Alle inzendingen over vrienden OR liefde OR houden van

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

wist mijn onvoorwaardelijke liefde en soms wat rafelige trouw ik houd van jou in ons bestaan was jij meer dan mijn eigen naam…

ik heb je lief en jaag de duivels weg die van je houden laat ze de waarheid op de bijbel zweren die ontrouwen het zijn valse goden met geschenken die je doen denken aan liefde die je warmen met ogen je een gouden toekomst beloven je zwaait sluiers en onthult voor wie wil kijken er is niemand om te vergelijken vrienden heb je al genoeg…

Is 'houden van' belangrijk? is liefde 'heel gewoon'? Is voor elkaar klaarstaan een utopie? Is haat dan onderdeel van 'houden van' dan is geen mens echt gelukkig omdat men net zo goed, houden- als haten kan?!…

De piano houdt op en mijn bange norse vriend begint in slaap te vallen --------------------------------- uit: 'Men zegt liefde', 2003…

En daar komt Komrij met een lieve reutel bij d’ingang van de gouden Hemelpoort Zijn adem stokt…daar staat… ’t is ongehoord Waarachtig Harry Mulisch met de sleutel 'Ik neem het over Harry,' kraakt hij bedaard 'Men hunkert naar Jouw Wederkomst op Aard'…

De zon wil ik je geven De aarde en de lucht De maan en de sterren De vogels in hun vlucht De schoonheid van de golven De tere droppels dauw Alles wil ik je geven Omdat ik van je hou…

je weet met je lippen mijn contouren te beroeren met zachte stem probeer jij mij naar het paradijs te vervoeren jouw woorden in mijn oren kunnen niet anders dan mij ontroeren graag wil ik mij door jou laten vloeren kom……

mijn hart en dringt door tot op mijn bodem daar waar alleen jij kan komen daar waar onze liefde puur is en vanwaar ik zeggen kan ik hou van jou…

Houden van jou is verdrinken in jouw mooie ogen. Houden van jou is alles kunnen gedogen. Houden van jou is niet uit mijn woorden kunnen komen, omdat ik er nooit van heb durven dromen. Houden van jou zijn de tranen die steeds opnieuw vloeien, tranen die vertellen hoe intens mijn liefde blijft groeien.…

Blijf vannacht en laat me je vast houden neem me in je armen en hou mij ook vast ik had het moeten proberen, je niet te bezeren ik had moeten proberen je te laten weten dat ik er nog steeds voor je ben voordat ik je liet gaan en je alleen liet staan neem nog een keer met mij de dans ik laat de wereld om jou draaien neem de kans…

Liefde, vertrouwen, een arm om je heen. Iemand om van te houden, nooit meer alleen. Schoonheid zit van buiten, liefde binnenin, zonder schoonheid kan je niet leven, zonder liefde heeft 't geen zin.…

Daar was je opeens uit het niets ik viel voor je als een blok uit het niets is er nu iets tussen ons er is iets een gevoel liefde ik hou van je…

Ik zie daar rode wangetjes nog genietend van de zon ik zou wel willen dat dat ook vandaag nog kon. Lekker niets vermoedend genietend van vrije tijd ik zou wel willen wandelen hand in hand met mijn meid. De dagen gaan zo voorbij maar het weekend altijd te snel ik hoef je dat niet te zeggen want dat weet je ook zelf wel. De eerste dag…

verloren gaat mijn stem in deze koude wereld waar de damp van mijn adem tegen de spiegel aanslaat tranen wandelen rustig het pad der wangen af voordat het tikken van de klok mij vraagt of het wel goed met me gaat stilte fluistert in eenzame nachten waar zelfs jij in dromen verdwijnt…

nog lost de ene dag de andere af als jonge bruidegommen van een berg haagrozen aan de hoed en vuurvergulde staf de zon glijdt als een pronkkaros in plaats van paarden trekken duizend wensen te moeten kiezen is pas liefdesstraf geen dag heeft een begin noch eind enkel de zonnestonden reiken zich de handen als ‘k in verliefde ogen kijk zelfs…

en ‘k leg mij in de nacht kus zacht licht in jouw schaduw zing woorden in jouw mond en open ‘t boek opnieuw waar op pagina’s zich een blauw van dromerig slaapstof heeft gelegd en ‘k schrijf met warme zucht niet enkel wat sonnetten op de huid maar met mijn lijf ook ‘t paso doble ga weg en toch blijf ik wachten op cimbaalklanken die uit het…

stratenlang deint zich verlangen nooit eindigend voor mij uit ik lief jou van binnen naar buiten kan nooit meer vergeten vervulling verloren in verten van horizonten verkort jou nabijheid tot niets zon! secondelang herinner ik mij warmte van een huid zij versmelt met mij een deur opent zich en ik ben in ’t wij.…

de wereld hemelblauw bestaat uit Eva’s, appels en verlangen een seismograaf tekent verhoogde activiteit op geeft vanaf de kuiten een catastrofe verwittiging in knieholtes dreigt mijn tong de ondergang jij murmelt en zoenen vechten om te overleven later geur jij naar liefdesnacht en wij naar liefdesmorgen.…

blik niet terug op de lente één dood te vroeg op haar dorpel en het glinsterend dauwvocht op mijn wimpers vloeit weer in mijn oog terug als ik de woorden tel, de stomme woorden uur na uur, minuut na minuut in ’t ritme van seconden tijd verjaag ze niet, ‘t herinneren blijft ondanks jaarringen spijt zelfs wanneer elke boom die in ons groeit…

ik lig aan jouw voeten jij kruipt in mijn hart breng jou naar het licht weg van je smart en van jouw gevang verwarrend verplicht geneest toch mijn liefde houdt traan in bedwang verborgen je lach te diep in jouw ogen vingerzacht voelend de pijn om je mond lief ik jou teder met handen voorzichtig stromen van leven maken gezond jouw…

wat ‘k bijna zou vergeten voor dit jaar ten einde loopt is simpel maar mijn leven en brede open ramen voor elk gesproken woord - niet nieuw voor ‘t lijf groeit jouw bloem in grootte als blijft het lentetijd en waar wij ons ontmoeten zien onze ogen hagelbuien liefde opwaarts vallen in ons hart terug wensen wij vruchtbare regen neervallend…

sinds jij me zei dat liefde mensen soms als bomen velt die dan als in een heel koud land omhullend met warm rode koppen vuurbezwerend bij elkaar zich leggen en dat zij meer is dan een droom omdat wij bijlloos en met blote handen ons slechts begrijpen en omvatten kunnen als spaanders zijn in wrijvingshitte dat liefde is zich te verlieven…

en gaan wil ik met jou heel vast omstrengeld door dat wat zachtjes tot mij komt gewaaid wat zich behaaglijk in mij ingegoten heel nietsvermoedend van wat naar jou gaat wat ook geen sleutel heeft noch eender welke omweg geen poort noch brug maar enkel ongeveer gewoon daar vloeit, aan het verlangen afgestaan jou raakt wat van mij komt gestroomd…

en ‘k breek jou, elke dag tot jij opnieuw oranje bloeit bevlek mijn vingers zoals ik lijvendiep mij graaf in jou nadenkend zweef jij naar mijn lippen afwachtend adem ik jouw geur als ik je mond in glip en openbarst zoet op jouw tong elk stuk van jou smaakt weldra enkel nog als een herinnering en ik wil scherp onthouden wat mijn hand…

Ik geef mij over aan de stilte van golven die verzen volgen en verterende lust wanneer ik de spiegel neem van woorden en tijd ontwerp licht- opaal, nachtjasmijn ‘s middags in de kamer in de straat voor dit venster onberoerd, op de rand van begrijpen van liefde.…

regen oud licht en blauw mij de nacht tot kelk vullend tot de randen van onze harten en het zacht dat de hunkering na het tweedelig één altijd opnieuw in mij baart.…