Alle inzendingen over vlucht OR vrijheid OR leegte

ik zie de lucht het land en strand veranderen van perspectief wat koud en stormachtig was wordt langzaam zacht lief en open in een samen kijken het ondergaan is aangenaam voel vleugels van vogels in de lucht de vrijheid van hun vlucht zie schaduwen lichter worden in de zon de wende zet nu alles om…

Een reus van zwarte angst schiet gaten in het denken zie hoe de kansen zwenken realiteit slaat op de vlucht Angst, je bent te voelen ontembaar op de achtergrond bepaal je het hele toneel Als tegelijk souffleur en regisseur die de onzekere acteur iedere vrijheid ontneemt…

ze vlogen op verjoegen zicht langsrazend staal in plastic lichtgewicht lichtgeraakt de vleugel haakt en fladdert in een zielloos togen geen bumper is verbogen maar als een coryfee neemt snelheid de gebroken vrijheid mee de vogel vlucht een vleugel weg en op de baan zijn veren zo vergaan…

hoeveel ruimte heb je om een vlucht naar voren te maken over je schaduw te springen en de hemel te bestormen hoeveel tijd vraag je om vriendschap te verbreken gedachten los te laten en de leegte leeg te maken hoeveel stilte laat je binnen om een speld te horen vallen de woordenstrijd te staken en de liefde te vieren…

Wat zal ik beginnen nu ik niet meer overweldigd wordt door emoties, zijn rust of leegte dan mijn ding?…

Het geschreven woord door niet iedereen bekoord Maar geschreven uit het hart en gevoel uit vrijheid op papier gezet Iedereen kan hier schrijven of je een dichter bent of een pro iemand die er niks van bakt En daar ben ik er een van maar ik probeer het Aan te vallen op een mening of humor daar zakt mijn broek van af ik heb een mooi gezegde…

In lang vergeten kamer wacht een sombere eikenhouten kast heur arabesken nervenpracht door diepe tijd onaangetast Verborgen glazen ingewanden roemers, kruiken van kristal die in vergetelheid belandden en allen zwemen naar verval Kelken eeuwenlang gevuld met sanguinolente wijnen thans in dwarrelend stof gehuld aldus gedoemd om te verkwijnen…

Vlucht ik over heuvels boven gepeupel en glimmende rivieren. Ga ik door ijle leegte met mijn witte staart tussen de benen. Of nee, de leegte zoekt mij; het schept een band. Als verbond tegen volle gedachten die als Joviaanse wervelwinden nooit gaan liggen.…

zag de mieren vliegen meeuwen zeilen hemelhoog een snelle wenk onzichtbaar vond gevleugeld zwart een witte dood waar warmte eindelijk expansie gaf en vrijheid los van aarde was gingen zij met duizenden op laatste vlucht de meeuwen hebben dagenlang gerust…

, vlucht, vlucht ...…

Het zogenaamde niets kennen we als leegte. Leegte als onmogelijkheid waaruit wat mogelijk is ontstaat. Zoals onbewuste dromen komen, in het holst van de nacht, en als sterrenlichtjes verder gaan. Zoals mensen die plannen maken en plannen in vonken op zien gaan in het zogenaamde niets. Het niets dat bron van leven is.…

vogels spreiden vleugels blazen krachtig wind voortstuwend uiteen warme luchtstromen strelen woelige vrijheid in snelle ogenblikken wolken groeten ogen waarin rust weerspiegelt in diepte van hun kleuren zo schrijdt de vlucht vol passie en harmonie naar ondergaande zon…

In dromen vloog ik tegen glazen hemelnachten, zelf geen vrijheid in gedachten altijd op reis, onvoltooid moeizame vluchten tot in mijn ziel gebonden! Als je in je droom Niet dromen kunt... Dan is het tijd om uit te breken!…

Late vogels vluchten langs blauwe hemellichten richting grijze horizon oktober is op zijn mooist wanneer ik je wil kussen meer afscheidsbrief dan ik letterlijk bedoel voorgoed voorbij die zomerdromen er dansen fraai gevormde schimmen ritmisch in leegte van herinneringen het zijn de vroegere mensen die van mij hebben gehouden, om…

jouw smaak is stilte het bittere verzout in leegte die nu is onstaan ik zonde te dicht bij je huid verblindde met schijn, licht ging voor heel even uit brandde je trots ontnam je de kans zelfstandig te kiezen mijn aardig werd jouw minder waardig je vecht voor je vrijheid in tijd en in plaats hebt recht op de ruimte die…

verbergen konden Liet je enkel leegte en die weegt nu zwaar Liet je enkel stilte en verleden tijd Vlucht nu maar mijn liefste Ik vlucht wel met mezelf Tot ik het vluchten moe ben En ik schuilen ga Voor de regen en de soldaten Voor de nacht en voor de kou Net als jij ben ik een zwerver Net als ik vlucht jij voor jou…

je valt als een druppel in stilte meegaand vormt parabolisch traagheid vooraan spat zacht uiteen in duizend segmenten die ieder je vlucht in vrijheid herdenken tolt en draait in bewegen kaatst onderweg de wind heb je tegen dan stroom je samen tot een groter geheel ook voor jou zijn de spatjes net even te veel…

jij hebt de wereld zien vluchten uit angst voor besmette luchten koos voor een veilig thuis beheersbaar geen entree enkel op media way toch kroop het alleen zijn vaak op ze belden toch knelde die strop er is wat vrijheid maar ze pakken te veel maken jou bang om met vaart te leven is dat alles wel waard…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

Mijn liefste herinner je, het steile pad naar Kathmandu? Onze rugzakken droegen zwaar, onze voeten sleepten moe. Links, de afschrikkende eeuwende Himalaya piek. Rechts, bodemloos de groene jambalaya diepte. We zochten vrede bij Boeddha en menig slinkse goeroe. Mijn liefste herinner je, de schaduwloze brandende zon, kwellende lege veldflessen…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Je slaat je vleugels uit Zo vrij, een vlucht over de volken Wit verenpak, een bruid Met als bruidegom de wolken Jij zwaan, jij vogelkoning Vol kracht je vrijheid nemend De mens een schertsvertoning De lucht adembenemend Jouw macht, niets houdt je tegen Maar heel in het geniep Krijg je moeite met bewegen Je sterft aan vogelgriep…

ik droom je gedachten en lieve lach zij wiegen speels als een kind in licht en wind als een handvol ballonnen kleuren zij liefde en passie zonder opgelaten te zijn vieren zij vrijheid nemen de ruimte die wij hen geven in samen leven ik volg hun vlucht zucht verliefd als ik zie dat jij naast mij rust…

ik heb nooit als vogel gevlogen die ultieme vrijheid gekend wilde altijd wel naar boven beneden was ik gewend draaien en keren zweven en scheren in tijdloze vlucht duiken en stijgen landen en krijsen in koud warme lucht geen auto of huis maar een tak in de boom ‘s nachts een zorgeloze droom…

ik ving je met de lucht die vleugels draagt ik heb je vlucht heel eventjes vertraagd je wilde niet meer landen er was geen nest voorhanden waarin je met begrip zou kunnen wonen je koos dromen ver voorbij de horizon de ijlte waar het leven ooit begon je zult komen en weer vliegen vrijheid mag je niet aan mij verliezen…

de zon verschraalde takken stalen licht uit ogenblikken dat ik inzicht had ze zouden me de hemel moeten wijzen maar bogen over mij en tunnelden mijn pad ik kon niet verder gaan het dwarsbomen hield aan een angstsprong was de eis ultieme vrijheid als mijn prijs de vlucht bleef spoorloos in de lucht mijn gedachten zijn gevlogen…

in de verte lijkt het op een vlucht kan ik er komen de ruimte schijnt er onlosmakelijk verbonden met waarnaar ik op zoek ben het is er licht en onverwacht is het bereik een leegte, door mij opgevuld nu hoort het zo te zijn, wezenloos staar ik in het rond tuimel en verlicht iets welt in mij op en tilt mij over dat éne moment heen…