Alle inzendingen over verwarring OR zonderling

gevuld met andermans rijkdom schaar ik me ergens waar het licht geen bijval kent, het ontmoeten of het ontmoedigen ervan herkent de tijd die ik in mijn zakken draag leeg zoals de kruin waar geen vogel in rust is de ruimte onbeperkt aanwezig, geen afbakening die me kent al hoor ik wel het schreien van mijn lief, ze is me kwijt zegt ze…

langzaam heft de drenkeling het glas op het ondergaan van de zon, moedeloos maar wel gezondigd is zijn vaarwater zonder religie niet te drinken wie kent zijn juweel wanneer het spreekt en schittert terwijl de haven is gedempt neem mijn hand en streel me langs het leven, het is kort zoals het omgewaaid riet – wel scherp maar zonder bedoeling…

in de nacht is alle kunst verheven tot een status die alles gruwelijk overdrijft met schepen die zelf brandend het vuur in mij tracht te doven onthand zoals ik twijfel of mijn huis de ware woning is waarin mijn dood speelser is dan het boek waar ik geen waarde aan hecht zoals men leest blijven de kunstreizigers uit het zicht en klamp ik…

er komen steeds weer rottige herinneringen van de plank getrokken welke als maaltijd in de vorm van vette soep uit een flauwe pan worden omgeroerd voordat de vlam eronder flink is aangewakkerd zodat het aanbrandt is het onverwerkt koken waar de chef-koks geen raad mee weten en er dan maar extra zout over strooien in de hoop dat de smaak wordt…

de snaren staan strak vandaag in gezwinde pas naar zolen te graven in bedekte bodem achtergelaten al doorkruisend van weilanden bezongen met muren van prikkeldraad zonder van zins de goede moed te verliezen het blijkt wel weer, we zijn erg gematigd…

in het oude kladschriftje schrijf ik alle namen van mijn nieuwe dates Tom zegt andere dingen dan Herman, Jan of Fred om maar niet te spreken over Ger en Luuk mijn krabbels zullen helpen verwarring te voorkomen in mijn dromen overhoor ik ‘s nachts mijzelf hun verschillende CV’s…

dagelijks sterf ik in mijn lijf en schreeuw de leugen die me pijnt, er is geen hemel achter de grote zon slechts een deken die de nacht doet ontluiken hoe mijn stem ook krijst in het schreeuwen van haat en tucht blijf ik mens in het slaafse beeld van silhouet en schaduw en zelfs geridderd door het lot tart de zekerheid mijn hoop…

ontloken is mijn ziel gebroken is mijn hart het beest getemd tot aan de schouders, door god verketterd en gestenigd door de in dit leven bezochte graven – er is niet meer dan de lengte van mijn adem, het geruis kermt en kronkelt door het rot van herfst bruinrood is de stilte terwijl de laatste schemer krast aan het licht wie draagt die verzwaart…

het strekken van mijn vrije hand in de wirwar van emoties raakt geen snoep of het hoepelen van een kind, het raakt de smaak van angst die belegen in het boeket van onbegrepen tijd zich verzet tegen de hulpeloze geest het ervaren van erkenning ontvreemdt het lot van oorsprong, waar is de wijze in mijn andere hand gebleven nu ik dwaal…

een man aan wie ik de weg vroeg kwam met een voorbeeld - ongevraagd nu ben ik nog steeds onbedeeld het kan raar lopen langzaam te verdrinken in drijfangst nog maar eens vragen dan? de weg die krult is toch het langst verderop zie ik de anderen dolen hun adem doet echo’s uithollen nog overmand door de slaap van gisteren met hoofden die…

in hoop verzucht verzet ik mijn schreden en inhaleer het offer dat mijn adem draagt op waarden van gekrenkt papier, het heden lijkt voortvluchtig als de tijd mijn smeken vertraagt ik zoek in de uren van droge prielen en graaf het refrein in het gras van donker aarde terwijl de einder vlucht op het teken van de ondergaande zon het kluchtig…

Bij ‘t horen van de naam denk je direct ~Dit beestje moet wel tot het pluimvee horen, hij is derhalve uit een ei geboren en in de buurt van Barneveld verwekt.~ Helaas, dan heb je hier een onjuist beeld. ‘t Is een persoon die eigenzinnig regelt dat al wat stevig staat wordt omgekegeld en zelf steeds de vermoorde onschuld speelt. Is er toevallig…

heb gezocht naar de vertwijfeling van jouw taalsprekende houding, je gezicht gekeerd tegen mijn uitwaseming reikte verder dan de lattenbodem van ons beider, ik lag verstomd na al die jaren en vergat de stem in mijn gesprek jouw voeten schoven naar de mijne in een klein gebaar van nood zelfs kleine repen licht tilden jouw trots van het kussen…

ik heb genoemd, vraagstukken die vervagen een zonderling in eenzaamheid rake stappen in elke windrichting het incasseren zonder strijd wie danst mij als ik zoek achter klagende uitingen, de esdoorn vergeet te lieven de kreupele zijn veters strikken, van me houdt al was ik een kind groot in getal gezocht naar iets wat ik nooit kon…

dof schrijft mijn woord ,tekent het fijne afstemmingen als snaren gelegd op het bewerkte hout de wereld is kundig maar ik verblijf in mijn huis van hangend rag de tijd maast gebrekkige woordspelingen die ik zelf met moeite ontleed, eens waren het alpen die ik beklom als een rank gesmeden zwaard met inkepingen zonder opgelegde waarden…

hoe ik bepaal in wederopstanding waar tijd zich verontrust in een zorgzame houding, dient het leven zich als ingeschaald vermogen bij mij aan ik weiger deze conceptuele benadering die mijn hersenen vergroten op een banale wijze, ofschoon een late lobotomie slechts een eeuwenoud litteken als een stigma achterlaat ga ik mijn weg als tollenaar…

- ben jij een dichter? (vraagje van kleinkind, 9 jaar, na school) - och, het mag geen naam hebben (ik) - en moeten gedichten dan niet rijmen? - nee hoor, gedichten die rijmen worden gemaakt met het hoofd, gedichten die niet rijmen worden gemaakt met het hart - bij jou rijmt het niet... dus je maakt ze met het hart? - ja - ... dus... zit er…

Zomerzon zal zelden zeewaarts zinken Zolang zij zenitzoekend zwerft in 't zwerk 'Zalig zij zus Zilvermaan,' zo zuchtte Zebedeus, zoon en zendeling Zwaarmoedig, zorgzaam, zeldzaam zielsverwant Zo zintuigzwevend zacht - een zonderling…

Ik zit in mijn schulp in een zee van verwarring die de wereld heet.…

Scribendo tegen klippen op doordesemd in het licht van oeverloze onderhuidse tinteling in manuscripten fijn bewerkt tot folianten ossenhamstring goud op snee leren monster tintelend van zonderlinge zadenkruiden onverkort en onvermengd uit diets Veculiaans idioom…

Een hoefsmid, die een man had neergelegd, Werd tot de galg verwezen door 't gerecht. De boeren staken nu, bezorgd, de hoofden samen: - Wie zou hun paarden thans beslaan? 't Gebrek verhelpen aan gekraakte wagenraân? Kortom, 't was met hun plaats gedaan, Wanneer zij geen pardon voor hunne smid bekwamen. Allons de stoute schoenen aan! - Zij…

Afgezonderd vormen bloemen en een rantsoen aan woorden mijn wereld Waar jij als vreemdeling in wandelt alsof je nooit in het papegaaienmeer hebt gezwommen jaag je dondervogels door veren wolken Over het strand waar de kinderen van de zon dansen onder de klapperbomen staar jij droomloos en kilt de kalmte Een mens verloren zonder…

Een zonderling heb ik gekend, een vrek, De echte , lepe, wrede gierigaard, Zo boos als deze was wel nooit een gek, Hoe talrijk doe ook zijn mogen op aard. Hij hokt nog steeds in zijn bedompt vertrek, Terwijl zijn glimmend oog in het ledig staart, Zijn ziel gelijkt een oord, dat riekt naar drek, Want afval is het al, wat hij vergaart.…

De zucht naar grootheid, die mij prest, Doet mij betreden paden vloeken. Ik kan niet b e t e r doen dan best, Zo wil ik ’t dan bij a n d e r s zoeken.…

Wij woonden ooit een wijle tegenover klokkengalm de torenspits benam het halve uitzicht de ganselijke dag van acht uur af de bronzen slagen tot de middernacht wijl zonderlinge dorpelingen sliepen De laatste klanken waren weggestorven rond het middernachtelijke uur hoorde je de verre hese roep de muizenjacht der nachtuil was begonnen…

de tulpen onthoofd rode blaadjes langs de weg verwarrende wind…

wat is dat toch die verwarring steeds als blijkt het mooiste meisje van de klas had geen bevoorrecht leven…

Alles is liefde herinner dat elk moment ook wanneer dat vermoeiend en verwarrend lijkt…

Een zonderling aan boord, Laaiend schuimende golfen typeren zijn gestalte en geest. Het kompas geeft oostelijke richting aan, De koers is gezet, wij allen varen mee.…

De hele sector staat in rep en roer, Vervloekt die zonderling, dat buitenbeentje. ’t Is uitverkoop! Wees er als de kippen bij En koop je paasei voor een appel en ’n ei!…