Alle inzendingen over vrije val

Langs rotsblokken golft het op en neer het lot van een vrije val bergafwaarts tijdens een bulderende waterval. Geruisloos volgt de laatste traan de rivier introvert gevuld met het souvenir van een klevend heimelijk icoon.…

val, wel het schavot dat alle hoop doorklieft * in Usquert is het huis van mijn vriend met spoed ontruimd * I.v.m.de aardbevingen hier bij ons,,…

Nieuwe geuren ademen in, ze glijden in vrije val, de kleuren van mijn nieuw begin. De geuren van mijn bemin Het wijdse Het zilte Het zijn Het is Nieuwe geuren, ze kleuren nog wat vreemd.…

(Vrije val II, tevens slot) Een ieder die hoog vliegt, kan alleen maar vallen; opnieuw opstaan geeft slechts visie een kijk die jou voorheen misschien wel heel vreemd was Elk inzicht is onderhevig aan wijziging slechts ten goede of ten kwade Zonder visie, geen leven, geen mening een leven zonder inzicht schrijdt voorbij kabbelt slechts…

ik zag je op mijn pad naar benee mooie steen ik neem je mee in de broekzak van mijn reis meer dan 50 tinten grijs en prachtig van mij zacht en warm ben jij je duwt me, draagt me naar het zonnige dal duikgewicht in mijn vrije val ik tors je mee op mijn pad omhoog de lichtheid zoals libelle vloog lijkt nu bevroren in de kou meer dan 50 tinten…

Zo schiep U ook ons als vrije geesten, als Uw kinderen, spelend en wandelend in Uw licht. Maar in het spoor van de Lichtdrager, voor zijn duistere drang naar macht gezwicht, tuimelden wij in vrije val uit Uw eeuwigheid.…

nooit meer,vormgeven aan het aarzelen enige uitweg is een vrije val alles gaat vrijwillig z`n gang geen waarheid verstopt verder moedig lijden een ontdekkingsreis aan gaan door hemelgewelf heen op zoek naar de zenith der geest het leven mag gevierd worden waar en waarom is niet de vraag eerder daarom en de rest blijft vaag een nieuw…

Slijpen we de messen om een natuurlijk deel te eisen, rechtvaardigheid in een vrije val rotsen in de ongetemde branding, de slagschaduw van onze natuur in de gevaren die ons omringen, de mythen blijken onze grootste buur, die naar geest niet te begrijpen is misschien wel de grootste straf.…

van je liefde zal ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw woorden, bang om het leven te fluisteren in de schoot van je liefde mocht ik zeggen dat ik bang ben bang zijn in jouw nacht, bang om de duisternis te raken in het erbarmen van je liefde ik zeg je, dat ik bang ben voor de nacht bang om mezelf te verliezen, bang voor de vrije…

val van kleuren wervelend langs onzichtbare lijnen naar een bron waar dromen zwerven en verbeelding zweeft op de thermiek van een hand die wolken wast boven een huis waar zij in lege kamers bloemen plukt…

Als de dag warm wordt, lost het verlies op, zo lijkt het, maar het is altijd aanwezig als waterdamp in permanente vrije val – regen is nooit ver weg, maakt dat de dag afkoelt, wordt verklamd tot zware mist, de zon verduisterend, totdat ik niet meer weet, schreeuwend niet wakker wordt en alleen lig in het koude water, verloren voor mijn…

vredig sterven aan het water mijmeren over de leuning van de brug, het weidse van torenhoog bekijken verkeer onder je door zien razen, de trilling voelen van een snel naderende trein dronken stilstaan bij een veilige sluiproute met scherven in je hand tot aan de bodem gaan…

ik praatte als een waterval een spraakwaterval mijn spraak valt in het niets terug in het water…

Lucht leek opgeklaard te weten dat elk uur verleden erbarmelijk is als korrels der tijd in vrije val door de zandloper van het geweten.…

in vrije val ontmoette wilde vogel pijnlijk en frontaal de rotskant van het beest dat haar meedogenloos verwondde haar vleugels tot de kern geschonden een val in neerwaartse spiraal nog nauwelijks van de schok bekomen gekreukte vleugels ingeklapt hoort zij uit nevelige verte spijtig verlangend lied de zoete lokroep van het beest het woeste…

Al sinds de ochtenddauw in touw verbonden met een lijn verbeiden aanwezig voor gezette tijden routine lijkt in ogenschouw De vreugde daar te staan, te staren op langsvarend bries bravoure aan zijde lokt het zijn retour naar waar de wezens innig waren Elke vezel voelt gerust iedere tel verwacht de hang herkenning in zichzelf te slaken…

Als woorden zwijgend stromen en het bloed kolkend klopt waar ongeschreven coupletten het lichaam doordringen Dan kan je zweven op de kust van houden van waar serene twijfels grondig door het hoofd zingen Als woorden dwingend dreunen met akkoorden van verdriet en mistige dubbelzinnigheid je vuisten heeft…

ben nog steeds niet beneden zie het eind ook niet maar hij komt wel nader mijn stuk verdriet…

ik weet nog dat ik even dacht te bestaan in de ogen van een ander mijn leven geliefd was liggend in de handen van die man en hoe hij mij omhoog gooide spelend als met een bal mij niet opving toekeek hoe mijn val het vertrouwen brak…

Zijn sprong leek zo te zien heel resoluut Luke Aikins is dan ook een man met ballen Hij liet zich zevenduizend meter vallen Ruim twee minuten, zonder parachute Intussen naar dat vangnetje op zoek En ook nog naar de juiste invalshoek...…

Dat al je emoties zullen komen in een vrije val. Afscheid nemen en vooral hoe neem je alvast door. Des te dichterbij het moment komt des te meer bereid je je voor. De vraag is waarop denk je je voor te bereiden? Dat kan niet wanneer je apart raakt waarvan je nooit wilt scheiden. De vragende ogen van je eigen vlees en bloed.…

het diepe vallen in het bodemloze de schrik altijd daar evenredig aan de val wat angstzweet rest als de herinnering aan een moeilijk te bewijzen belevenis die je plagen blijft in elke nachtdroom…

Blijven dansen, in weerwil van het gedrocht, wat het spel je ook bedeelt, blijven sjansen Waar opent de hemelpoort als zegel op de keuze, blijf buigzaam, rekbaar en lief Sterk als water op het veld van tegenstellingen; verwerf de aarde, en neem wat toeval je toont, hoe het onpersoonlijke je hoont, hoe het je loont…

Steevast sta ik seconden te tellen als taal struikelt over z'n zin bungelt huichelt verder knikt Telkens vallen falende stralen middels spraak als hinderlijke steken in de stilte; de ketsende klanken kloppen steeds weer aan het oude zeer van zwak glas en jonge ogen Maar het ligt ook aan mij, leg de dolk naast me neer, ik kijk…

Eenzaam schreidend, vrij van lust, z'n harnas is z'n huid ijzeren construct,luchtdicht; lede ogen- En als hij met ontwapende blik, als een kind -de onverwoordde vraag- op dat zwangere moment de geliefden aanschouwt: de dag de zonnestraal voor de inwendige traan; het besef, de wil te sterven (als zodaning) 12.11.2002…

Boos botsende bestuurlijke blikken flitsen curieus fel over en weer Wild wapenende woorden verjagen de harmonie van weleer Strijdlustige star stramme strategen bestormen klunzig hun schans van besluit Hete hardleerse harten verstoken de bres voorts vol binnenshuis Bescheten bang beroete bestuurders slaan verbleekt hun ruïnedrôme gade…

Of frank en vrij haar slijtplek tonen vinden zij Kleurloze naden van garen wat gelijk mens, geld en regels naait verstoppen de lerende zelfkant vinden zij Boetekleden van vacht, stof of sliert passen noch staan in het openbaar en niemand die het maatkostuum ziet vinden ...…

Ik val ik breek naar het dal ik smeek laat me gaan niet hier blijven een traan moeilijk te beschrijven ik val het gevoel vrij het dal dichterbij het voelt goed en raar is dit wat moet nee niet waar ik val ik zie een hand ik pak en sta weer op het land deze keer niet gelukt het wou niet meer de gedachte die rukt we proberen het…

Ze hebben het roer van de stuurman in handen genomen troebel golft het water terwijl zij varen naar de overkant…

Als vrije vogels zijn jullie bedoeld. Levend in vol vertrouwen. Spelend weten jullie hoe dat voelt. Laat die vogels weer vliegen, later. Wanneer je vals bedrogen wordt. Wanneer iemand je laat vallen. Vrije vogels vliegen altijd veilig. Vrije vogels landen meestal zacht, daar waar liefde geduldig op hen wacht.…