Alle inzendingen over vissen OR riet-geknak

IJskoudvuur bijt op ijzingwekkend korte duur met duizend watertandjes in mijn lijf zodat ik gloei verstijf en klappertand school slaand boven scholen vissen die zich sierlijk uit de band even willen vergewissen of deze rille kippenvellenvis uit vissen dan wel zelf te grazen is.…

Aanhoor 't geluid van vissen en garnalen De sonore sound die uit de boxen klinkt De vissen volgen blindelings hun instinct, gaan weer blij uit hun kieuwen ademhalen Het dood gewaande rif herrijst uit haar as En alles wordt weer zoals het vroeger was…

Achter de trawler op zoek naar scholen vissen krijsende meeuwen.…

Orde in de kom: de grootste vissen boven -- kleintjes onderin.…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

Riet is riet. Een eend lijkt op een eend. Maar nu begint mijn vader (62) weer. Hij noemt waterhoentjes strijkbouten en vindt dat de maan ondergaat als de zon. -------------------------- Uit: 'Een klok en profiel', 1965.…

Ik wil weer naar mijn meer waar de eenden en de kluten paren in de stilte-eeuwen gaan de meeuwen futen zwanenscharen waar de wind het water klotst waar het riet groeit naar verschiet van kleuren de wind het water en het riet meer wil ik niet…

Zo helder is het werkelijk zelden, men ziet het riet wit voor de verte staan iemand klopt aan, vraagt water, het is een verdwaalde jager het antwoord is drinkbaar, zijn kromme weg uitlegbaar in taal in zijn weitas een bloedplas, het water verspreekt zich al pratend in wijn kijk, zegt hij, omstreeks het riet wijzend bij wijze…

Dromend de stille droom van het weemoedig leven zijn in de kalme stroom de vissen meegedreven tot waar hun element niet zacht en groen meer was maar zilt en flitsend blauw: bijtende scherven glas want rivieren stromen naar zee en wee vissen die dromen het water voert hen mee.…

Je waaiert als het riet in mij ontkiemend zaad in rode aarde de vrucht die bloesem achterlaat wekt mij uit mijn diepe slaap dorstige liefde steel speel…

Omhoge heffen zij hun hoofd en doen de stalen van ‘t omgebogen riet hun tongen nederhalen te mondewaards; de zwakke, ontgroende staven riet men rijzen, toppeloos, en recht omhoge, ziet.…

Aan den blanke waterkant waar kleine bloemkens bloeien daar hoort men het ruisend ranke riet dat daar stil van kleur verschiet door voortdurend schroeien van de warme zonnekant stijlvol is zij hoog geheven uit den koude grond tot dat plots haar heer met zoveel adem meer blaast in het rond en doet haar stengel beven hij slaat haar heen…

bleken Was er zelfs in de diepste spleten Van hun vertrouwde aardkorst Ook maar de geringste Aanwezigheid van riet te zien…

Het riet buigt neer bij elke tegenslag en heft het hoofd bij elke nieuwe hoop. Maar breken kan het ook wanneer de vrieskou binnenkomt van moe gestreden strijd en kille eenzaamheid. Je zegt: de wortels leven nog. Dat kan best zijn maar ‘t troost me niet. Het is te laat voor het geknakte riet.…

de oude rietpluimen onthalen de prille voorjaarszonnestralen hun kopjes zijn dan wel heel oud maar ga ze maar eens vanuit een bepaalde hoek bekijken dan tonen ze hun waarde soms heel even heel even lijken ze dan van goud…

Toch kan het haast niet anders als hij nog even vist dan moet de tijd gaan komen dat mijn buur zijn vissen mist.…

De Vliet, die van Oud-Gastel vliedt naar Kruisland, daar werd een mensenhoofd uit opgevist waarover een verhaal werd opgedist hetwelk ik smalend afwijs als abuis, want een visser’s grootspraak is zijn handelsmerk. “Wel táchtig centimeter !” lijkt mij sterk.…

paaiende karpers spelen aan de waterkant een waar spektakel onstuimig spetteren zij hun kuit en hom in het rond…

Mooi, dacht de man, met honderdduizend volt kan ik in deze vliet vlot vis verdoven, dan komen ze dus allemaal naar boven… Toen is hij zelf het water ingerold. Zijn droeve dood zal zwemmers zeer ontstemmen: zelfs met de stroom méé is het lastig zwemmen.…

Aaltje zit met zijn maatjes gezellig aan in het met netten behangen visrestaurant Weet je, zegt de volle lipvis, waarom de vissers mij altijd laten gaan? Ik doe alsof ik ze wil kussen en pers uit mijn ogen een traan Oh zegt Aaltje, ik hou me gewoon dood Ze halen de haak uit mijn bek Ik begin te sidderen en te kronkelen en glibber weer lekker…

Kleine kiezels in maagdelijk wit bedekken de smalle oevers van het klare beekje Sierlijk glijdt een oranje gevleugeld visje door het kalme water Haar schubben glanzend als zilver strelen het parelmoer van de bodemschelpen Ze voelt de stroming langs haar zijdestrepen wanneer ze tussen het watergroen verdwijnt Daar wacht een partner…

er komt een moment zei ze dan gaan er meer vissen dood dan vogels en valt de hemel in het water dit is niet het begin zei ze alleen de achterliggende gedachte…

zoals we samen naar onze dobbers staarden zwijgzamer dan ooit…

terwijl je tanden zich boren in de koude grond masseren mijn handen jouw gesteelde rond langzaam kruipt leven omhoog naar het licht de vangst in een jampot gevuld met wat aarde het aardbeiendeksel gepriemd en gedicht dan stel ik jou veilig op je vaste plek tussen schoffel en schep, pak fluitend de hengel en peur tevreden op mijn eigen stek…

uit het vet te halen ik wachtte tot een volle tram de halte naderde dan drukte ik me tegen de billen van net zo het uitkwam dat men niet bij me aanbelde kon ook duiden op oneindig talmen als ik iemand op straat zag in z'n regenpak met in de ene hand een hengel en in de andere hand een schepnet kon ik toch niet nalaten te vragen ga je vissen…

Een ieder kan leren om te zwemmen Vissen zwemmen in het water Sommigen zwemmen in geld Weer anderen zwemmen op het droge Doch sommigen Die verdommen het om te zwemmen Die verzuipen dan Ondanks alle andere diploma’s , getuigschriften en certificaten Noot : leer hoe dan ook zwemmen, want Nederland ligt voor een groot deel onder…

Eens op een blauwe Maandag, Het is heel lang geleên, Toen wou je eens gaan vissen, De zomerzon, die scheen. Ik had nogal bezwaren, Ik weet het immer nog. Ik had niet moeten klagen, Want jij ging immers toch. De hele dag maar wachten... Steeds weer de weg afturen. Het wachten duurde lang, Tot in de avonduren.…

In de Sahara zwommen vroeger vissen En op de Noordpool joeg de krokodil De mammoet stampte, verder was het stil En er liep nog geen mens te kissebissen De sterreling die hier de boel komt checken Zal ooit van ons geen spoortje meer ontdekken. AMSTERDAM – De Sahara bood duizenden jaren geleden mogelijk onderdak aan vele soorten vissen.…

Die hier leven zo Vrolijk zijn vanwege Het bier dat ze wordt Toegeworpen - alle Merken zijn op het water Aanwezig, geloof het of niet, Maar Heineken Is bij onze vissen Veruit favoriet…

het schuim drijft aan de oppervlakte dode vissen spoelen aan de gieren voeden zich voldaan…