Alle inzendingen over vrouw OR paradijs

Ten Kate! Ten Kate! O koning der cantate! Die hupp'lend in het priesterkleed, Den lusthof onzer taal betreedt, De schoonste bloemen plukkend, menglend, Met bonten zwier ze strikkend, strenglend, Verenglend 's levens duistre sfeer, Ons minzaam dichtend naar de Heer! O, J.J.L. ten Kate, Wie zou u kunnen haten? Ten Kate! Ten Kate…

De godsdienst en de wetenschap Die loof ik allebei - De tweede maakt ons wijs en knap En de eerste vroom en blij. Meen niet dat ik de vrijheid haat O neen! - ik stel haar hoog! Maar waar zij aan de vroomheid schaadt Wend ik tot God mijn oog! Want naast der rede schoon geschenk Lag Hij het bijbelwoord Opdat 'k zou toetsen wat ik denk…

En waar ligt eigenlijk dat paradijs? Ik zie alleen maar daglichtloze straten waar wordt geroofd, gescholden en geleden en nooit zie ik daar God of oom agent. Alleen een oude man loopt er frequent verkleed als hofnar uit de Hof van Eden, maar hij is dan ook rijkelijk dement.…

geen woord verbeeld de schoonheid komt tot leven niet op papier: mijn paradijs blijft onbeschreven…

Op de kale takken bloeien kwistig de magnolia's als romig witte wolken ook de prunussen staan volop in bloei 's winters bescheiden nu een explosie van roze bloemen mijn eigen paradijs mijn stek onder de linden kom dan vieren wij het voorjaar en vellen de appelboom…

Daarom hecht ik zoveel waarde aan deze hemel hier op aarde samen met jou, mijn vrouw.…

echt, zonder jou wordt mijn leven:één puinhoop,met jou:één paradijs!…

Weer een dag in het paradijs voorbij sla de warme deken om je heen alleen de stilte doet nog pijn of zijn het stemmen in je hoofd hier zou het geluk toch moeten zijn achter dat groene gras ben je liever niet euforisch blij dat je hier nooit écht was de kudde heeft geen herder meer alleen zijn is een kunst de woestijn blijft leeg en dat doet…

de hemel is door gevallen sterren in ijdele hoop verduisterd een stem klinkt van verre die als zachte mist een bloemlezing uit verlangen fluistert om te zoeken wat niet is om te hervinden wat in het voorbijgaan verloren ging, de bestemming ongewis…

Mannen die worden onthoofd in de krant In een ander land Een land ver weg van ons hollandse paradijs Waar de vogels op de takken blijven zingen De rivieren stromen En er kinderen zijn die nog dromen Ver weg Een strijd Om de waarheid Onze planeet Verdeelt Op de televisie het beeld Zwarte kruizen hel duisternis mist Een octaaf lager…

Ik weet het zeker, er bestaan paradijzen – ik verloor er een.…

misschien een utopie als vruchtbaar land, waar een andere kiemzucht uit ontstaat, met een overlevingskracht nog kwetsbaar, maar in tijd sterker dan verwacht, als je daarin gelooft blijf je uitverkoren, zelfs in een verloren paradijs moet je het verlies nemen, al komt er veel voor terug, een om met elkaar in creativiteit en duurzaamheid te delen…

Ik ben net zo'n steen, gepolijst door het leven en in de toekomst uiteenvallend tot stof, ach wij stenen uit het paradijs aan deze kant van de muur waar de vorsten in afzondering lijden aan verveling en de zorg om dat zo te houden…

de wolkenbank hangt verte omdat blauw dichtbij wil zijn wind jaagt op de randen speelt kleur met allerhande laat wolken verwaaien zo dat de zon zijn boog kan draaien we liepen uit het paradijs de lach nog op je lippen jij liet mij de appel slikken die de slang bevolen had ik at met jou de hoogmoed die van Hem gestolen was het bleek…

slapen wolfmensen en schaapmensen koe-, beer- en slangmensen Het is hartwerken in het paradijs voor genoeg stro voor iedereen…

Zilte zeelucht vermengd met fijne geuren van unieke bloemen die hier bloeien en groeien daar ook uitzonderlijke kleuren inhoud geven aan dit ongekend paradijs Luister naar gezangen terwijl enige stralen nog even blijven kleven op mijn huid.…

Het was zo na de zesde dag en na het scheppen van de vrouw dat Hij met vergulde lach nagenoot van wat hij zag en nog staande in de kou een heel klein luchtje scheppen wou Het paradijs leek nu echt af en niemand die Hem iets verweet tot de duivel -echt heel laf- aangesneld kwam in een draf en nog steels in God zijn zweet twee muggen bij…

Door jou kan ik weer stralen gaat mijn lieve hart op reis kan ik zorgeloos verdwalen in jouw ogen als paradijs Door jou durf ik te zweven hier en toch zo ver weg worden nachtmerries verdreven zing ik plots alles wat ik zeg Door jou grijp ik weer mijn kansen mag ik weer voelen voor een vrouw zelfs slapen is voor mij dansen want deze wereld…

toen de schepper het paradijs voltooide met zijn gelijkenis spraken heilige boeken en geleerde schriften mannentaal de vrouw was uit de man geschapen om zijn eenzaamheid goed te maken pas hun eenheid brengt nieuw leven dat de toekomst perspectief moet geven in die dualiteit verandert steeds het onderscheid door de modische competentiestrijd…

een wereld vol gedachtes in vogelvlucht voeren je naar een paradijs een paradijs vol hoop en dromen die werkelijkheid worden in je fantasie…

De laatste weg De laatste reis De laatste vaart Naar het Hemels paradijs…

Waren wakker geworden de vrouw en ik door de kou komend met het ochtendlicht Gooide droog hout en turf in de kachel, warmde kruidenwijn vulde de bekers De handen omsloten wensten een beter leven keken elkaar grijnzend aan Zij knielde op het tapijt deed mij in haar verdwijnen warm, zacht en teder Adam in het paradijs telde op de…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Deze plaats heeft zwarte bloemen De bloemen branden mijn ogen Mijn ogen springen in een brandveld Het brandveld is mijn verloren paradijs De donkere duivel staat ook hier voor de paradijsdeur, Hij staat met zijn glimmende hart in zijn handen Hij offert zijn ziel zodat hij het paradijs weer kan binnengaan Nu is het paradijs herwonnen, Nu is…

Nu is dat ijzer allang verroest, mijn leven een klein paradijs met kinderen en lieve vrouw. Ik denk dat het zo wezen moest dat jij vertrok op die vreemde reis waarvan je nooit weerom komen zou.…

Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Helaas is de mens vaak een dwaas Met veel ophef, geraas en gedaas. Ach, waren alle mensen wijs Deze aarde zou zijn een paradijs Maar helaas het mag niet zo wezen De mens heeft nog veel te vrezen.…

Ik kan me bijna niet bedwingen, Maar dan word ik herinnerd aan het paradijs. Met je geur en je vriendelijkheid smeek je om geplukt te worden. Ik kan me bijna niet bedwingen, Maar dan word ik herinnerd aan het paradijs. Met je zachtheid en je stem smeek je om geplukt te worden.…

aan zich voorbij gaan en overal waar ze langs liepen raakten vogels en reeën overstuur nu snap ik wat er echt gebeurde daar in het nog onbedorven paradijs een vrouw heeft niet altijd oog voor de natuur God zag het in en wist al gauw het was mijn fout die kwebbelende vrouw en stuurde Eva al weg nog voor de dag en dauw begon voor zich een…

Zij zei: 'houvast heb ik aan mijn geloof' ontstak bij schemer gewijde kaarsen Hij zei: 'voorwaar het is geen apekool dat ik beloof,het is het paradijs' Ik zei: 'je brengt me nu toch van de wijs,is aarde - nu niet ons paradijs de inlossing van beloften?'…