven.…

Hij gelooft in hemelse liefde, op vleugels van vertrouwen. Machtiger dan angsten zijn. Sterker dan verdriet.…

Neem van me weg de angst die me leiding geeft. De pijn die me vergezelt. De woede die me vasthoudt. Breng mij dan de veiligheid van een thuis. Het vertrouwen van een ouder en de liefde die ik begeer.…

Oma zei vroeger altijd " klagers geen nood" Nooit gedacht, dat die Uitspraak me nog overvallen zou. 'k ben zo duf als een konijn, Zo suf als een wezel Zo traag als een slak Kortom: vandaag overvalt Oma me met " klagers geen nood" Want het kan altijd erger.…

Op me af laten komen naar mij toe in plaats van hebben willen, graaien door angst om wat weg vallen kan. Zomaar ideeën ook, die ineens... waar en welke waren dat? Vertrouwen dat we meer dan we verwachtten en dachten, ons voor kunnen stellen, krijgen als we niets grijpen. Dat te begrijpen!…

Wat is er toch in haar zwijgen, Dat mijn ziel haar gedachten ontving, Zodra zij mijn hand had genomen En aan mijn zijde ging? In heerlijk vertrouwelijk zwijgen, Liepen we naast elkaar, De vogels vergaten hun eigen Gezangen en hoorden naar haar.…

willen tonen als een boom in de winter bladerloos kaal in het volle vertrouwen dat nieuw blad al in de maak is Maar meestal ben ik een klein en kwetsbaar mens.…

ik beschrijf je niet zo diep voel ik mij tot jou aangetrokken met aan de rand een vleugje angst rook van een sigaret die verwaait in de wind zou je hand tegen mijn mond zwijgen en niet meer denken adem door je vingers heen voel verbondenheid een puntje tong tussen de tanden van de tijd…

Of de dwalende angst verzamelt in de twijfelende sneeuw en grijze weemoed van het zwijgen en verliezen van elke gedachte waarmee niemand ontwaken wil.…

Dat bord ligt daar in stukken weer een aandenken kapot ons samenzijn tot op het bot verrot maar de angst voor het niet-samenzijn heeft bij ons de overhand wij zwijgen alles weg maar het is een waanzin waarin we zijn beland ons huis brokkelt af het tekent ons bestaan ik laat het begaan.…

Het ontvangen van begrip, van angst en pijn bevrijd, het enige wat ik wou, was dat éne vleugje vrijheid.…

heb ik antwoorden gewild, vragen had ik niet ik wist het, vanaf de voetstappen op het bospad waar draadloos verbonden jou dichterbij bracht de klanken bewaarde ik terwijl zwijgen een eigen taal sprak gaf ik je zinnen vol vertrouwen liefde liet ik achter mij nooit heb ik antwoorden gewild, vragen had ik niet…

het lijkt niet eens moeilijk vliegen met stramme vleugels schateren met de wind mee pluizen volgen op hun vliegroute een vink uit een pimpelmees een arend naast een valk of het gekraai van wat wel een kraai moet zijn herkennen maar giftige kruiden uit heilzame vertrouwen versus wantrouwen zwijgen als goud en het sprekend zilver dat is…

Mijn hof ontwaakt, wordt groen, wordt wit Van bloesems aan de twijgen: Reeds zoo veel malen zag ik dit, Maar kon er nooit bij zwijgen. Het blijft een wonder in mijn oog, Zoo wonderschoon te aanschouwen, Dat krachtig opwijst naar omhoog, En aanspoort tot vertrouwen.…

omdat ik je niet meer kan vertrouwen vind ik het beter niet verder te bouwen. maar.... toch ' t beste voor jou, nu en altijd en overal !…

ontkiemend onkruid bedreigt zijn leven zodra het zich sluipend onderhuids zal bewegen woekerend onkruid geworteld in zijn brein kweekt verwarring en angst en laat ons droef te moede zijn nietsontziend onkruid doet ons de handen vouwen en stilstaan in de lucht op vleugels van vertrouwen…

Witte dag Het dwarrelt In grote vlokken omlaag ’t is winter Het mag Schitterende zonnen Een horizon Met bloemen en geuren Zonder sneeuw Niet met mij begonnen Een oase vol gloed Vol geloof Met vertrouwen en angst Een witte, dikke Muur van voorspoed…

de toekomst een groot geheim wanneer je hart gekwetst is als angst strijdt met vertrouwen een traan vecht met een lach laat het dan een kwartiertje stormen een mens gemaakt om lief te hebben elk seizoen samen lopend hand in hand laat mijn fluister de jouwe zijn…